Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De geheimzinnige schatkaart**
In een klein dorpje aan de rand van een groot bos woonde een jongen genaamd Jarek. Jarek was twaalf jaar oud en had altijd al een fascinatie voor avontuur. Hij was kort van stuk, maar stevig gebouwd. Zijn ouders waren Pools en hadden hem geleerd om zorgvuldig te zijn in alles wat hij deed. Maar soms, als hij te veel nadacht, werd hij gestrest. Dit kwam vooral door zijn ADHD, waardoor zijn gedachten vaak alle kanten op gingen.
Op een dag, terwijl Jarek in de zolder van zijn huis aan het rommelen was, vond hij iets bijzonders. Het was een oude kist, bedekt met stof en spinnenwebben. Zijn hart klopte sneller toen hij de kist opende. Binnenin lag een stapel oude papieren en één ding viel meteen op: een schatkaart.
De kaart was versleten en de inkt was vervaagd, maar Jarek kon nog steeds enkele belangrijke dingen zien. Er stond iets over een verborgen schat in het bos geschreven. De schat zou bestaan uit zeldzame munten die ooit toebehoorden aan een oude koning. Jarek's ogen glinsterden bij het idee van het vinden van deze munten.
Met de kaart in zijn hand besloot Jarek dat hij op zoek moest gaan naar de schat. Hij pakte zijn rugzak en vulde deze met enkele benodigdheden: water, wat snacks en natuurlijk de schatkaart. Voor hij het huis verliet, nam hij nog even de tijd om goed na te denken over wat hij moest doen.
Het bos lag vlakbij zijn huis en al snel stond Jarek aan de rand ervan. De bomen waren hoog en dicht, maar dat weerhield hem niet. Hij volgde de aanwijzingen op de kaart zo goed als hij kon. De eerste aanwijzing leidde hem naar een grote eik met een holle stam.
Bij de eik keek Jarek goed rond. De kaart zei dat er iets verborgen zat onder de wortels van deze boom. Hij knielde neer en begon voorzichtig te graven met zijn handen. Na enkele minuten voelde hij iets hards onder de aarde. Het was een kleine kist! Met veel moeite kreeg hij deze omhoog.
Jarek opende de kist vol verwachting, maar tot zijn teleurstelling vond hij geen munten, alleen maar oude stenen en wat stof. Even voelde hij zich gefrustreerd; had hij zich vergist? Maar toen herinnerde hij zich dat dit pas het begin was van zijn zoektocht.
De volgende aanwijzing leidde hem naar een plek waar twee riviertjes samenkwamen. Dit keer was Jarek meer voorbereid; hij had geleerd om rustig te blijven en niet te snel conclusies te trekken. Toen hij bij het kruispunt van de rivieren aankwam, zag hij dat er iets glinsterde tussen de stenen.
Met veel geduld begon Jarek te zoeken tussen het grind en al snel vond hij iets dat leek op een munt! Het was geen gewone munt; deze had vreemde symbolen erop staan die Jarek nog nooit eerder had gezien.
Vol enthousiasme besloot Jarek verder te zoeken naar meer munten of aanwijzingen over waar ze vandaan kwamen. Terwijl hij verder door het bos liep, merkte hij dat zijn gedachten soms afdwalen naar andere dingen: schoolwerk dat nog niet af was of vrienden die hem soms niet begrepen vanwege zijn ADHD.
Maar nu telde alleen dit avontuur! Hij concentreerde zich weer op de kaart en volgde het pad naar een oude ruïne die volgens de kaart verborgen lag achter dichte struiken.
Bij aankomst bij de ruïne voelde Jarek zich klein tussen al die oude stenen muren die ooit trots rechtop hadden gestaan. Hier moest wel iets bijzonders verborgen liggen! Terwijl hij rondkeek, ontdekte hij in één van de muren een kleine opening waar je net doorheen kon kruipen.
Jarek kroop voorzichtig naar binnen en ontdekte dat er binnenin meer ruimte was dan verwacht. In het midden stond een grote stenen tafel met daarop verschillende voorwerpen: oude potten, gebroken borden en… weer meer munten!
Dit keer waren ze echt! Ze glinsterden in het schemerige licht dat door kleine gaten in het plafond viel. Met grote ogen verzamelde Jarek zoveel mogelijk munten als hij kon dragen.
Maar terwijl hij bezig was met verzamelen hoorde hij plotseling geritsel achter zich. Geschrokken draaide Jarek zich om en zag tot zijn verbazing dat er iemand anders ook binnenkwam: een oudere man met grijs haar en vriendelijke ogen.
"Wat doe jij hier?" vroeg de man nieuwsgierig terwijl hij dichterbij kwam.
Jarek vertelde hem over de schatkaart die hem hierheen had geleid en over zijn zoektocht naar zeldzame munten uit lang vervlogen tijden.
De man glimlachte breed toen Jarek hem enkele munten liet zien die glansden in zijn handpalm. "Deze munten hebben inderdaad geschiedenis," zei de man terwijl hij ze bewonderend bekeek.
Ze praatten nog even verder over hun ontdekkingen in het bos totdat Jarek besefte dat het tijd werd om terug naar huis te gaan voordat zijn ouders zich zorgen zouden maken.
Met veel moeite nam Jarek afscheid van de man en beloofde terug te komen om meer over deze bijzondere plek te leren kennen.
Terug thuis kon Jarek niet wachten om alles aan zijn ouders te vertellen over wat er gebeurd was tijdens zijn avontuur in het bos – hoe spannend alles geweest was! En hoewel ze misschien niet helemaal begrepen waarom deze munten zo speciaal voor hem waren, wisten ze wel dat hun zoon vol verhalen zat die avond.
En zo eindigde één avontuur voor Jarek, maar diep van binnen wist hij zeker dat dit nog maar het begin zou zijn van vele andere spannende ontdekkingen in zowel zichzelf als in het mysterieus bos rondom hun dorpje.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes