Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Het geheim van de sterren**
Op een mooie, zonnige dag zat Jasper aan de oever van een grote rivier. Het water glinsterde in de zon en de vogels floten vrolijk in de bomen. Jasper hield van deze plek. Hij vond het fijn om naar het water te kijken en te dromen over verre landen en avonturen.
Jasper was een dappere jongen. Hij had altijd al willen vliegen. Niet met een vliegtuig, maar met een raket! Hij wilde astronaut worden en naar de sterren gaan. Elke avond keek hij naar de lucht en telde hij de sterren. Soms dacht hij dat ze hem iets wilden vertellen.
Op een dag, terwijl Jasper aan het spelen was bij de rivier, zag hij iets glinsteren in het gras. Nieuwsgierig liep hij ernaartoe. Het was een klein, zilveren voorwerp. Jasper bukte zich en pakte het op. Het was een oude kompas! De pijl wees naar het noorden.
"Wat zou dit betekenen?" vroeg Jasper zich af. Hij besloot dat dit kompas hem zou helpen op zijn avontuur naar de sterren.
Die avond, toen de zon onderging en de sterren aan de hemel verschenen, nam Jasper het kompas mee naar zijn favoriete plek aan de rivier. Hij ging zitten op een groot stuk steen en keek omhoog naar de lucht vol sterren.
"Als ik ooit astronaut wil worden," zei hij tegen zichzelf, "moet ik weten waar ik heen wil." Hij keek naar het kompas en merkte dat de pijl nog steeds naar het noorden wees.
Plotseling hoorde hij iemand achter zich praten. "Wat doe je hier zo laat?" vroeg een meisje met lange haren. Haar naam was 0.
Jasper draaide zich om en glimlachte. "Ik kijk naar de sterren," zei hij trots. "En ik heb dit kompas gevonden! Het kan me helpen om mijn weg te vinden."
0 kwam dichterbij en keek nieuwsgierig naar het kompas in Jaspers hand. "Dat is gaaf! Maar hoe helpt het je om astronaut te worden?" vroeg ze.
Jasper dacht even na. "Misschien kan ik met dit kompas mijn eigen raket bouwen! Dan kan ik vliegen naar de sterren!" zei hij enthousiast.
0 lachte vriendelijk. "Dat klinkt leuk! Maar hoe ga je dat doen?"
Jasper haalde zijn schouders op. "Ik weet het nog niet precies, maar ik ga beginnen met dingen verzamelen die ik nodig heb."
0 knikte begrijpend. "Ik kan je helpen als je wilt!" zei ze vrolijk.
Jasper vond dat een goed idee, maar hij wist dat 0 niet echt geïnteresseerd was in ruimtevaart zoals hijzelf dat was. Toch vond hij haar gezelschap fijn.
De volgende dagen gingen Jasper en 0 vaak terug naar de rivier om te spelen en ideeën uit te wisselen over hun plannen voor hun raket. Ze verzamelden takken, stenen en andere spullen die ze konden gebruiken voor hun project.
Op een dag kwam 0 met iets nieuws aanzetten: “Kijk eens wat ik heb gevonden!” Ze hield iets omhoog: een grote kartonnen doos.
“Dat is perfect!” riep Jasper enthousiast. “Die kunnen we gebruiken als basis voor onze raket!”
Ze begonnen samen aan hun project te werken bij de rivier, onder het toeziend oog van de sterren die elke nacht helder boven hen straalden.
Ze schilderden hun doos in felle kleuren: rood, blauw en geel. Ze maakten ramen van doorzichtig plastic zodat ze konden ‘kijken’ terwijl ze zouden vliegen door het heelal.
Na weken hard werken was hun raket eindelijk af! Het zag er geweldig uit! Ze stonden trots naast hun creatie bij de rivier.
“Nu moeten we testen of onze raket echt kan vliegen,” zei Jasper vastberaden.
“Maar hoe?” vroeg 0 met grote ogen.
Jasper dacht na en zei toen: “We kunnen doen alsof we vliegen! We kunnen onszelf in onze raket zetten.”
Ze kropen allebei in hun kartonnen raket en deden alsof ze opstegen in een grote ruimtevaartmissie. Ze telden af: “Vijf… vier… drie… twee… één… Vliegen maar!”
Ze deden alsof ze door het heelal vlogen, langs planeten en sterrenstelsels, terwijl ze lachten en plezier hadden in hun fantasiewereld.
Na enige tijd klommen ze weer uit hun raket en keken omhoog naar de sterrenhemel die zo helder scheen boven hen.
“Wat als we echt zouden kunnen vliegen?” vroeg 0 dromerig terwijl ze omhoog keek.
“Dan zouden we alles ontdekken,” antwoordde Jasper vol enthousiasme, “en misschien zelfs nieuwe sterren vinden!”
De dagen gingen voorbij en elke avond zaten ze samen bij de rivier om te dromen over wat er allemaal mogelijk was in het heelal boven hen.
Uiteindelijk kwam er een dag waarop 0 moest verhuizen naar een andere stad met haar familie. Jasper voelde zich verdrietig toen hij hoorde dat zijn vriendinnetje weg zou gaan.
“Ik zal je missen,” zei 0 met tranen in haar ogen terwijl ze afscheid namen bij hun raket aan de rivier.
“Ik zal ook jou missen,” antwoordde Jasper eerlijk, “maar vergeet niet dat we altijd samen kunnen dromen over onze avonturen.”
Met die woorden keken ze nog één keer omhoog naar de sterren voordat 0 vertrok naar haar nieuwe huis ver weg van hier.
Jasper bleef achter bij zijn geliefde rivier met zijn oude kompas in zijn hand. Hij wist dat zijn droom om astronaut te worden nog steeds leefde binnenin hem, net zoals alle mooie herinneringen die hij had gemaakt met 0 aan deze bijzondere plek vol dromen onder de sterrenhemel.
En zo bleef Jasper elke avond kijken naar die schitterende sterren boven hem, wetende dat elk van hen misschien wel zijn eigen verhaal had – net zoals hijzelf.
En wie weet? Misschien zou er ooit weer iemand komen om samen met hem te dromen over nieuwe avonturen onder dezelfde stralende hemel.
Einde
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes