Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Noah en het Geheimzinnige Licht**
Op een dag, in een klein dorpje, woonde een jongen genaamd Noah. Noah was een nieuwsgierige jongen. Hij hield van avontuur en ontdekkingen. Zijn kamer was vol met boeken over sterren, dieren en verre landen. Maar er was één ding dat hem altijd fascineerde: licht.
Op een avond, terwijl de zon onderging, zag Noah iets vreemds buiten zijn raam. Een helder licht flitste tussen de bomen in het bos achter zijn huis. Het licht leek te dansen en te knipperen. Noah kon zijn ogen niet geloven. Wat was dat voor licht? Hij moest het weten.
Noah trok zijn schoenen aan en liep naar buiten. De lucht was koel en de sterren begonnen te verschijnen. Hij volgde het licht dat tussen de bomen sprong. Het leidde hem dieper het bos in. De takken kraakten onder zijn voeten, maar hij voelde zich dapper.
Na een tijdje kwam Noah bij een open plek in het bos. Het licht was nu sterker en helderder dan ooit. Het leek wel alsof het uit de grond kwam! Noah keek om zich heen, maar er was niemand te zien. Alleen hij en dat mysterieuze licht.
“Wat ben jij?” vroeg Noah hardop, maar het licht antwoordde niet. Het flitste alleen maar vrolijk verder.
Noah besloot dichterbij te gaan kijken. Toen hij dichterbij kwam, voelde hij iets bijzonders in de lucht hangen. Het was alsof het licht hem uitnodigde om dichterbij te komen. Met elke stap die hij zette, leek het licht te dansen van blijdschap.
Plotseling sprong er iets uit het gras! Het was een klein wezentje met grote ogen en een glimlach op zijn gezicht. “Hallo!” zei het wezentje met een hoge stem. “Ik ben Lumo!”
Noah keek verbaasd naar Lumo. “Wat ben jij?” vroeg hij nieuwsgierig.
“Ik ben een lichtwezentje,” zei Lumo trots. “Ik kom uit de wereld van de sterren! Ik ben hier om plezier te maken!”
Noah kon zijn oren niet geloven. Een echt lichtwezentje! “Waarom flits je zo?” vroeg hij.
Lumo lachte en deed een sprongetje in de lucht. “Dat is wat ik doe! Ik breng vreugde met mijn licht! Maar soms heb ik hulp nodig.”
“Hulp? Waarmee?” vroeg Noah snel.
“Er is iets dat ik verloren heb,” zei Lumo met een frons op zijn gezicht. “Een speciale ster die mijn kracht geeft om te stralen.”
“No worries!” zei Noah enthousiast. “Ik help je zoeken!”
Lumo sprong blij op en neer van vreugde. “Dank je wel! We moeten naar de oude boom gaan!” riep hij terwijl hij naar een grote boom wees aan de rand van de open plek.
Samen renden ze naar de oude boom die vol met knoesten zat en waarvan de takken ver naar beneden hingen als armen die wilden knuffelen.
“De ster kan hier ergens zijn,” zei Lumo terwijl hij rondflitste tussen de takken van de boom.
Noah keek goed rond, maar zag niets bijzonders behalve bladeren en takken. Plotseling viel er iets glinsterends op de grond vlakbij hem.
“Wat is dat?” vroeg Noah terwijl hij zich bukkend om het voorwerp oppakte.
Het was een kleine gouden ster! Het glinsterde prachtig in het maanlicht.
“Dat is mijn ster!” riep Lumo blij uit toen hij dichterbij kwam vliegen.
“Noah, je hebt hem gevonden!” Lumo danste rondjes in de lucht van blijdschap.
Noah gaf de ster aan Lumo, die deze voorzichtig nam tussen zijn kleine handen.
“Dank je wel!” zei Lumo stralend terwijl hij begon te gloeien als nooit tevoren.
Met één sprongetje omhoog activeerde Lumo zijn magie weer, en plotseling vulde het bos zich met schitterend licht dat alle kleuren van de regenboog had!
“Noah, kijk!” riep Lumo terwijl hij door de lucht danste als een vuurvliegje in de nacht.
Noah keek vol verwondering naar hoe alles om hen heen begon te stralen: bomen, bloemen en zelfs het gras leken nu levendig te worden door Lumo’s magie!
“Dit is geweldig!” riep Noah enthousiast terwijl hij ook begon te springen van blijdschap.
Lumo zweefde terug naar Noah toe en zei: “Jij bent mijn vriend nu! We kunnen samen spelen!”
En zo speelden ze samen tot diep in de nacht onder het magische licht van Lumo’s sterrenkracht. Ze maakten pirouettes door de lucht, dansten tussen bloemen die oplichtten als vuurvliegjes en lachten samen tot hun buik pijn deed van al dat plezier.
Toen ze moe waren geworden, gingen ze zitten op een grote steen midden in het bos waar alles nog steeds straalde van kleurige lichten.
“Dit was zo leuk,” zei Noah met een glimlach op zijn gezicht terwijl hij naar Lumo keek die nog steeds zachtjes gloeide naast hem.
“Ik kom vaak terug,” beloofde Lumo met twinkelende ogen vol vreugde.
“Noem me maar als je me nodig hebt,” zei Noah vastberaden terwijl hij dacht aan al hun avonturen samen in deze magische nacht vol geheimen en wonderen.
Langzaam begon het ochtendgloren aan te breken toen ze afscheid namen bij die oude boom waar alles begon.
Lumo gaf nog één laatste sprongetje omhoog voordat hij verdween in een fonkeling van sterrenlicht.
Noah liep terug naar huis met een glimlach op zijn gezicht en herinneringen aan deze bijzondere nacht vol avontuur.
En zo bleef er altijd iets speciaals bij hem: De wetenschap dat er meer magie is dan we kunnen zien – vooral als je durft om verder te kijken dan alleen wat voor je ligt.
En wie weet? Misschien komt Lumo ooit weer terug voor nieuwe avonturen…
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes