Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Milo's reis door tijd en ruimte**
In een drukke stad, vol hoge gebouwen en flitsende lichten, woonde een jongen genaamd Milo. Hij was een vrolijke jongen met een grote passie voor schaken. Zijn vrienden noemden hem de "Schaakmeester", omdat hij altijd de beste zetten maakte. Milo had een analytische geest; hij kon goed nadenken en plannen. Maar er was iets anders aan hem. Milo had altijd gedroomd van avontuur, van reizen door tijd en ruimte.
Op een dag, terwijl hij in het park zat te schaken tegen een oude man, merkte hij iets vreemds op. De oude man had een bijzondere schakerijset. De stukken waren niet gewoon hout of plastic; ze leken te glinsteren als sterren in de nacht. Milo vroeg de man waar hij die set vandaan had.
"Deze set," zei de oude man met een geheimzinnige glimlach, "is niet zomaar een set. Het is magisch. Het kan je naar andere tijden en plaatsen brengen."
Milo's ogen glinsterden van opwinding. "Echt waar? Hoe werkt het?"
De oude man legde uit dat je alleen maar moest denken aan de plek waar je naartoe wilde gaan terwijl je het spel speelde. Milo kon zijn geluk niet op en vroeg of hij het mocht proberen.
"Zeker," zei de man, "maar wees voorzichtig."
Milo nam de set mee naar huis en begon te spelen. Hij dacht aan Zuid-Afrika, het land van zijn dromen, vol zon, natuur en avontuur. Terwijl hij zijn eerste zet deed, voelde hij een vreemde trilling door zijn lichaam gaan.
Plotseling bevond hij zich niet meer in zijn kamer, maar op een prachtig strand in Zuid-Afrika! De lucht was blauw en de zon scheen fel. Milo kon het niet geloven; hij had het gedaan! Hij sprong op van blijdschap en rende naar het water.
Terwijl hij daar stond te genieten van de golven die tegen zijn voeten aanspoelden, zag hij iets glinsteren in het zand. Het was een schaakstuk! Het leek wel gemaakt van puur goud. Toen Milo het oppakte, voelde hij weer diezelfde trilling.
Voordat hij het wist, bevond hij zich weer in zijn kamer met de magische schakerijset voor zich. Dit keer besloot hij om naar het verleden te reizen, naar de tijd van beroemde schaakspelers.
Hij concentreerde zich op die tijd en maakte weer zijn eerste zet. Deze keer werd alles om hem heen donker en draaierig totdat er plotseling licht verscheen.
Milo stond nu in een grote zaal vol mensen die allemaal gefascineerd keken naar twee mannen die schaakten aan een enorme tafel. Eén van hen was groot met lange haren; dat moest wel Bobby Fischer zijn! Milo kon zijn ogen niet geloven.
Hij keek toe hoe Fischer elke zet zorgvuldig overwoog en genoot van elk moment dat voorbijging. Maar toen gebeurde er iets vreemds: Fischer keek recht naar Milo alsof hij hem kon zien!
"Jongen," zei Fischer met een glimlach, "kom hier! Wil je me helpen?"
Milo kon niet geloven wat er gebeurde; Bobby Fischer vroeg hem om hulp! Hij liep naar voren en vertelde Fischer over zijn reis door tijd en ruimte.
Fischer lachte hartelijk en zei: "Schaak is meer dan alleen zetten maken; het is ook strategisch denken." Samen speelden ze enkele partijen waarbij Fischer Milo leerde over verschillende strategieën.
Na enkele uren besefte Milo dat het tijd was om terug te keren naar huis. Hij bedankte Fischer voor alles wat hij had geleerd en maakte opnieuw zijn zet met de magische schakerijset.
Dit keer kwam hij terug in zijn kamer met nieuwe inzichten over schaken die hem nog beter zouden maken als speler.
De dagen gingen voorbij terwijl Milo bleef oefenen met schaken, maar diep van binnen verlangde hij opnieuw naar avontuur. Opnieuw pakte hij de magische set en dacht aan andere plaatsen: misschien Japan of Rusland?
Met elke nieuwe reis leerde Milo meer over verschillende schaakstijlen uit verschillende culturen: Japanse shogi-spelers waren snel en slim; Russische spelers waren strategisch sterk maar soms ook onvoorspelbaar.
Na vele avonturen besloot Milo dat het tijd was om terug te keren naar Zuid-Afrika voor nog meer zonneschijn en avontuur aan zee. Dit keer ging alles nog sneller dan voorheen; binnen enkele seconden stond hij weer op dat prachtige strand.
Maar deze keer was er iets anders: naast hem zat nu een groep kinderen die ook graag wilden schaken! Ze vroegen hem om hen te leren spelen zoals Bobby Fischer dat had gedaan.
Milo glimlachte breeduit; dit was weer zo’n kans om iets terug te geven aan anderen zoals anderen ooit hadden gedaan voor hem tijdens zijn reizen door tijd en ruimte.
En zo begon Milo les te geven aan deze kinderen op het strand onder de warme zon van Zuid-Afrika terwijl golven zachtjes tegen de kust aanspoelden. Elk kind leerde snel dankzij Milos analytische geest en vrolijke manier van lesgeven.
De dagen verstreken terwijl ze samen speelden onder toezicht van hun nieuwe vriend uit verre landen – hun eigen kleine schaaktoernooi ontstond!
Uiteindelijk besefte Milo dat hoewel reizen door tijd spannend was geweest, niets beter voelde dan delen wat je geleerd had met anderen – zelfs zonder enige moraal of boodschap achteraf!
En zo eindigde Milos reis door tijd en ruimte niet echt; deze ging gewoon verder – elke dag opnieuw – zolang er maar mensen waren om mee te spelen!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes