Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De Verborgen Wereld**
Er was eens een jongen genaamd Luca. Hij woonde in een klein huis aan de rand van een groot, donker bos. Het bos was vol met hoge bomen, dikke takken en geheimzinnige geluiden. Luca vond het bos spannend, maar ook een beetje eng. Hij durfde er nooit alleen in te gaan.
Op een dag besloot Luca dat hij het bos wilde verkennen. Hij pakte zijn rugzak en vulde deze met wat lekkers: een appel, een paar koekjes en een flesje water. “Vandaag ga ik het bos ontdekken!” zei hij tegen zichzelf.
Luca liep het bos in. De zon scheen door de bladeren en maakte mooie patronen op de grond. Terwijl hij verder liep, hoorde hij plotseling muziek. Het klonk vrolijk en speels, als het gezang van vogels, maar dan nog mooier.
“Wat is dat?” vroeg Luca zich af. Hij volgde de muziek en kwam bij een open plek in het bos. Daar stond een vrolijke muzikant met een grote hoed op zijn hoofd. Hij speelde op zijn gitaar en zong met een brede glimlach.
“Hallo daar!” riep de muzikant toen hij Luca zag. “Kom je luisteren naar mijn muziek?”
Luca knikte enthousiast en ging zitten op een boomstronk. De muzikant speelde vrolijke deuntjes die hem deden lachen en dansen.
“Wie ben jij?” vroeg Luca nieuwsgierig.
“Ik ben Felix,” zei de muzikant met twinkelende ogen. “Ik speel hier elke dag voor de dieren van het bos.”
“Voor de dieren?” vroeg Luca verbaasd.
“Ja! Kijk maar om je heen,” zei Felix terwijl hij zijn gitaar neerlegde. “De vogels komen luisteren, de konijnen springen rond en zelfs de eekhoorns dansen!”
Luca keek goed om zich heen en zag inderdaad dat er veel dieren waren gekomen om naar Felix te luisteren. De vogels floten mee, de konijnen huppelden vrolijk rond en zelfs een paar eekhoorns klommen in de bomen om beter te kunnen zien.
“Dit is geweldig!” riep Luca blij.
Felix lachte en zei: “Wil je iets bijzonders zien? Er is hier meer dan je denkt!”
Luca knikte vol verwachting. Felix nam hem bij de hand en samen liepen ze dieper het bos in. Ze kwamen bij een grote boom met een enorme opening aan de onderkant.
“Dit is mijn geheime plek,” zei Felix geheimzinnig. “Ga maar naar binnen!”
Luca was even bang, maar zijn nieuwsgierigheid was groter dan zijn angst. Hij kroop door de opening van de boom en kwam terecht in een verborgen wereld! Het was alsof hij in een sprookje was beland.
De lucht was gevuld met kleurrijke lichtjes die flonkerden als sterren. Overal om hem heen waren bloemen die zongen als ze bewogen in de wind. Er waren ook kleine wezentjes die eruitzagen als elfjes; ze vlogen rond met glinsterende vleugels.
“Welkom in mijn wereld!” zei Felix blij terwijl hij achter Luca aan kwam gekropen.
Luca kon zijn ogen niet geloven! “Dit is fantastisch!” riep hij uit terwijl hij naar alle mooie dingen om zich heen keek.
Felix nam hem mee naar verschillende plekken in deze verborgen wereld: ze dansten tussen zingende bloemen, speelden verstoppertje met elfjes en luisterden naar verhalen van oude bomen die konden praten.
Na enige tijd voelde Luca dat het tijd werd om terug te gaan naar huis. “Ik wil hier blijven!” zei hij verdrietig.
Felix glimlachte begripvol. “Je kunt altijd terugkomen als je wilt! Deze wereld is altijd hier voor jou.”
Met die woorden leidde Felix hem terug naar de grote boom waar ze waren binnengekomen. Voordat Luca weer naar buiten kroop, gaf Felix hem iets bijzonders: een klein gouden blaadje dat glinsterde in het licht.
“Dit is voor jou,” zei Felix vriendelijk. “Als je dit blaadje vasthoudt, kun je me altijd vinden.”
Luca nam het blaadje dankbaar aan en kroop weer naar buiten uit de boomstam. Toen hij weer buiten stond, voelde alles anders aan; het bos leek minder eng nu hij wist dat er zo’n mooie wereld verborgen was achter die grote boom.
Met zijn rugzak vol lekkernijen liep Luca terug naar huis, blij met al zijn nieuwe ervaringen en vrienden in deze verborgen wereld van muziek en magie.
En zo ging Luca elke week terug naar het bos om te spelen met Felix en alle andere wonderlijke wezens die daar woonden. Het bos was niet langer eng; het was vol leven, vreugde en avontuur!
En zo leefde Luca gelukkig verder, wetende dat er altijd iets moois te ontdekken viel als je maar durfde te kijken…
**Einde**
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes