Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Felix en zijn drakenvriendin**
Het was een zonnige middag in de stad. Felix, een vrolijke jongen met een grote glimlach, liep op het pad naar huis. Hij had net muziek gemaakt met zijn vrienden in het park. Felix was goed in het maken van muziek met ongebruikelijke instrumenten. Hij speelde op een oude pan, een houten lepel en zelfs op een paar lege blikken. Zijn vrienden vonden het altijd leuk om naar hem te luisteren.
Terwijl hij liep, zag hij iets glinsteren tussen de stenen van het pad. Felix boog zich voorover en ontdekte een klein, groen ei. Het ei was warm en had mooie patronen. "Wat is dit?" vroeg hij zich af, terwijl hij het ei voorzichtig oppakte.
Plotseling begon het ei te trillen! Felix schrok en liet het bijna vallen. Maar toen hoorde hij een zacht gekraak en het ei barstte open. Uit het ei kwam een kleine draak tevoorschijn! Ze had schubben die glinsterden als smaragd en haar ogen waren groot en nieuwsgierig.
"Hallo!" zei Felix enthousiast. "Wie ben jij?"
De draak keek hem aan met haar grote ogen en zei: "Ik ben Draakje Kiki! Ik ben jouw drakenvriendin!"
Felix kon zijn oren niet geloven. Een drakenvriendin? Dat was geweldig! "Wat leuk om je te ontmoeten, Kiki!" zei hij blij.
Kiki was nog klein, maar ze had al veel energie. Ze fladderde rond Felix heen en maakte vrolijke geluidjes. "Wat gaan we doen?" vroeg ze enthousiast.
Felix dacht even na. "Laten we muziek maken!" stelde hij voor.
Kiki sprong opgewonden omhoog. "Ja! Ik hou van muziek!"
Ze gingen zitten op de stoep en Felix pakte zijn oude pan uit zijn tas. Kiki keek nieuwsgierig toe terwijl hij met de lepel op de pan tikte. Het klonk als vrolijke klanken die door de lucht dansten.
Kiki wilde ook meedoen! Ze blies zachtjes door haar neus en er kwam een prachtig geluid uit dat leek op fluiten. Het klonk als de wind die door de bomen waaide, maar dan nog mooier!
Felix lachte hardop. "Jij bent echt goed in muziek maken!" zei hij tegen Kiki.
"Jij ook!" antwoordde Kiki blij.
Terwijl ze samen muziek maakten, kwamen er meer kinderen voorbij lopen. Ze stopten om te luisteren naar de vrolijke klanken van Felix en Kiki.
"Wat is dat voor geluid?" vroeg Sven, een jongen uit de buurt die altijd erg verward leek over wat er om hem heen gebeurde.
"Dat is onze muziek!" riep Felix enthousiast.
Sven keek naar Kiki met grote ogen. "Is dat een echte draak?"
"Ja!" zei Kiki trots terwijl ze haar vleugels uitsloeg.
De kinderen waren onder de indruk van hun optreden en begonnen mee te dansen op de muziek die ze maakten. Iedereen lachte en had plezier, zelfs Sven die soms niet goed wist wat hij moest doen.
Na een tijdje stopten ze met spelen en gingen zitten om uit te rusten. De zon scheen nog steeds fel aan de hemel, maar nu voelde alles warm aan van binnen door hun vrolijke muziek.
"Kato komt zo," zei Sven plotseling terwijl hij naar de straat keek.
Kato was een meisje dat altijd optimistisch was, zelfs als dingen niet goed gingen. Ze kwam vaak langs om met iedereen te spelen of om samen iets leuks te doen.
Toen Kato arriveerde, zag ze meteen dat er iets bijzonders aan de hand was. "Wat is dit?" vroeg ze met glanzende ogen toen ze Kiki zag zitten bij Felix.
"Dit is mijn drakenvriendin Kiki!" zei Felix trots.
Kato's gezicht lichtte op van blijdschap. "Wauw! Een echte draak! Wat kunnen jullie samen doen?"
"We maken muziek!" antwoordde Kiki enthousiast terwijl ze weer begon te fluiten zoals eerder.
Kato begon mee te dansen op de klanken van hun muziek terwijl Sven verward toekeek hoe iedereen zich vermaakte zonder hem erbij betrokken te laten voelen.
Felix merkte dat Sven niet meedeed en vroeg: "Sven, wil je ook meedoen?"
Sven haalde zijn schouders op maar voelde zich toch aangetrokken tot hun vrolijkheid. Hij stond langzaam op en begon voorzichtig mee te bewegen op de ritmes die Felix en Kiki maakten.
"Ja! Goed zo Sven!" moedigde Kato hem aan terwijl ze zelf ook danste met veel enthousiasme.
De kinderen dansten samen totdat hun voeten moe waren van al dat bewegen. Toen gingen ze weer zitten om uit te rusten onder de warme zonnestralen die hen verwarmden als een zachte dekenschaal.
"Kiki," vroeg Felix nieuwsgierig, "waar kom jij vandaan?"
Kiki dacht even na voordat ze antwoordde: "Ik kom uit Indonesië! Daar zijn veel bergen waar ik kan vliegen."
"Wauw," zei Kato vol bewondering, “dat klinkt geweldig!”
Felix knikte instemmend: “En hier in onze stad kunnen we samen veel leuke dingen doen!”
Kiki glimlachte breed: “Ja! We kunnen altijd samen muziek maken!”
De kinderen keken elkaar aan met blije gezichten vol plannen voor nieuwe avonturen samen met hun drakenvriendin Kiki!
En zo ging hun dag verder gevuld met lachen, dansen en natuurlijk heel veel muziek maken tot de zon onderging achter de hoge gebouwen van hun stad.
Felix wist zeker dat dit nog maar het begin was van vele avonturen met zijn drakenvriendin Kiki!
Einde
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes