Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De Betoverde Puzzel van Joris**
Er was eens een jongen genaamd Joris. Hij woonde in een klein dorpje, omringd door bossen en velden. Joris was een nieuwsgierige jongen. Hij hield van avontuur en ontdekkingen. Op een dag, terwijl hij in de zolder van zijn huis speelde, vond hij iets bijzonders.
Het was een oude doos, bedekt met stof. Joris blies het stof weg en opende de doos. Binnenin lag een puzzel. De puzzel had veel stukjes en was heel kleurrijk. Maar wat Joris het meest opviel, was het plaatje op de doos. Het toonde een magisch landschap met bergen, kastelen en vreemde wezens.
Joris kon zijn ogen niet geloven. "Dit moet ik maken!" dacht hij enthousiast. Hij nam de doos mee naar beneden en ging aan de keukentafel zitten. Zijn moeder keek op van haar boek en glimlachte naar hem.
"Wat heb je daar, Joris?" vroeg ze.
"Een puzzel! Kijk!" zei hij terwijl hij de doos opendeed.
"Dat ziet er leuk uit! Veel plezier!" zei zijn moeder en ze ging weer verder met lezen.
Joris begon met het sorteren van de stukjes. Hij zocht naar de hoeken en de randen. Het duurde niet lang voordat hij het eerste deel van de puzzel had gemaakt: een grote blauwe lucht met witte wolken.
Toen hij verder ging, merkte hij iets vreemds op. Elke keer als hij een stukje op zijn plaats legde, leek het alsof er iets in de kamer veranderde. De kleuren werden helderder en er kwam een zachte gloed vanuit de puzzel zelf.
Joris voelde zich vreemd maar ook blij. "Wat is dit voor magie?" vroeg hij zich af terwijl hij verder puzzelde.
Na uren werken had Joris bijna alle stukjes gelegd. Alleen één stukje ontbrak nog: het stukje dat de deur van het kasteel moest vormen in het midden van de puzzel. Hij zocht overal, maar kon het niet vinden.
Teleurgesteld leunde Joris achterover in zijn stoel. Plotseling hoorde hij een zacht gefluister achter zich.
"Zoek niet verder," zei een stem die als muziek klonk.
Joris draaide zich om en zag niets dan luchtige schaduwen dansen in de kamer. "Wie is daar?" vroeg hij met grote ogen.
"Iedereen die deze puzzel maakt, komt ons tegen," zei de stem weer. "Wij zijn de bewakers van deze betoverde wereld."
Joris kon zijn oren niet geloven. "Bewakers? Wat bedoelen jullie?"
"We leven in deze puzzel," legde de stem uit. "Als je alle stukjes plaatst, openen we een poort naar onze wereld."
Joris voelde zijn hart sneller kloppen van opwinding en nieuwsgierigheid. "Maar ik heb nog één stukje nodig!"
"Dat klopt," zei de stem zachtjes. "En dat stukje ligt dichterbij dan je denkt."
Joris keek om zich heen maar zag niets bijzonders in zijn kamer. Toen viel zijn blik op zijn oude speelgoeddoos in de hoek van de kamer. Misschien zat daar iets verborgen?
Hij sprong op en rende naar de doos toe. Terwijl hij door zijn speelgoed zocht, vond hij plotseling iets glinsterends tussen zijn autootjes en poppen: het ontbrekende puzzelstukje!
Met blijdschap holde Joris terug naar tafel en plaatste het stukje precies waar het hoorde te zitten. Op dat moment gebeurde er iets magisch: er kwam een felle lichtstraal uit de puzzel! De kleuren draaiden rond als een wervelwind.
De kamer vulde zich met licht en voor Joris verscheen er een deur gemaakt van gouden stralen licht! Zijn ogen glinsterden vol verwondering toen hij voorzichtig naar voren stapte.
"Stap door," fluisterde de stemmen opnieuw, nu voller dan ooit tevoren.
Zonder aarzeling duwde Joris tegen de deur en stapte naar binnen...
Aan de andere kant bevond Joris zich in een prachtige wereld vol kleurige bloemen, hoge bomen en glinsterende rivieren die als sterren leken te stralen onder het zonlicht. Vreemde wezens liepen rond: kleine elfjes met sprankelende vleugels dansten boven bloemen terwijl grote vriendelijke draken rustig aan het water lagen te slapen.
"Wauw!" riep Joris vol verbazing terwijl hij om zich heen keek.
Een klein elfje kwam naar hem toe gevlogen met glanzende ogen en zei: "Welkom in onze wereld! Jij hebt ons bevrijd!"
"Bevrijd?" vroeg Joris verbaasd.
"Ja! Door jouw moed hebben we weer toegang tot onze magie," antwoordde het elfje vrolijk.
Joris voelde zich trots maar ook verward over wat dit allemaal betekende. "Wat kan ik hier doen?"
"Je kunt spelen! Je kunt ontdekken!" riep het elfje enthousiast terwijl ze hem meenam door deze nieuwe wereld vol wonderen.
Ze renden samen over velden vol bloemen die zongen als je erop stapte, zwommen in rivieren die koud waren als ijs maar zoet smaakten als honing, en klommen zelfs omhoog naar bergen waar regenbogen eindigden in schatkisten vol goud!
De tijd vloog voorbij voor Joris terwijl hij nieuwe vrienden maakte: draken die vuur spuwden zonder kwaad te doen, kabouters die grappen maakten over hun hoeden, en zelfs wijze oude bomen die verhalen vertelden over vergeten tijden.
Maar na verloop van tijd begon Joris te beseffen dat hij terug moest naar huis voordat zijn moeder zich zorgen zou maken over hem.
Met pijn in zijn hart nam hij afscheid van al zijn nieuwe vrienden en beloofde hen dat hij terug zou komen om meer avonturen te beleven.
Het elfje gaf hem nog één laatste knuffel voordat ze samen teruggingen naar waar alles begon: bij de gouden deur die hen hierheen had gebracht.
Toen ze doorstapten, voelde Joris weer dat warme licht om hem heen komen totdat alles weer stil werd...
Hij zat weer aan tafel met alleen maar stukjes puzzel voor hem liggen – maar nu wist hij dat deze stukjes meer waren dan alleen karton; ze waren toegang tot magie!
En zo bleef Joris elke dag terugkomen om te spelen met zijn betoverde puzzel totdat elke laatste stukje perfect paste – wetende dat elke keer als je speelt met magie… je nooit echt alleen bent!
En zo eindigt ons verhaal over 'De Betoverde Puzzel van Joris'.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes