Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De avonturen van Max en de vliegende fiets**
Er was eens een jongen genaamd Max. Max was een gewone jongen met een grote droom. Hij wilde vliegen. Elke dag keek hij naar de lucht en zag de vogels fladderen. Hij vroeg zich af hoe het zou zijn om tussen de wolken te zweven. Maar Max had geen vleugels, alleen een oude fiets.
Op een dag, terwijl hij in de schuur van zijn opa speelde, vond hij iets bijzonders. Het was een oude fiets, bedekt met stof en spinnenwebben. De fiets had geen gewone kleuren; hij was felblauw met gele stippen. Max veegde het stof weg en keek goed naar de fiets. "Wat als deze fiets kan vliegen?" dacht hij.
Max besloot om de fiets op te knappen. Hij haalde zijn gereedschap en begon te werken. Hij maakte de banden weer rond, poetste het zadel en zorgde ervoor dat alles goed werkte. Na uren hard werken was de fiets weer als nieuw.
Maar er ontbrak nog iets aan de fiets. "Ik heb iets nodig dat kan helpen om te vliegen," dacht Max. Hij ging naar buiten en keek om zich heen. Toen zag hij het: een grote parachute die in de boom hing! Het was van zijn buurjongen Tom, die het vergeten was na een dagje parachutespringen.
Max klom in de boom en haalde de parachute naar beneden. "Dit zal helpen!" riep hij blij. Hij bevestigde de parachute aan de achterkant van zijn fiets met touw en knopen die hij had geleerd van zijn opa.
Die avond kon Max niet slapen. Zijn hoofd zat vol met dromen over vliegen. De volgende ochtend stond hij vroeg op, pakte zijn nieuwe vliegende fiets en ging naar het park.
In het park waren veel kinderen aan het spelen, maar Max had maar één doel: vliegen! Hij reed snel over het gras, voelde de wind door zijn haren waaien en nam een grote sprongetje van een heuvel af.
De parachute vouwde zich open achter hem! Tot zijn verbazing begon de fiets omhoog te stijgen! "Ik vlieg!" riep Max vol vreugde terwijl hij hoger en hoger ging.
De kinderen in het park keken omhoog met grote ogen. Ze konden niet geloven wat ze zagen: hun vriend Max vloog op zijn fiets! Ze renden onder hem door en juichten.
Max voelde zich vrij als een vogel terwijl hij door de lucht zweefde. Hij zag alles vanuit boven: bomen, huizen en zelfs zijn school! Het voelde geweldig om zo hoog te zijn.
Maar toen gebeurde er iets onverwachts. Een sterke windvlaag kwam langs en duwde Max naar rechts! "Oh nee!" dacht hij terwijl hij probeerde te sturen met het stuur van zijn fiets.
De parachute begon te draaien, en Max voelde dat hij niet meer controle had over waar hij heen ging. Maar in plaats van bang te worden, lachte hij hardop. Dit was spannend!
Max vloog over velden vol bloemen, langs rivieren die glinsterden in de zon, en zelfs boven een groep schapen die bleven kijken naar deze vreemde verschijning in de lucht.
Na een tijdje merkte Max dat het moeilijker werd om hoger te blijven vliegen; zijn armen begonnen moe te worden van het sturen tegen de wind in. "Ik moet terug," zei hij tegen zichzelf.
Hij keek omlaag naar het park waar al zijn vrienden stonden te kijken met open mondjes. Met al zijn kracht stuurde hij naar beneden richting hen toe.
Langzaam maar zeker kwam Max dichterbij de grond totdat... BOEM! De landing was niet zachtjes; hij viel recht in een bosje bloemen! Gelukkig viel alles mee; alleen wat takken zaten in zijn haar.
De kinderen renden naar hem toe, allemaal blij dat hun vriend veilig was geland. "Dat was geweldig!" zei Tom enthousiast terwijl iedereen hem hielp uit het bosje te komen.
"Ja! Ik wil ook vliegen!" zei Lisa, één van Max' beste vriendinnen.
Max glimlachte breed terwijl hij opkeek naar zijn vliegende fiets die nog steeds rechtop stond met de parachute wapperend in de lucht als een vlag.
"Wie wil er nu proberen?" vroeg Max terwijl iedereen enthousiast knikte.
Ze besloten om samen aan hun eigen vliegende fietsen te werken zodat ze ook konden vliegen zoals Max had gedaan. Ze haalden oude fietsen uit schuren, verzamelden touwen en zelfs andere dingen zoals beddengoed voor extra parachutes.
De hele week waren ze druk bezig met hun projectjes in het park onder toezicht van hun ouders die afwisselend keken of alles veilig bleef gaan.
Na dagen hard werken waren ze eindelijk klaar voor hun eerste vlucht samen! Ze stonden allemaal op rij naast elkaar met hun fietsen versierd met kleurrijke doeken als parachutes achter hen aan vastgebonden.
"Zijn jullie klaar?" vroeg Max vol enthousiasme terwijl iedereen knikte met blije gezichten vol spanning!
Ze namen allemaal tegelijk vaart door samen vanaf dezelfde heuvel af te rijden; één voor één vouwden hun parachutes zich open achter hen!
En daar gingen ze: vijf kinderen die samen door de lucht vlogen boven bomen en velden vol bloemen!
Het lachen vulde de lucht terwijl ze rondvlogen als vogels tussen wolken zonder zorgen of angsten voor wat zou komen!
En zo beleefden Max en al zijn vrienden elke dag nieuwe avonturen op hun vliegende fietsen tot laat in het seizoen toen ze eindelijk besloten dat ze genoeg hadden gevlogen voor nu...
Maar wie weet wat er nog meer zou komen? Want elke dag is weer nieuw voor avontuur!
En zo eindigt dit verhaal over 'De avonturen van Max en de vliegende fiets'.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes