Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De verloren schat van het eiland**
Op een mooie, zonnige dag zat Tijs op de heuveltop. Hij keek uit over de zee, die glinsterde als duizenden diamanten. De lucht was blauw en er waren geen wolken te zien. Tijs hield van deze plek. Het was zijn favoriete plekje om te dromen en te schilderen. Hij had zijn schilderspullen bij zich en een groot wit doek stond klaar om beschilderd te worden.
Tijs was een dromerige jongen met een grote verbeelding. Hij kon urenlang kijken naar de golven die tegen de rotsen sloegen. Soms dacht hij dat hij op een schip zat, dat over de zee voer, op zoek naar avonturen. Vandaag had hij echter iets anders in gedachten.
Terwijl Tijs zijn penseel in de verf doopte, hoorde hij plotseling iemand achter zich lachen. Het was Mireille, zijn beste vriendin. Ze kwam altijd naar de heuveltop om met hem te spelen of om samen te schilderen.
“Wat ben je aan het maken, Tijs?” vroeg ze nieuwsgierig.
“Ik weet het nog niet,” zei Tijs met een glimlach. “Misschien een zeegezicht of misschien iets heel anders.”
Mireille ging naast hem zitten en keek naar het lege doek. “Ik heb gehoord dat er op het eiland verderop een verloren schat ligt,” zei ze geheimzinnig.
Tijs’ ogen gingen glinsteren van enthousiasme. “Een schat? Echt waar? Wat voor schat?”
“Dat weet ik niet precies,” antwoordde Mireille, “maar ik hoorde het van oude mensen in het dorp aan de andere kant van de baai. Ze zeggen dat er ooit een piratenkapitein was die zijn schat daar heeft verstopt.”
Tijs kon zijn nieuwsgierigheid niet bedwingen. “Laten we gaan zoeken! Misschien kunnen we die schat vinden!”
Mireille knikte enthousiast. “Ja! Laten we gaan! Maar eerst moeten we ons goed voorbereiden.”
Ze verzamelden hun spullen en maakten zich klaar voor hun avontuur. Tijs nam zijn schilderspullen mee, want hij wilde alles vastleggen wat ze zouden zien. Mireille nam wat eten mee: broodjes met kaas en appels voor onderweg.
Na een korte wandeling kwamen ze bij de kust waar kleine bootjes lagen aangemeerd. Ze huurden een klein bootje en voeren naar het eiland in de verte.
De zee was kalm en het zonnetje scheen warm op hun gezichten terwijl ze over het water gleden. Tijs voelde zich vrij als een vogel en Mireille zong vrolijk liedjes terwijl ze peddelden.
Toen ze eindelijk bij het eiland aankwamen, sprongen ze uit de boot en keken om zich heen. Het eiland was groen en vol met hoge palmbomen en kleurrijke bloemen.
“Waar zouden we moeten zoeken?” vroeg Mireille terwijl ze om zich heen keek.
“Misschien moeten we eerst naar die grote rots daarboven klimmen,” stelde Tijs voor.
Ze begonnen te klimmen en na enige tijd stonden ze bovenop de rots met uitzicht over het hele eiland. Het was prachtig! De zee glinsterde onder hen en in de verte zagen ze andere eilanden liggen.
“Mireille, kijk!” riep Tijs plotseling terwijl hij wees naar iets dat tussen de bomen lag.
Ze renden ernaartoe en ontdekten een oude houten kist half begraven in het zand onder enkele takken.
“Zou dit de schat kunnen zijn?” vroeg Mireille met grote ogen vol verwondering.
Tijs knikte enthousiast terwijl hij voorzichtig de kist uitgravinge. Het duurde even voordat ze hem helemaal vrij hadden gemaakt, maar toen konden ze eindelijk het slot zien dat bedekt was met roest.
“We hebben iets nodig om dit open te maken,” zei Mireille teleurgesteld.
Tijs dacht even na en haalde toen zijn penseel uit zijn tas. “Misschien kunnen we proberen om het slot los te wrikken.”
Met veel geduld werkte hij aan het slot terwijl Mireille toekeek vol spanning. Na enkele minuten hoorde je ineens een klik! Het slot ging open!
Ze openden voorzichtig de kist en vonden binnenin… geen goud of juwelen, maar prachtige oude schilderijen! Elk schilderij vertelde een verhaal over avonturen op zee, piraten die vochten tegen monsters, en verre landen vol wonderen.
“Oh kijk!” riep Mireille blij terwijl ze één van de schilderijen omhoog hield. “Dit is zo mooi!”
Tijs kon niet geloven wat hij zag; deze schilderijen waren als schatten voor hem! Hij voelde zich alsof hij zelf deel uitmaakte van elk avontuur dat werd afgebeeld.
“We hebben geen gouden munten gevonden,” zei Tijs met een glimlach, “maar deze schilderijen zijn misschien nog wel waardevoller.”
Mireille knikte instemmend terwijl ze alle schilderijen bewonderden. Ze besloten om terug te keren naar hun heuveltop zodat Tijs hen kon kopiëren op zijn eigen doek.
Toen ze weer in hun bootje zaten op weg terug naar huis, voelde Tijs zich gelukkig. Ze hadden geen traditionele schat gevonden zoals goud of juwelen, maar wat zij hadden ontdekt was veel mooier: verhalen vol fantasie die hen zouden inspireren om zelf ook verhalen te vertellen door middel van kunst.
En zo eindigde hun avontuur op het eiland met nieuwe dromen in hun harten – dromen die hen zouden blijven begeleiden zolang zij samen waren op hun heuveltop met uitzicht over zee.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes