Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Het avontuur met de pratende boom**
Wout was een jongen van twaalf jaar. Hij woonde in een klein huis aan de rand van een grote vijver. De vijver was zijn favoriete plek. Hij hield van het geluid van het water en de vogels die er rondvlogen. Wout was slank en had altijd een glimlach op zijn gezicht. Hij had een passie voor schilderen en bracht veel tijd door met het maken van mooie schilderijen van de natuur om hem heen.
Op een zonnige dag besloot Wout om naar de vijver te gaan met zijn vriendinnetje Celine. Celine was ook twaalf jaar oud en had krullend, bruin haar. Ze was vrolijk en creatief, net als Wout. Samen hadden ze al veel avonturen beleefd, maar vandaag voelde anders aan.
“Wat gaan we vandaag doen?” vroeg Celine terwijl ze haar schildermateriaal uit haar tas haalde.
“Laten we iets nieuws proberen,” zei Wout enthousiast. “Misschien kunnen we iets schilderen dat we nog nooit eerder hebben gezien.”
Celine knikte en samen liepen ze naar de rand van de vijver. Het water glinsterde in de zon, en er waren veel kleurrijke bloemen rondom. Terwijl ze daar stonden, viel hun oog op een grote boom aan de andere kant van de vijver.
“Die boom ziet er bijzonder uit,” zei Celine nieuwsgierig.
“Ja, laten we erheen gaan!” antwoordde Wout.
Ze pakten hun spullen en liepen naar de boom toe. Toen ze dichterbij kwamen, merkte Wout iets vreemds op. De schors van de boom leek te bewegen, alsof hij ademhaalde.
“Wat is dat?” vroeg Celine met grote ogen.
“Ik weet het niet,” zei Wout terwijl hij dichterbij kwam. “Laten we kijken.”
Toen ze vlakbij stonden, hoorden ze ineens een zachte stem: “Hallo daar!”
Wout en Celine keken elkaar verbaasd aan. “Heb jij dat gehoord?” vroeg Wout.
Celine knikte langzaam. “Ja… wie spreekt daar?”
“Ik ben de pratende boom,” zei de stem weer. “Kom dichterbij, ik bijt niet!”
Met enige aarzeling stapten ze naar voren. De boom had dikke takken en bladeren die als groene handen leken te zwaaien in de wind.
“Wat kunnen jullie voor mij doen?” vroeg de boom vriendelijk.
“We willen schilderen!” riep Celine enthousiast. “We willen iets moois maken.”
“Ah, dat klinkt leuk!” zei de boom met een warme stem. “Ik heb veel verhalen te vertellen over deze vijver en het bos eromheen.”
Wout keek naar Celine en zei: “Misschien kunnen we jouw verhalen schilderen!”
De boom lachte zachtjes. “Dat is een geweldig idee! Luister goed.”
De kinderen gingen zitten onder de schaduw van de boom terwijl hij begon te vertellen over oude tijden toen dieren spraken en bomen konden lopen. Hij vertelde over avonturen met kleurrijke vogels die zongen als mensen en vissen die dansten in het water.
Celine luisterde aandachtig terwijl ze haar penseel pakte en begon te schilderen wat ze hoorde: vogels in allerlei kleuren die vrolijk zongen boven het wateroppervlak.
Wout vond het verhaal zo mooi dat hij ook begon te schilderen: grote vissen die sprongen uit het water met sprankelende druppels om hen heen.
Uren gingen voorbij terwijl ze samen werkten aan hun kunstwerken onder de takken van de pratende boom. De zon begon onder te gaan, waardoor alles in gouden licht werd gehuld.
Toen hun schilderijen klaar waren, keek Wout trots naar zijn werk. “Kijk eens wat we hebben gemaakt!” zei hij blij tegen Celine.
Celine glimlachte breed terwijl ze haar schilderij omhoog hield: “Het is prachtig! Maar ik denk dat we nog meer moeten doen.”
De boom knikte instemmend. “Jullie hebben talent! Maar vergeet niet dat kunst ook delen betekent.”
“Wat bedoel je?” vroeg Wout nieuwsgierig.
“Geef je kunst aan anderen,” zei de boom wijsjes. “Laat anderen zien wat jullie hebben gemaakt.”
Wout dacht na over wat de boom had gezegd en kreeg een idee: “Laten we onze schilderijen aan iedereen laten zien!”
Celine vond het geweldig! Ze besloten om hun kunstwerken op te hangen bij de vijver zodat iedereen kon komen kijken.
De volgende dag kwamen veel kinderen uit het dorpje langs om hun schilderijen te bewonderen. Iedereen was onder indruk van wat Wout en Celine hadden gemaakt!
De pratende boom keek tevreden toe vanuit zijn plek aan de rand van de vijver terwijl kinderen lachten en genoten van hun kunstwerken.
Na enkele dagen besloten Wout en Celine om terug te keren naar hun nieuwe vriend, de pratende boom, om hem te vertellen hoe blij iedereen was met hun kunstwerken.
Toen ze aankwamen, begroette hij hen weer vrolijk: “Welkom terug! Ik heb jullie verhalen gehoord!”
“We hebben zoveel mensen blij gemaakt!” riep Celine vol enthousiasme.
De boom glimlachte breed: “Dat is geweldig! Jullie hebben niet alleen kunst gemaakt; jullie hebben vreugde verspreid.”
Wout voelde zich trots op wat ze hadden bereikt samen met hun nieuwe vriend in het bos bij de vijver.
Vanaf die dag gingen Wout en Celine regelmatig terug naar hun pratende vriend om meer verhalen te horen en nieuwe ideeën op te doen voor hun kunstwerken. Ze leerden dat delen belangrijk is en dat creativiteit geen grenzen kent wanneer je samenwerkt met vrienden – zelfs als die vrienden bomen zijn!
En zo groeide hun vriendschap met elkaar én met alle dieren rondom hen in dit magische stukje natuur waar dromen werkelijkheid werden door kleurige penseelstreken onder een grote pratende boom.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes