Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Olivia's avontuur in de wolkenstad**
Het was een zonnige dag en Olivia stond voor het grote museum. Het museum was niet zomaar een museum; het was een plek vol met verhalen, kunst en wonderlijke dingen. Maar vandaag voelde Olivia zich een beetje verveeld. Ze had al zoveel dingen gezien en gehoord, dat ze niet wist wat ze nu weer moest doen.
"Wat nu?" mompelde ze terwijl ze naar de lucht keek. De lucht was blauw en de wolken leken wel grote, pluizige kussens. "Misschien moet ik gewoon gaan dromen," dacht ze. En terwijl ze dat dacht, gebeurde er iets bijzonders.
Plotseling hoorde ze een stem van boven. "Hé daar! Wat doe jij zo alleen?" Het was Olivier, een jongen met een grote glimlach en een nog grotere hoed. Hij zweefde boven haar hoofd in een soort van luchtballon die eruitzag als een pizza! Ja, echt waar, een pizza!
"Ik ben Olivia," zei ze verbaasd. "En jij bent…?"
"Olivier!" riep hij vrolijk terug. "Ik ben de stand-up comedian van de wolkenstad! Wil je mee op avontuur?"
Olivia kon haar ogen niet geloven. Een avontuur in de wolkenstad? Dat klonk geweldig! "Ja, natuurlijk!" riep ze enthousiast.
Olivier liet de touwtjes van zijn pizza-luchtballon zakken en Olivia sprong erin. De luchtballon steeg op en voor ze het wist, vlogen ze hoog boven het museum. De stad onder hen leek klein en stevig, net als de pizza waarop Olivier zat.
"Welkom in de wolkenstad!" zei Olivier terwijl hij zijn armen wijd openstak. "Hier is alles anders! Kijk daar!" Hij wees naar een groep mensen die op enorme kussens zaten te springen.
"Wat doen zij?" vroeg Olivia nieuwsgierig.
"Dat is onze nationale sport: kussen springen!" lachte Olivier. "Het is heel simpel: hoe hoger je springt, hoe meer pizza je wint!"
Olivia kon het niet helpen; ze moest lachen om het idee van pizza als beloning voor springen op kussens. "Dat klinkt leuk! Maar ik kan niet zo goed springen."
Olivier knikte begrijpend. "Geen probleem! We hebben ook andere dingen te doen." Hij leidde haar naar een groot plein waar mensen stonden te wachten bij verschillende kraampjes.
"Wat is dit allemaal?" vroeg Olivia terwijl ze om zich heen keek.
"Dit is ons voedselplein!" zei Olivier trots. "Hier verkopen we alles wat met Italië te maken heeft: pasta, gelato en natuurlijk… pizza!"
Olivia's ogen glinsterden bij het horen van het woord 'pizza'. Ze had honger gekregen tijdens hun vlucht in de luchtballon. Olivier leidde haar naar een kraampje dat eruitzag als een grote tomaat.
"Een gelato-stand!" riep hij enthousiast. "Wil je proeven?"
Olivia knikte snel en koos voor aardbeismaaksel met sprinkles erop. Terwijl ze genoot van haar gelato, vertelde Olivier grappen over zijn leven in de wolkenstad.
"Wist je dat we hier geen gewone honden hebben? Nee hoor! We hebben pizzahonden!" zei hij met een brede grijns.
"Pizzahonden?" vroeg Olivia lachend.
"Ja! Ze zijn klein en stevig zoals echte pizza's," vervolgde Olivier terwijl hij deed alsof hij met zijn handen rondjes draaide om aan te geven hoe klein ze waren.
Olivia kon niet stoppen met lachen bij het idee van kleine honden die eruitzagen als pizza's die rondrenden in de wolkenstad.
Na hun gelato gingen ze verder naar het volgende kraampje waar mensen aan lange tafels zaten te eten en te lachen.
"Wat gebeurt hier?" vroeg Olivia nieuwsgierig terwijl ze naar de tafels keek vol met vrolijke mensen.
"Omdat we hier altijd feest vieren!" zei Olivier enthousiast. "Iedereen vertelt grappen en verhalen terwijl we samen eten."
Olivia vond het idee geweldig en besloot ook mee te doen. Ze vertelde over haar avonturen op aarde, maar Olivier maakte er altijd iets grappigs van waardoor iedereen moest lachen.
Na veel gelach besloten Olivia en Olivier dat het tijd was om terug te gaan naar beneden voordat hun pizza-luchtballon zou verdwijnen in de lucht zoals alle goede dingen doen na veel plezier!
Terwijl ze weer in hun luchtballon zaten, keek Olivia nog één keer naar de wolkenstad beneden hen. Het was zo anders dan alles wat zij kende; zo kleurrijk en vol leven!
"We moeten dit snel weer doen," zei Olivia enthousiast tegen Olivier toen hun ballon begon te dalen richting het museum.
"O ja! En misschien kunnen we dan ook pizzahonden meenemen!" antwoordde hij met een knipoog.
Toen landden ze veilig voor het museum waar hun avontuur begon. Olivia stapte uit de luchtballon met een grote glimlach op haar gezicht en vol nieuwe herinneringen aan haar dag in de wolkenstad.
En zo eindigde Olivia's avontuur in de wolkenstad – vol humor, lekkere gelato en natuurlijk… pizzahonden!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes