Tessa was een meisje van twaalf jaar. Ze had bruin haar en grote, nieuwsgierige ogen. Tessa woonde in een klein dorpje aan de rand van een bos. Elke dag na school ging ze naar het bos om te spelen. Ze hield van de bomen, de dieren en de geheimen die het bos verstopte.
Op een dag, terwijl ze door het bos liep, zag Tessa iets glinsteren tussen de bladeren. Ze bukte zich en ontdekte een kleine, ronde spiegel. De spiegel was oud en had een gouden rand. Tessa vond het mooi en besloot het mee naar huis te nemen.
Thuis legde ze de spiegel op haar bureau. Toen ze naar de spiegel keek, zag ze niet alleen zichzelf, maar ook iets anders. Achter haar reflectie leek er een andere wereld te zijn. Het was kleurrijk en vol leven. Tessa voelde een sterke drang om die wereld te verkennen.
Ze raakte de spiegel aan met haar hand en ineens voelde ze een vreemde energie door haar lichaam stromen. Voor ze het wist, werd alles om haar heen wazig en draaide als een wervelwind. Toen het weer stil werd, stond Tessa in een totaal andere wereld.
De lucht was helderblauw en er waren geen wolken te zien. De bomen waren groter dan in haar eigen wereld en hun bladeren glinsterden als diamanten in de zon. Tessa keek om zich heen en zag vreemde dieren: vogels met felgekleurde veren, konijnen met lange oren die sprongen als acrobaten, en zelfs kleine wezens die leken op elfjes.
"Waar ben ik?" vroeg Tessa hardop.
Een klein elfje met glanzende vleugels kwam naar haar toe gevlogen. "Welkom in het Parallel Universum!" zei het elfje met een hoge stem. "Ik ben Lila."
Tessa kon niet geloven wat ze hoorde. "Parallel Universum? Wat is dat?"
Lila glimlachte breed. "Dit is een plek waar alles mogelijk is! Hier zijn dromen echt."
Tessa voelde zich opgewonden. Ze wilde alles ontdekken! "Wat kan ik hier doen?" vroeg ze enthousiast.
Lila wees naar de lucht. "Je kunt vliegen! Kom maar mee!"
Voordat Tessa het wist, nam Lila haar hand vast en samen stegen ze op in de lucht. Het voelde alsof ze zweefden op wolken van suikerwatten. De wind blies door Tessa's haren terwijl ze over bergen en valleien vlogen.
Na een tijdje landden ze op een grote open plek vol bloemen in alle kleuren van de regenboog. De bloemen dansten zachtjes in de wind en verspreidden zoete geuren.
"Hier is het Bloemenfeest!" zei Lila blij.
Tessa keek om zich heen en zag andere wezens dansen tussen de bloemen: elfen, dieren met menselijke trekken, zelfs kleine draken die speels rondvlogen.
"Wat leuk!" riep Tessa uit terwijl ze begon te dansen met Lila.
Ze dansten samen tot de zon onderging en alles om hen heen veranderde in gouden tinten. Maar toen begon Tessa zich zorgen te maken over hoe ze terug naar huis kon komen.
"Lila," zei ze voorzichtig, "hoe kom ik terug naar mijn eigen wereld?"
Lila's gezicht veranderde van blij naar bezorgd. "Dat weet ik niet precies," antwoordde ze eerlijk. "Maar misschien moet je eerst iets vinden dat je helpt."
"Wat moet ik vinden?" vroeg Tessa nieuwsgierig.
"Een magische bloem," zei Lila terwijl ze naar een grote boom wees aan de rand van het veld. "Die groeit daarbovenop die heuvel."
Tessa knikte vastberaden en begon aan haar zoektocht naar de magische bloem. Ze klom over rotsen en sprong over beekjes totdat ze bij de heuvel kwam die Lila had aangewezen.
Bovenop de heuvel stond inderdaad een prachtige bloem met gouden bloemblaadjes die glinsterden als sterrenlicht. Maar er was iets vreemds aan deze bloem; hij leek te pulseren zoals een hartslag.
Toen Tessa dichterbij kwam, hoorde ze zachte stemmen uit de bloem komen: “Help ons… help ons…”
Verbaasd keek Tessa rond maar zag niemand anders dan Lila achter haar staan.
“Wie zijn jullie?” vroeg Tessa voorzichtig tegen de bloem.
“We zijn gevangen,” fluisterden de stemmen samen vanuit de bloem, “in deze betovering.”
“Hoe kan ik jullie helpen?” vroeg Tessa vol medeleven.
“Pluk ons,” vroegen zij zachtjes, “maar doe dit alleen als je echt wilt.”
Tessa dacht na over wat dit betekende voor haar avontuur in dit nieuwe universum maar ook voor haar eigen wereld thuis waar alles normaal was geweest tot nu toe.
Met één diepe ademhaling plukte zij voorzichtig de magische bloem uit zijn wortels terwijl zij zich concentreerde op wat zij wilde bereiken: teruggaan naar huis zonder iemand pijn te doen of iets verkeerds te doen voor deze bijzondere wezens hier in deze nieuwe wereld vol magie.
De bloem begon te stralen toen hij uit zijn grond werd getrokken; licht vulde alles om hen heen totdat alles weer wazig werd zoals eerder toen zij hier aankwam…
En toen…
Tessa stond weer veilig op haar kamer met alleen maar het oude spiegeltje voor zich dat nu stil lag zonder enige glans of magie meer zichtbaar erop…
Haar hart klopte snel terwijl zij besefte dat dit avontuur misschien wel voorbij was maar dat zij altijd zou weten dat er meer werelden waren dan alleen die van haarzelf…
En zo eindigde Tessa’s avontuur in het Parallel Universum – of misschien was dit pas het begin?