Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Maximiliaan en zijn dappere drakenvriendin**
In een drukke stad vol hoge gebouwen en drukke straten woonde een jongen genaamd Maximiliaan. Hij was een vrolijke jongen met een grote fantasie. Maximiliaan had een talent: hij kon geweldig tekenen. Met zijn potlood en papier maakte hij de mooiste tekeningen van alles wat hij zag. Maar er was één ding dat hij het allerliefste tekende: draken.
Op een dag, terwijl hij in het park zat te tekenen, gebeurde er iets bijzonders. Terwijl hij bezig was met het tekenen van een grote, groene draak, voelde hij plotseling een warme bries om zich heen. Maximiliaan keek op en zag tot zijn verbazing dat er echt een draak voor hem stond! Ze was slank en had glanzende schubben die in de zon schitterden. Haar ogen waren groot en vriendelijk.
"Hallo!" zei de draak met een zachte stem. "Ik ben Zara."
Maximiliaan kon zijn oren niet geloven. Een echte draak! "Ik ben Maximiliaan," zei hij stotterend van blijdschap. "Wat doe jij hier?"
Zara glimlachte. "Ik heb jouw tekeningen gezien terwijl ik door de lucht vloog. Je hebt veel talent!"
Maximiliaan bloosde. "Dank je! Maar ik dacht dat draken alleen in verhalen bestonden."
"Verhalen zijn waar als je ze gelooft," antwoordde Zara wijs.
Vanaf dat moment werden Maximiliaan en Zara goede vrienden. Ze spraken vaak af in het park, waar Maximiliaan zijn schetsboek meenam en Zara hem vertelde over haar avonturen in de lucht boven de stad.
Op een dag besloot Maximiliaan iets speciaals te doen voor Zara. Hij wilde haar verrassen met een tekening van hun vriendschap. Hij ging aan de slag en tekende hun eerste ontmoeting: hij zat op het gras met zijn potlood, terwijl Zara naast hem stond, stralend in al haar glorie.
Toen hij klaar was, keek hij naar zijn tekening en voelde zich trots. Maar toen kwam er iets in hem op: “Wat als ik deze tekening aan iedereen laat zien? Wat als ze ook geloven in draken?”
Zara vond het idee geweldig! “Laten we samen naar de stad gaan,” zei ze enthousiast.
De volgende dag gingen ze op avontuur door de stad. Maximiliaan nam zijn schetsboek mee en liet mensen zien wat hij had getekend. Sommige mensen keken verbaasd, anderen lachten of schudden hun hoofd.
“Dat kan niet waar zijn!” riep iemand.
Maar er waren ook kinderen die nieuwsgierig kwamen kijken naar de tekeningen van de draak en naar Zara zelf, die vrolijk rondvloog boven hun hoofden.
“Wow! Een echte draak!” gilde een klein meisje met vlechten.
Maximiliaan voelde zich gelukkig toen hij zag hoe blij de kinderen waren om Zara te zien. Ze begonnen zelfs samen te spelen; ze renden onder haar door terwijl ze rondvloog en lachten om haar gekke sprongen.
Maar niet iedereen was blij met hun avontuur. Een groep volwassenen kwam dichterbij en keek boos naar Zara.
“Draken horen niet hier!” riep één van hen. “Ze maken alleen maar rommel!”
Maximiliaan voelde zich ongemakkelijk toen hij hun gezichten zag verstrakken van woede. “Maar ze is mijn vriendin!” protesteerde hij dapper.
Zara landde naast hem en keek naar de mensen met haar grote ogen vol begrip. “Ik wil niemand kwaad doen,” zei ze zachtjes.
De volwassenen keken elkaar aan, maar ze leken nog steeds niet overtuigd.
“Misschien kunnen we iets doen,” stelde Maximiliaan voor, terwijl hij nadacht over hoe ze hen konden overtuigen dat draken geen kwaad konden doen.
“Wat als we samen iets creatiefs maken?” vroeg Zara enthousiast.
Maximiliaan knikte snel; dat was een goed idee! Ze besloten om samen met alle kinderen uit de buurt een groot kunstproject te maken in het park, waarbij iedereen kon helpen tekenen of schilderen wat zij leuk vonden aan draken.
De volgende dagen kwamen kinderen uit heel de stad naar het park om mee te doen aan het project. Ze maakten kleurrijke muurschilderingen van draken die vlogen over bergen, door wolken of zelfs over de stad zelf!
De volwassenen begonnen nieuwsgierig te kijken naar wat er gebeurde in het park. Langzaam maar zeker kwamen ze dichterbij om te zien wat al die vrolijkheid veroorzaakte.
Toen het kunstproject klaar was, organiseerden ze zelfs een kleine tentoonstelling waar iedereen hun werk kon laten zien – inclusief Maximiliaans prachtige tekening van hemzelf en Zara!
De volwassenen waren onder de indruk van alle creativiteit die zo’n bijzondere vriendschap had voortgebracht. Ze begonnen ook mee te lachen en zelfs enkele volwassenen maakten grapjes over hoe zij zelf ooit hadden gedroomd van draken toen zij klein waren.
Uiteindelijk begrepen ze dat draken misschien wel deel uitmaakten van hun dromen – net zoals Zara deel uitmaakte van Maximiliaans leven nu.
Van die dag af aan werd het park bekend als ‘Het Draakpark’. Kinderen kwamen elke week samen om nieuwe kunstwerken te maken, verhalen over draken uit te wisselen of gewoon plezier te hebben met hun nieuwe vriendinnetje Zara die altijd boven hen vloog met haar slanke lijfje glinsterend in het zonlicht.
En zo leefden Maximiliaan en zijn dappere drakenvriendin nog lang gelukkig in hun eigen creatieve wereld vol kleur, vreugde en natuurlijk… draken!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes