Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De Verborgen Wereld achter de Spiegel**
Aan het einde van een drukke straat, waar de huizen dicht op elkaar stonden, woonde een jongen genaamd Lucas. Hij was een rustige jongen. Lucas hield van de stilte in zijn kamer. Daar had hij een grote spiegel. De spiegel was oud en had een gouden rand. Hij vond het leuk om naar zijn spiegelbeeld te kijken. Soms maakte hij gekke gezichten en soms glimlachte hij gewoon.
Op een dag, terwijl hij naar de spiegel keek, gebeurde er iets bijzonders. De lucht buiten was grijs en het regende zachtjes. Lucas voelde zich een beetje somber. Maar toen zag hij iets vreemds in de spiegel. Het leek alsof er iets achter zijn spiegel zat. Hij knipperde met zijn ogen en leunde dichterbij.
"Wat is dat?" vroeg hij zachtjes tegen zichzelf.
Plotseling zag hij een schim bewegen achter het glas. Het was geen gewone schim; het was een meisje met lange, golvende haren en heldere ogen. Ze glimlachte naar hem.
"Hallo!" zei ze vrolijk.
Lucas schrok even, maar zijn nieuwsgierigheid won het van zijn angst.
"Wie ben jij?" vroeg hij.
"Ik ben Eva," antwoordde het meisje in de spiegel. "Ik kom uit de verborgen wereld achter deze spiegel."
Lucas kon het niet geloven. Een verborgen wereld? Achter zijn spiegel? Dat klonk spannend!
"Wat is die verborgen wereld?" vroeg hij met grote ogen.
Eva leunde dichterbij en fluisterde: "Het is een plek vol kleur en magie! Alles is anders daar. Je moet gewoon door de spiegel stappen."
Lucas dacht na. Zou hij dat echt doen? Maar de gedachte aan avontuur maakte hem dapper.
"Oké," zei hij uiteindelijk, "ik ga het proberen!"
Eva glimlachte nog breder en stak haar hand uit naar Lucas. Hij pakte haar hand vast en voelde een vreemde energie door zijn lichaam stromen. Toen gebeurde er iets magisch: de spiegel begon te glinsteren en voor Lucas verscheen er een deur van licht.
Met één sprongetje stapte Lucas door de deur en belandde in de verborgen wereld achter de spiegel.
De lucht was helderblauw en overal om hem heen waren kleuren die hij nog nooit eerder had gezien: roze bomen, paarse bloemen en gele rivieren die glinsterden als goud. Eva stond naast hem, haar ogen straalden van blijdschap.
"Welkom!" zei ze enthousiast. "Dit is mijn wereld!"
Lucas keek om zich heen met verwondering. Alles voelde zo levendig! Hij zag dieren die konden praten, zoals een groene kikker met grote brillen die hen begroette: "Hallo daar! Welkom in onze wereld!"
Eva nam Lucas mee op avontuur door deze magische plek. Ze dansten onder de roze bomen, sprongen over de gele rivieren en plukten paarse bloemen die geurden als snoepjes.
Na een tijdje kwamen ze bij een groot kasteel gemaakt van glanzende stenen. Het kasteel had torens die tot in de lucht reikten en ramen vol kleurrijke glazen.
"Dit is mijn huis," zei Eva trots.
Ze gingen naar binnen en ontdekten kamers vol met boeken, spelletjes en schilderijen die zelf leken te bewegen! Lucas voelde zich zo gelukkig hier in deze bijzondere wereld.
Maar na verloop van tijd begon Lucas te denken aan thuis. Aan zijn kamer met de grote spiegel, aan zijn ouders die misschien ongerust waren omdat hij weg was.
"Eva," zei hij voorzichtig, "ik moet terug naar huis."
Eva's gezicht veranderde van blij naar verdrietig, maar ze begreep het ook.
"Dat is goed," zei ze zachtjes. "Maar je kunt altijd terugkomen als je wilt."
Lucas knikte dankbaar. Samen liepen ze terug naar de glanzende deur in de lucht die hen naar huis zou brengen.
Voordat Lucas door de deur stapte, draaide hij zich om naar Eva.
"Dank je voor dit avontuur," zei hij met een glimlach.
"Dank je dat je gekomen bent," antwoordde Eva met tranen in haar ogen maar ook met blijdschap in haar hart.
Met één sprongetje stapte Lucas weer door de deur van licht en kwam terug in zijn kamer voor de grote spiegel.
Alles leek weer normaal te zijn; buiten regende het nog steeds zachtjes, maar nu voelde Lucas zich anders – gelukkiger en voller van leven dan ooit tevoren.
Hij keek opnieuw in de spiegel en glimlachte naar zichzelf. Misschien zou hij morgen weer gaan kijken of Eva er was? Misschien zou er weer magie gebeuren?
En zo eindigde dit avontuur voor nu, maar diep van binnen wist Lucas dat er altijd meer te ontdekken viel achter elke spiegel – als je maar durfde te kijken…
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes