Kinderverhaaltje: De Verborgen Poort naar een Nieuwe Wereld (door een ondeugende kabouter)



Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes

**De Verborgen Poort naar een Nieuwe Wereld**

Er was eens een ondeugende kabouter die Kiki heette. Kiki woonde in een grote, oude ruïne. De ruïne was vol met stenen en mos. Het was een bijzondere plek, want niemand kwam er vaak. Kiki vond het heerlijk om te spelen tussen de stenen en de takken.

Op een zonnige dag besloot Kiki om verder te verkennen. Terwijl hij rondliep, zag hij iets glinsteren tussen de stenen. "Wat is dat?" dacht hij nieuwsgierig. Hij liep dichterbij en ontdekte een kleine poort. De poort was bedekt met groene bladeren en bloemen. Kiki kon zijn ogen niet geloven.

"Ik moet dit aan mijn vrienden laten zien!" riep Kiki blij. Hij rende snel naar zijn beste vrienden, Luca en Maud. Luca was een dappere jongen met een grote glimlach, en Maud was een slim meisje met mooie vlechten.

"Kijk! Kijk!" riep Kiki toen hij bij hen aankwam. "Ik heb iets gevonden! Een verborgen poort!"

Luca en Maud keken nieuwsgierig naar Kiki. "Een verborgen poort? Waar is het?" vroeg Luca.

Kiki leidde hen terug naar de ruïne. Toen ze bij de poort kwamen, waren ze allemaal onder de indruk. "Wauw! Wat ziet het er mooi uit!" zei Maud terwijl ze naar de bloemen keek.

"Wat zit er achter die poort?" vroeg Luca met grote ogen.

"Dat weet ik niet," antwoordde Kiki, "maar we moeten het ontdekken!"

Ze keken naar elkaar en knikten enthousiast. Samen duwden ze tegen de poort, maar hij ging niet open. "Misschien moeten we harder duwen," zei Maud.

Ze duwden nog eens, maar de poort bleef dicht. "Misschien is er een geheim," zei Kiki nadenkend.

Luca keek om zich heen en zag iets glinsteren op de grond. Het was een klein sleuteltje! "Kijk! Dit kan wel eens de sleutel zijn!" riep hij blij.

Kiki nam het sleuteltje in zijn hand en voelde zich heel belangrijk. "Laten we het proberen!" zei hij enthousiast.

Ze staken het sleuteltje in het slot van de poort en draaiden voorzichtig. Tot hun grote verbazing ging de poort langzaam open met een krakend geluid.

Achter de poort zagen ze een prachtige wereld vol kleuren! Er waren bomen met felgekleurde bladeren, bloemen die zongen als je voorbij liep, en zelfs dieren die spraken!

"Wauw! Dit is geweldig!" riep Maud terwijl ze rondkeek.

Kiki sprong van blijdschap op en neer. "We hebben een nieuwe wereld gevonden!"

Ze stapten voorzichtig door de poort en voelden zich meteen gelukkig in deze nieuwe plek. De lucht rook zoet en alles leek te stralen van vreugde.

Plotseling kwam er een vrolijke vogel aangevlogen. "Hallo daar! Welkom in onze wereld!" zong de vogel met een hoge stem.

"Hallo!" riepen Luca, Maud en Kiki tegelijk terug.

"Wat willen jullie doen?" vroeg de vogel nieuwsgierig.

"We willen spelen!" zei Kiki enthousiast.

De vogel knikte vrolijk en leidde hen naar een open plek waar andere dieren al aan het spelen waren. Er waren konijnen die sprongen, eekhoorns die dansten, en zelfs een vriendelijke vos die hen uitnodigde om mee te doen.

Luca, Maud en Kiki speelden urenlang met hun nieuwe vrienden. Ze renden door het gras, maakten grappige geluiden na, en lachten samen tot hun buikjes pijn deden van het lachen.

Maar na verloop van tijd begon de zon onder te gaan, en Kiki voelde dat het tijd was om terug te gaan naar huis. "We moeten terug," zei hij zachtjes tegen zijn vrienden.

Maud knikte begrijpend: "Ja, maar we kunnen altijd terugkomen!"

Luca keek naar de zonsondergang en zei: "Dit was echt magisch."

Ze liepen terug naar de verborgen poort met hun hart vol vreugde maar ook met een beetje verdriet omdat ze moesten vertrekken.

Toen ze bij de poort kwamen, draaide Kiki zich nog één keer om naar hun nieuwe vrienden die hen vrolijk toewuifden. Met één laatste blik stapten ze door de poort heen.

De oude ruïne kwam weer in zicht, maar nu voelde alles anders aan; alsof er magie in de lucht hing.

"Zullen we morgen weer komen?" vroeg Maud terwijl ze glimlachte naar haar vrienden.

"Ja! En misschien ontdekken we nog meer geheimen," antwoordde Luca enthousiast.

Kiki knikte blij: “En wie weet wat voor avonturen ons nog wachten!”

En zo gingen ze elke dag terug naar hun verborgen wereld achter de poort vol wonderen en vreugdevolle momenten samen als echte vrienden!

Einde

Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes