Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Freya's zoektocht naar de gouden appelboom**
In een land waar de zon altijd scheen en de lucht helderblauw was, lag een oude brug over een kabbelend riviertje. De brug was gemaakt van verweerd hout en had talloze verhalen te vertellen, maar vandaag was het vooral het decor voor Freya's avontuur. Freya was een meisje van twaalf, met een sprankeling in haar ogen en een vastberadenheid die zelfs de sterkste storm kon doorstaan. Ze had een doel: de legendarische gouden appelboom vinden.
De gouden appelboom stond volgens de verhalen ergens aan de andere kant van de brug, diep in het onbekende land dat zich uitstrekte achter het riviertje. Het zou geen gemakkelijke opgave worden, maar Freya was niet bang. Ze had haar rugzak volgestopt met alles wat ze nodig had: een fles water, wat snacks en haar favoriete notitieboekje om al haar ontdekkingen in op te schrijven.
Terwijl ze zich voorbereidde om over de brug te lopen, kwam Milan aanlopen. Milan was een jongen van dezelfde leeftijd als Freya, met een krachtige bouw en een rustige uitstraling. Hij had altijd al iets bijzonders gehad; hij was namelijk geboren met een beperking aan zijn been. Maar dat weerhield hem er niet van om zijn dromen na te jagen. Milan was ook nog eens een uitstekende kok en kon zelfs met beperkte middelen de heerlijkste maaltijden bereiden.
"Waar ga je naartoe?" vroeg Milan terwijl hij naast Freya kwam staan.
"Ik ga op zoek naar de gouden appelboom!" zei Freya enthousiast.
Milan keek haar aan met zijn rustige blik. "Dat klinkt interessant. Heb je al nagedacht over hoe je dat gaat doen?"
Freya knikte vastberaden. "Ja! Ik heb gehoord dat je eerst over deze brug moet gaan en dan het pad moet volgen dat langs het water slingert."
Milan dacht even na. "Dat klinkt goed, maar ik heb gehoord dat er ook obstakels kunnen zijn langs het pad."
Freya haalde haar schouders op. "Obstakels maken het alleen maar spannender! Kom je mee?"
Milan glimlachte en besloot haar te vergezellen. Samen liepen ze over de oude brug, die kraakte onder hun voeten als een oude man die zich rekent na een lange slaap.
Aan de andere kant van de brug begon het pad zich uit te strekken langs het water, omringd door weelderige bomen en kleurrijke bloemen die hun geur verspreidden in de lucht. Terwijl ze liepen, vertelde Freya over alles wat ze wist over de gouden appelboom: hoe hij zou bloeien met appels die zo glanzend waren als goud en hoe iedereen die er eentje at eeuwige wijsheid zou verkrijgen.
"En wat ga jij doen als je die wijsheid hebt?" vroeg Milan nieuwsgierig.
Freya dacht even na voordat ze antwoordde: "Ik denk dat ik iedereen zal leren hoe ze hun dromen kunnen waarmaken."
Milan knikte goedkeurend. "Dat klinkt als iets waar ik wel bij wil helpen."
Na enige tijd kwamen ze bij hun eerste obstakel: een grote boomstam die dwars over het pad lag. Het was duidelijk dat deze boom daar al jaren lag en niemand zich erom bekommerde om hem weg te halen.
"Hoe gaan we hier voorbij?" vroeg Freya terwijl ze naar de boomstam keek.
Milan inspecteerde de situatie rustig en zei: "We kunnen proberen eroverheen te klimmen of eronderdoor te kruipen."
Freya knikte enthousiast. "Laten we proberen eroverheen te klimmen!"
Met wat moeite klauterden ze beide op de boomstam en sprongen aan de andere kant weer naar beneden. Ze lachten om hun kleine overwinning en vervolgden hun weg langs het water.
Na nog eens twintig minuten lopen kwamen ze bij een tweede obstakel: modderige grond die hen verhinderde verder te lopen zonder vies te worden.
"Dit wordt lastig," zei Milan terwijl hij naar zijn schoenen keek.
Freya zuchtte maar bleef pragmatisch denken: "Misschien kunnen we takken gebruiken om onszelf omhoog te trekken?"
Ze verzamelden enkele stevige takken uit de omgeving en maakten zo een soort loopplank over het modderige stuk grond heen. Voorzichtig stapten ze erop en slaagden erin zonder vies te worden aan de andere kant te komen.
"Goed idee!" zei Milan terwijl hij zijn schouders ophief in vreugde.
Ze waren nu bijna bij hun bestemming; volgens Freya’s kaart zouden ze nu dicht bij waar de gouden appelboom moest staan komen. Maar toen zagen ze iets vreemds voor hen liggen: een klein hutje gemaakt van takken en bladeren, verscholen tussen hoge struiken.
“Zou daar iemand wonen?” vroeg Milan nieuwsgierig terwijl hij naar het hutje wees.
“Laten we kijken!” zei Freya zonder aarzelen terwijl ze naar voren liep.
Ze klopten op de deur van het hutje, maar er kwam geen antwoord. Voorzichtig duwde Freya tegen de deur, die langzaam openzwaaide met een krakend geluid.
Binnenin zagen ze geen mensen, maar wel allerlei potten met kruiden en ingrediënten voor koken – iets waar Milan meteen enthousiast van werd.
“Dit is geweldig!” riep hij uit terwijl hij door alle potten heen snuffelde alsof hij in zijn eigen keuken stond.
Freya glimlachte terwijl zij rondkeek in het hutje; dit leek meer op een kookatelier dan op iemands huis! Plotseling viel haar oog op iets glinsterends achterin – iets wat leek op… ja! Een gouden appel!
“Daar is ie!” riep Freya uit terwijl ze naar voren sprong om dichterbij te komen kijken.
Maar toen zag ze dat er meer appels waren – allemaal glanzend goudkleurig! “Dit is ongelooflijk!”
Milan kwam naast haar staan en samen keken ze vol bewondering naar wat voor hen lag – niet alleen één gouden appel maar meerdere!
“Wat nu?” vroeg Milan terwijl hij nadenkend naar alle appels keek.
“We moeten één plukken,” zei Freya vastberaden terwijl zij voorzichtig één van hen pakte – net zoals in alle verhalen verteld werd!
Maar net toen zij hem wilde proeven hoorde zij plotseling gekraak achter hen – iemand of iets naderde snel!
Ze draaiden zich om…
Het bleek gewoon een nieuwsgierige eekhoorn te zijn die hen aankijkend vanuit zijn schuilplaats bovenin één van bomen zat!
Met gelach keken zowel Milan als Freya elkaar aan; dit avontuur had hen zoveel geleerd - niet alleen over obstakels maar ook over genieten van kleine dingen onderweg!
En zo besloten zij samen terug richting huis gaan - met herinneringen vol vreugde & lachen - wetende dat soms simpelweg genieten belangrijker is dan einddoelen bereiken…
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes