Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Het mysterie van de verloren kleuren**
Elias was een avontuurlijke jongen. Hij hield van de natuur en van het maken van foto's. Op een zonnige zaterdag besloot hij naar de waterval in het park te gaan. Het was zijn favoriete plek. De waterval was groot en het water viel met veel geweld naar beneden. Elias nam zijn camera mee, want hij wilde mooie foto's maken.
Esmee, zijn beste vriendin, ging met hem mee. Ze had een vrolijke lach en altijd veel energie. "Zullen we snel gaan?" vroeg ze enthousiast. Elias knikte en samen fietsten ze naar het park.
Toen ze bij de waterval aankwamen, zagen ze iets vreemds. De kleuren om hen heen leken minder fel dan normaal. De bomen waren niet zo groen, de lucht was niet zo blauw en zelfs het water leek grijs in plaats van helder blauw. "Wat is er aan de hand?" vroeg Esmee verbaasd.
Elias keek om zich heen. "Het lijkt wel alsof de kleuren zijn verdwenen," zei hij. "Laten we kijken of we kunnen ontdekken wat er aan de hand is."
Ze besloten dichter bij de waterval te gaan staan. Het geluid van het vallende water was luid en krachtig. Elias maakte een paar foto's, maar ook op de foto's leken de kleuren niet goed te zijn.
"Misschien moeten we verder kijken," stelde Esmee voor. Ze liepen langs het pad dat naar boven leidde, richting de top van de waterval.
Terwijl ze omhoog klommen, zagen ze meer vreemde dingen. De bloemen langs het pad waren verwelkt en hun kleuren waren dof. "Dit is echt raar," zei Elias terwijl hij een foto maakte van een paar verwelkte bloemen.
Bovenaan de waterval aangekomen, keken ze uit over het landschap. Maar ook hier waren de kleuren niet zoals normaal. "Wat kunnen we doen?" vroeg Esmee bezorgd.
Elias dacht na en zei: "Misschien kunnen we iemand vragen die hier vaak komt." Ze besloten terug te lopen naar beneden om met iemand te praten.
Bij de voet van de waterval zagen ze een oude man zitten op een bankje. Hij had grijze haren en droeg een hoed. Elias en Esmee gingen naar hem toe.
"Excuseer meneer," begon Elias voorzichtig, "weet u waarom alle kleuren hier verdwenen zijn?"
De oude man keek hen aan met vriendelijke ogen en schudde zijn hoofd. "Ik heb dit nog nooit eerder gezien," zei hij langzaam. "Maar ik heb gehoord dat als je goed kijkt, je misschien iets kunt vinden."
"Wat moeten we zoeken?" vroeg Esmee nieuwsgierig.
"Zoek naar iets dat anders is dan normaal," zei hij geheimzinnig.
Elias en Esmee keken elkaar aan en knikten vastberaden. Ze gingen weer op pad, deze keer met hun ogen goed open voor alles wat vreemd leek.
Ze liepen rond bij de waterval en keken goed om zich heen. Plotseling zag Elias iets glinsteren tussen enkele stenen vlakbij het water. Hij liep ernaartoe en bukte zich om beter te kijken.
"Esmee! Kijk!" riep hij enthousiast terwijl hij naar het glinsterende voorwerp wees.
Esmee kwam snel aangelopen en keek over Elias' schouder mee naar het voorwerp tussen de stenen: een kleine glazen bol die in verschillende kleuren scheen te stralen als je ernaar keek.
"Wat is dat?" vroeg Esmee verwonderd.
Elias pakte voorzichtig de bol op en hield deze omhoog tegen het licht van de zon. De bol leek vol magie te zitten! Toen ze erdoorheen keken, zagen ze dat alle kleuren weer helder werden in hun omgeving!
"Dit moet wel belangrijk zijn!" zei Elias blij terwijl hij opnieuw foto's maakte met zijn camera.
Ze besloten terug te gaan naar de oude man om hem te laten zien wat ze gevonden hadden. Toen ze bij hem aankwamen, straalde hun gezichten van blijdschap.
"Kijk!" zei Elias terwijl hij de bol omhoog hield.
De oude man glimlachte breed toen hij het zag. "Dat is geweldig! Deze bol heeft waarschijnlijk al die kleuren gevangen die verloren waren gegaan."
Esmee knikte enthousiast: "Wat moeten we nu doen?"
De oude man dacht even na en zei toen: "Misschien moet je deze bol terugleggen waar je hem hebt gevonden, zodat alle kleuren weer terugkomen."
Elias knikte instemmend en samen met Esmee liep hij terug naar waar ze de bol hadden gevonden bij de waterval.
Met veel zorg legden ze de glazen bol weer tussen de stenen neer waar zij hem hadden ontdekt. Toen gebeurde er iets wonderlijks: ineens flitste er een felle lichtstraal uit de bol! Het licht verspreidde zich over alles om hen heen, als een regenboog die kleur gaf aan alles in hun omgeving!
De bomen werden weer groen, het water kreeg zijn heldere blauwe kleur terug en zelfs de lucht werd weer stralend blauw!
"Eindelijk!" riep Esmee blij terwijl ze rondkeek naar al die prachtige kleuren om hen heen.
Elias nam nog één laatste foto van hun favoriete plek nu vol leven en kleur voordat ze weer teruggingen naar huis.
Die dag leerden Elias en Esmee dat soms dingen verloren kunnen gaan, maar dat je altijd kunt zoeken naar antwoorden – zelfs als die antwoorden heel dichtbij zijn! En zo eindigde hun avontuur bij de waterval vol magie en kleur; maar vooral vol vreugde omdat alles weer mooi was geworden!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes