Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De schattenjacht met Finn en zijn hond**
Het was een zonnige ochtend. Finn zat in zijn tuin. Hij keek naar de blauwe lucht en voelde de warme zon op zijn gezicht. Naast hem lag zijn hond, Max. Max was een grote, vrolijke hond met een zachte vacht. Hij kwispelde met zijn staart en keek naar Finn.
“Wat zullen we vandaag doen, Max?” vroeg Finn. Max blafte blij en sprong op. Finn kreeg een idee. “Laten we op zoek gaan naar schatten!” zei hij enthousiast.
Finn had gehoord dat er in het bos achter hun huis verborgen schatten waren. Misschien waren het oude munten of zelfs een verloren ring! Finn pakte zijn rugzak en stopte er wat spullen in: een fles water, een zakje koekjes, een kompas en een schepje. Max keek nieuwsgierig toe.
“Kom op, Max! Tijd om te gaan!” riep Finn terwijl hij de deur uitliep. Max rende voor hem uit, met zijn oren wapperend in de wind.
Ze liepen het pad naar het bos in. De bomen stonden hoog en de bladeren ritselden zachtjes. Het was koel in het bos, maar de zon scheen door de takken heen. Finn voelde zich blij en avontuurlijk.
Na een tijdje lopen stopte Finn even om te kijken naar zijn kompas. “We moeten die kant op,” zei hij terwijl hij naar het noorden wees. Max snuffelde aan de grond en volgde Finn trouw.
Ze kwamen bij een kleine open plek in het bos. In het midden stond een oude boom met dikke takken. “Misschien is hier wel iets verstopt,” dacht Finn hardop.
Finn begon te graven met zijn schepje rond de boomwortels. Max hielp door enthousiast te graven met zijn poten. Ze groeven en groeven, maar na een tijdje vonden ze alleen maar aarde en wat takken.
“Geen schat hier,” zuchtte Finn teleurgesteld, maar hij gaf niet op. “Laten we verder zoeken!”
Ze liepen verder het bos in, langs struiken en over takken die op de grond lagen. Na een tijdje kwamen ze bij een klein beekje dat kabbelend stroomde.
“Misschien is er iets onder water,” zei Finn terwijl hij naar het heldere water keek. Hij knielde neer en stak zijn hand erin om te voelen of er iets bijzonders was.
Max sprong ook naar voren om te kijken wat Finn deed. Plotseling zag Finn iets glinsteren tussen de stenen onder water! “Wat is dat?” vroeg hij zich af.
Finn reikte voorzichtig naar beneden en haalde iets uit het water: het was een oude munt! De munt was nat, maar glansde nog steeds in de zon.
“Max! Kijk eens!” riep Finn blij terwijl hij de munt omhoog hield. Max blafte enthousiast als antwoord.
Finn stopte de munt in zijn rugzak en besloot verder te zoeken langs het beekje. Ze volgden de stroom totdat ze bij een grote rots kwamen die eruitzag als een soort grot.
“Zou daar misschien ook iets liggen?” vroeg Finn zich af terwijl hij naar binnen keek. Het was donker binnenin, maar nieuwsgierigheid dreef hem vooruit.
Finn stapte voorzichtig naar binnen met Max dicht achter zich aan. Het was koel in de grot en er klonk druppelend water van bovenaf.
Plotseling zag Finn iets glinsteren aan de andere kant van de grot! Zijn hart klopte sneller van opwinding terwijl hij dichterbij ging kijken.
Het bleek een kleine kist te zijn, bedekt met stof en spinnenwebben! “Dit moet wel onze schat zijn!” riep hij uitgelaten.
Finn duwde tegen de kist om deze open te maken, maar deze zat stevig vastgeroest door de tijd heen. Hij haalde snel zijn schepje tevoorschijn om wat aarde weg te graven rondom de kist.
Na veel duwen en trekken lukte het eindelijk om de kist open te krijgen! Wat zou erin zitten? Met grote ogen opende hij langzaam het houten deksel van de kist.
Binnenin vond hij niet alleen gouden munten, maar ook prachtige juwelen die schitterden als sterren! “Wow!” zei Finn vol verbazing terwijl hij voorzichtig één van de juwelen oppakte.
Max snuffelde nieuwsgierig aan alles wat eruit kwam, blaffend van vreugde bij elke nieuwe ontdekking die ze deden samen.
Finn besloot dat ze niet alles mee konden nemen; dat zou veel te zwaar worden voor hun avontuur terug naar huis. Hij nam enkele munten mee en één mooi juweel dat glinsterde als geen ander.
Met hun schatten veilig opgeborgen gingen ze weer terug naar buiten uit de grot, waar het zonlicht hen verwelkomde na hun spannende ontdekkingstocht binnenin!
“Wat zullen we nu doen?” vroeg Finn aan Max terwijl ze weer richting huis liepen over hetzelfde pad als eerder vandaag.
Max blafte vrolijk alsof hij ook al plannen had voor hun volgende avontuur.
Terug thuis aangekomen vertelde Finn alles over hun ontdekkingen aan zijn ouders.
Ze waren verrast door wat hun zoon had gevonden.
“Dat is echt bijzonder!” zei zijn moeder terwijl ze vol bewondering naar het juweel keek.
Die avond kon Finn niet slapen; beelden van hun avontuur spookten door zijn hoofd.
De volgende dag zou weer spannend worden; wie weet wat voor nieuwe schatten er nog meer verborgen lagen?
En zo eindigde deze dag voor Finn en Max; vol vreugde over hun ontdekkingen én dromen over nieuwe avonturen die nog moesten komen…
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes