Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Het geheim van de oude klok**
Er was eens een oude ruïne. De muren waren grijs en vol mos. Het was een plek waar niemand vaak kwam. De ruïne stond aan de rand van een groot veld, ver weg van huizen en straten. In deze ruïne was iets bijzonders te vinden: een oude klok.
Op een zonnige dag gingen Stijn en Daphne naar de ruïne. Stijn was een jongen met bruin haar en grote ogen. Hij hield van avontuur. Daphne had blond haar en altijd een glimlach op haar gezicht. Ze was nieuwsgierig en hield van mysteries.
"Wat denk je dat we hier gaan vinden?" vroeg Stijn terwijl ze naar de ruïne liepen.
"Misschien schatten of geheimen!" zei Daphne enthousiast.
Ze openden de zware houten deur van de ruïne. Het kraakte luid toen ze binnenkwamen. De lucht rook naar oud hout en aarde. In het midden van de ruimte stond de oude klok. Hij was groot en gemaakt van donker hout, met gouden cijfers die glinsterden in het zonlicht.
"Wow, kijk naar die klok!" zei Stijn met verwondering.
Daphne liep dichterbij. "Hij ziet er heel oud uit," zei ze terwijl ze naar de wijzerplaat keek. "Maar hij lijkt nog steeds te werken."
Stijn knikte. "Laten we kijken of we hem kunnen laten tikken."
Ze keken goed naar de klok. Er waren veel touwen en gewichten aan verbonden. Stijn trok voorzichtig aan een touwtje, maar er gebeurde niets.
"Misschien moeten we harder trekken," stelde Daphne voor.
Stijn trok nog eens, dit keer met al zijn kracht. Plotseling begon de klok te tikken! Het geluid vulde de ruimte als een vrolijk ritme.
"Hoera! We hebben het gedaan!" riep Stijn blij.
Maar toen gebeurde er iets vreemds. Terwijl de klok tikte, begon er stof uit het plafond te vallen. Een kleine deur in de muur ging langzaam open! Stijn en Daphne keken elkaar verbaasd aan.
"Wat is dat?" vroeg Stijn met grote ogen.
Daphne liep naar de deur toe en keek binnen. "Het lijkt wel een kamer," zei ze zachtjes.
Ze besloten om samen naar binnen te gaan. De kamer was klein en donker, maar er stonden oude boeken op een plank en er hing een geur van leer in de lucht.
"Wat voor boeken zijn dit?" vroeg Stijn terwijl hij een boek oppakte.
Daphne las hardop: "Verhalen over avonturen, magie en verloren schatten." Haar ogen glinsterden van enthousiasme.
Stijn bladerde door het boek en zag tekeningen van vreemde wezens en verre landen. "Dit is geweldig! We moeten meer ontdekken!"
Ze keken rond in de kamer, maar er was niet veel meer te zien dan boeken en stof. Toen viel Daphnes oog op iets glinsterends onder een stapel boeken.
"Wat is dat?" vroeg ze nieuwsgierig terwijl ze het oppakte.
Het was een kleine sleutel, gemaakt van goud! "Kijk, Stijn! Een sleutel!"
Stijn kwam dichterbij om te kijken. "Waar zou deze sleutel bij horen?"
Daphne keek weer om zich heen in de kamer vol boeken. "Misschien past hij wel op die deur daar," zei ze terwijl ze wees naar een andere deur aan het einde van de kamer.
Ze liepen samen naar die deur toe, hun harten klopten snel van spanning. Met trillende handen stak Daphne de sleutel in het slot en draaide hem om... Klik!
De deur ging open met een zachte kreun, alsof hij lang niet meer gebruikt was geweest. Wat zou er achter deze deur zijn?
Achter de deur bevond zich nog een kleine ruimte, maar deze keer was het gevuld met prachtige dingen: gouden munten, juwelen en kleurrijke stenen lagen overal verspreid over de vloer!
"Wauw!" riep Stijn uit bewondering terwijl hij rondkeek met open mond.
Daphne kon haar ogen niet geloven: "Dit is echt ongelooflijk! We hebben schatten gevonden!"
Ze begonnen voorzichtig door de ruimte te lopen, hun handen reikten uit om alles aan te raken wat glinsterde of schitterde in het licht dat door het raam viel.
"We moeten iets meenemen," zei Stijn na even nagedacht te hebben.
Daphne knikte enthousiast: "Ja! Maar wat?"
Na even denken besloot Stijn om enkele gouden munten mee te nemen als herinnering aan hun avontuur in deze mysterieuze ruïne.
Daphne koos voor een mooie paarse steen die schitterde als sterren in de nachtelijke hemel.
Met hun schatten gingen ze terug naar waar ze begonnen waren: bij de oude klok in het midden van de ruïne.
"We hebben echt iets bijzonders gevonden," zei Stijn blij terwijl hij zijn munt vasthield.
Daphne glimlachte breed: "Ja! En we hebben samen dit avontuur beleefd."
De klok tikte vrolijk verder terwijl ze hun ontdekkingen bespraken en lachten over alles wat ze hadden meegemaakt die dag in de oude ruïne vol geheimen.
En zo gingen Stijn en Daphne terug naar huis met hun schatten, wetende dat zij altijd samen avonturen konden beleven waar ook ter wereld – zelfs bij een oude klok in een vergeten ruïne.
Hun vriendschap werd sterker door dit bijzondere avontuur, vol geheimen die alleen zij kenden.
En zo eindigde hun dag vol wonderen onder het geluid van tikkende klokken.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes