Het was een mooie avond. De zon ging langzaam onder en de lucht kleurde oranje en roze. Eva zat op het zandstrand. Ze had haar sportoutfit aan, want ze hield van rennen en spelen. Het zand voelde warm aan onder haar voeten. Eva keek naar de zee. De golven kwamen en gingen, net als haar gedachten.
Eva had altijd al van dieren gehouden. Ze vond het leuk om naar ze te kijken en te leren over hun leven. Terwijl ze daar zat, zag ze iets bewegen in de verte. Het was een groep vogels die over de zee vloog. Eva sprong op en besloot dichterbij te gaan kijken.
Toen ze dichterbij kwam, zag ze dat de vogels landden op het zand. Het waren meeuwen! Ze waren wit met grijze vleugels en maakten vrolijke geluiden. Eva lachte en begon met hen te spelen. Ze gooide wat stukjes brood die ze nog had van haar lunch in de lucht. De meeuwen vlogen snel naar beneden om het brood te pakken.
"Wat zijn jullie snelle eters!" riep Eva lachend.
Na een tijdje spelen met de meeuwen, besloot Eva verder te gaan wandelen langs het strand. Terwijl ze liep, zag ze iets glinsteren in het zand. Het was een schelp! Eva bukte zich om het op te rapen. De schelp was mooi en had verschillende kleuren.
"Dit is een bijzondere schelp," zei Eva tegen zichzelf terwijl ze naar de zee keek.
Plotseling hoorde ze een geluid achter zich. Ze draaide zich om en zag Bram, een jongen uit de buurt, die ook op het strand was.
"Hoi Eva! Wat ben je aan het doen?" vroeg Bram met een grote glimlach.
"Ik kijk naar de vogels en heb deze mooie schelp gevonden," antwoordde Eva terwijl ze de schelp omhoog hield.
Bram kwam dichterbij en keek naar de schelp. "Die is echt mooi! Heb je al andere dieren gezien?"
Eva schudde haar hoofd. "Nee, nog niet echt."
Bram dacht even na en zei toen: "Laten we samen verder zoeken! Misschien zien we wel meer dieren."
Eva vond dat een goed idee, dus samen liepen ze verder langs het strand. Ze keken goed om zich heen, hopend op meer dieren.
Na een tijdje zagen ze iets bewegen in het water vlakbij de kustlijn. Het was een zeehond! De zeehond zwom vrolijk rond en kwam af en toe boven water om lucht te happen.
"Kijk daar!" riep Bram enthousiast.
Eva knikte vol bewondering. "Wat schattig!"
De zeehond leek hen ook te zien, want hij zwom dichterbij en maakte leuke sprongetjes in het water. Eva klapte in haar handen van blijdschap.
"Wat zou ik graag willen zwemmen met die zeehond!" zei Eva dromerig.
Bram lachte: "Dat zou leuk zijn! Maar misschien kunnen we hem beter gewoon bekijken."
Ze bleven nog even staan kijken naar de zeehond totdat hij weer onder water verdween. Daarna liepen ze verder langs het strand.
Terwijl ze liepen, zagen ze ook krabben die over het zand renden. Sommige krabben waren klein en snel, terwijl andere groter waren maar langzamer bewogen.
"Die krabben zijn grappig!" zei Bram terwijl hij één van hen volgde met zijn ogen.
Eva knielde neer om beter te kijken naar een grote krab die rustig zat te zonnen op een steen.
"Hallo daar!" zei Eva tegen de krab alsof hij kon antwoorden.
Bram lachte weer: "Je praat echt met alles wat beweegt!"
Eva grijnsde: "Ja, waarom niet? Dieren hebben ook gevoelens!"
Ze stonden op en liepen verder totdat ze bij een groepje schildpadden kwamen die langzaam over het zand kruipen richting de zee.
"Wauw! Kijk hoe langzaam zij gaan," zei Bram verwonderd.
"Ja," antwoordde Eva, "maar zij hebben hun eigen tempo."
Ze keken samen naar de schildpadden totdat één van hen eindelijk in het water gleed. Het was prachtig om te zien hoe soepel hij zwom tussen de golven.
De zon begon nu echt onder te gaan en alles werd donkerder rondom hen. De lucht kleurde steeds dieper blauw terwijl sterren één voor één verschenen aan de hemel.
"We moeten teruggaan," zei Bram na even stilzwijgend gekeken te hebben naar de sterrenhemel boven hen.
Eva knikte maar wilde nog niet weggaan van dit mooie moment vol dierenavonturen aan het strand.
"Ja, maar ik heb zoveel geleerd vandaag!" zei ze blij terwijl ze terugliepen richting hun huizen in de stad dichtbij het strand.
Onderweg praatten ze over alles wat ze hadden gezien: de meeuwen, de zeehond, krabben en schildpadden. Elke stap voelde als een nieuw avontuur dat hun dag had gevuld met vreugde en ontdekkingen in het Dierenrijk dat zo dichtbij lag aan hun eigen strand.
Toen zij eindelijk bij hun huizen aankwamen, voelde Eva zich gelukkig maar ook moe van al dat spelen en ontdekken bij zonsondergang aan het strand vol leven.
Met haar mooie schelp nog steeds in haar hand ging zij slapen met dromen over alle dieren die zij had gezien tijdens haar avontuur aan zee.