Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Ruben's Reis naar het Hart van de Aarde**
Er was eens een jongen genaamd Ruben. Ruben was twaalf jaar oud en had een grote droom. Hij wilde de wereld ontdekken. Maar er was iets dat hem anders maakte dan de andere kinderen. Ruben had dyslexie. Dit betekende dat lezen en schrijven voor hem moeilijk waren. Maar dat weerhield hem niet om te dromen.
Op een dag, terwijl hij in het park speelde, zag hij een oude man zitten op een bankje. De man had een lange, witte baard en droeg een grote hoed. Hij keek naar de lucht en leek diep in gedachten. Ruben liep naar hem toe.
"Hallo, meneer," zei Ruben met zijn vrolijke stem.
De man keek op en glimlachte. "Hallo, jonge vriend. Wat brengt jou hier?"
Ruben vertelde de man over zijn droom om de wereld te ontdekken. De oude man luisterde aandachtig.
"Als je echt wilt ontdekken, moet je naar het hart van de aarde gaan," zei de man met glinsterende ogen.
"Het hart van de aarde?" vroeg Ruben nieuwsgierig.
"Ja," antwoordde de man. "Er is een plek diep onder onze voeten waar geheimen liggen die nog nooit zijn ontdekt."
Ruben voelde een sprankje hoop in zijn hart. "Hoe kom ik daar?"
De oude man leunde naar voren en fluisterde: "Volg het pad van de sterren."
Ruben begreep niet helemaal wat hij bedoelde, maar hij voelde dat dit zijn kans was om iets groots te doen.
Die nacht kon Ruben niet slapen. Hij dacht aan het hart van de aarde en aan het pad van de sterren. De volgende ochtend besloot hij om op avontuur te gaan.
Met een rugzak vol snacks en water begon Ruben aan zijn reis. Hij liep door het bos, over heuvels en langs rivieren. Na uren lopen kwam hij bij een grote grot.
De ingang van de grot was donker en spannend. Ruben voelde zich bang, maar ook opgewonden. Hij nam een diepe ademhaling en stapte naar binnen.
Binnen in de grot was het koel en stil. Het licht van buiten verdween snel achter hem. Ruben haalde zijn zaklamp tevoorschijn en begon verder te lopen.
Na enige tijd hoorde hij vreemde geluiden om zich heen: gekraak, gefluister en soms zelfs gelach! Het maakte hem nerveus, maar hij ging door.
Plotseling zag hij iets glinsteren in het donker. Het leek wel goud! Ruben liep ernaartoe en ontdekte dat het geen goud was, maar prachtige stenen in alle kleuren van de regenboog.
"Wow!" riep hij uit terwijl hij één van de stenen oppakte.
Terwijl hij verder liep, kwam hij bij een grote ondergrondse rivier. Het water stroomde snel voorbij en glinsterde als sterrenlicht.
Ruben besloot om langs de rivier te lopen. Na een tijdje zag hij iets vreemds aan de overkant: een groep kleine wezens die dansten op grote rotsen!
Ze hadden lange oren en heldere ogen die straalden als sterren. Ze zagen er vriendelijk uit, dus besloot Ruben hen te begroeten.
"Hallo!" riep hij enthousiast.
De wezens keken op en stopten met dansen. Een van hen kwam naar voren met een brede glimlach op zijn gezicht.
"Hallo! Wij zijn de Sterrenkinderen," zei het wezen met een hoge stem.
Ruben vond hun naam prachtig! "Ik ben Ruben," zei hij blij.
De Sterrenkinderen waren nieuwsgierig naar Ruben's reis naar het hart van de aarde. Hij vertelde hen over zijn droom om te ontdekken wat er diep onder hun voeten lag.
"We kunnen je helpen!" zei één van hen enthousiast. "Volg ons!"
Ruben volgde hen door tunnels vol schitterende stenen en prachtige tekeningen op de muren die leken te bewegen als ze voorbijliepen.
Na enige tijd kwamen ze bij een enorme kamer vol licht! In het midden stond een grote kristallen bal die straalde als duizenden sterren samen!
"Dit is het hart van de aarde," zei één van de Sterrenkinderen met ontzag in zijn stem.
Ruben kon zijn ogen niet geloven! De bal pulserend met energie leek wel leven te hebben!
"Wat doet deze bal?" vroeg Ruben nieuwsgierig.
"Het geeft leven aan alles boven ons," legde één van hen uit. "Het zorgt ervoor dat bomen groeien, rivieren stromen en dieren leven."
Ruben voelde zich klein maar ook heel belangrijk tegelijk. Hij besefte dat alles wat leeft verbonden is met deze bal in het hart van de aarde.
Plotseling begon de bal te trillen! De Sterrenkinderen keken bezorgd naar elkaar terwijl ze zich dichterbij verzamelden rondom Ruben.
"We moeten iets doen!" riep één van hen paniekerig uit.
Ruben voelde dat dit moment belangrijk was, maar wat moest hij doen? Toen herinnerde hij zich wat de oude man had gezegd: "Volg het pad van de sterren."
Hij sloot zijn ogen en concentreerde zich op wat er gebeurde rondom hem: het licht, het geluid, alles leek samen te komen in één gevoel - liefde voor deze plek!
Met al zijn moed stapte Ruben vooruit naar de kristallen bal en legde zijn hand erop. Op dat moment voelde hij warmte door zich heen stromen; alsof alle liefde vanuit het hart van de aarde rechtstreeks naar hem toe kwam!
De bal stopte met trillen en straalde nog helderder dan voorheen! De Sterrenkinderen juichten blij!
"Dank je wel, Ruben!" zeiden ze samen terwijl ze om hem heen dansten.
Na dit avontuur wist Ruben dat dromen waar kunnen worden als je gelooft in jezelf - ook al is lezen soms moeilijk voor je!
Toen hij terugkeerde naar huis had hij niet alleen nieuwe vrienden gemaakt; maar ook geleerd dat elke reis begint met één stap - of zelfs één droom!
En zo eindigde Rubens reis naar het hart van de aarde; maar in werkelijkheid was dit pas het begin...
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes