Kinderverhaaltje: de jongen met de rode fiets (door een vrolijke astronaut)



Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes

**De jongen met de rode fiets**

Er was eens een jongen genaamd Luca. Hij woonde in een drukke stad, vol hoge gebouwen en veel verkeer. Maar Luca had iets dat hem anders maakte dan de anderen: hij had een felrode fiets. Deze fiets was niet zomaar een fiets; het was zijn trots en vreugde. De wielen glommen in de zon, en het zadel was zo comfortabel dat hij er uren op kon zitten zonder moe te worden.

Luca reed elke dag door de stad, maar op een dag besloot hij om naar het bos te gaan. Het bos lag aan de rand van de stad, en het was een plek waar de bomen hoog reikten en de vogels vrolijk zongen. Hij vond het heerlijk om daar te fietsen, tussen de groene bladeren en de frisse lucht.

Toen hij het bos binnenfietste, voelde hij zich vrij. De zon scheen door de takken en maakte mooie patronen op de grond. Luca trapte harder en harder, zijn rode fiets zoefde als een raket over het pad. Hij voelde zich gelukkig, bijna als een astronaut die door de ruimte zweefde.

En toen gebeurde er iets bijzonders. Terwijl hij door het bos fietste, zag hij iets glinsteren tussen de bomen. Nieuwsgierig stapte hij van zijn fiets af en liep ernaartoe. Tot zijn verbazing ontdekte hij een vrolijke astronaut! De astronaut had een grote glimlach op zijn gezicht en droeg een felgekleurde ruimtepak met sterren erop.

"Hallo daar!" riep de astronaut met een stem die klonk als muziek. "Ik ben Cosmo! Wat brengt jou hier in dit prachtige bos?"

Luca keek naar Cosmo met grote ogen. "Ik ben gewoon aan het fietsen," zei hij trots terwijl hij naar zijn rode fiets wees.

"Een mooie fiets heb je!" zei Cosmo terwijl hij naar Luca's rode trots keek. "Wist je dat ik ook van fietsen houd? Maar dan in de ruimte! Ik fiets tussen sterrenstelsels!"

Luca kon niet geloven wat hij hoorde. "Fietsen tussen sterrenstelsels? Hoe doe je dat?"

Cosmo lachte vrolijk en begon te improviseren met muziek die leek te komen uit zijn ruimtepak. Het klonk als vrolijke tonen die door het bos dansten. "Het is heel simpel! Je moet gewoon geloven dat je kunt vliegen! En dan ga je!"

Luca voelde zich geïnspireerd door Cosmo's woorden. Hij sprong weer op zijn rode fiets en begon rondjes te rijden terwijl Cosmo muziek maakte met zijn stem.

"Zet je handen omhoog!" riep Cosmo terwijl hij verder zong over sterren en planeten.

Luca deed wat hem gevraagd werd, en voor even voelde het alsof hij echt aan het vliegen was, zelfs al zat hij gewoon op zijn fiets in het bos.

Na een tijdje stopte Cosmo met zingen en keek naar Luca met twinkelende ogen. "Jij hebt talent! Je zou ook astronaut kunnen worden!"

Luca bloosde bij die woorden, maar diep van binnen voelde hij zich geweldig. "Dank je wel! Maar ik ben gewoon Luca met mijn rode fiets."

Cosmo knikte begrijpend. "Dat is genoeg! Iedereen kan gelukkig zijn op hun eigen manier."

Ze praatten nog even verder over fietsen, muziek maken en dromen hebben terwijl ze samen genoten van de zon die langzaam onderging achter de bomen.

Toen het tijd werd om afscheid te nemen, gaf Cosmo Luca een bijzondere tattoo-sticker van een ster als aandenken aan hun ontmoeting.

"Vergeet niet," zei Cosmo terwijl hij terugliep naar zijn ruimteschip dat verborgen lag tussen de bomen, "dat geluk komt van binnenuit! En wie weet? Misschien zie ik je weer in de ruimte!"

Met die woorden verdween Cosmo tussen de bomen, net zoals sterren verdwijnen in de nachtelijke lucht.

Luca sprong weer op zijn rode fiets en fietste terug naar huis met een grote glimlach op zijn gezicht. Hij voelde zich alsof hij net uit een avontuur was gekomen dat niemand ooit zou geloven.

Die avond zat Luca in zijn kamer met het lichtje aan, kijkend naar de tattoo-sticker van de ster die nu op zijn arm plakte. Hij dacht na over wat Cosmo had gezegd: iedereen kan gelukkig zijn op hun eigen manier.

En zo eindigde deze bijzondere dag voor Luca – niet omdat er iets groots of belangrijks gebeurde, maar omdat er magie zat in kleine momenten zoals deze: fietsen door het bos, zingen met een vrolijke astronaut en geloven dat alles mogelijk is zolang je maar durft te dromen.

En zo leefde Luca verder met veel meer avonturen voor zich – altijd met zijn rode fiets aan zijn zijde en altijd klaar om nieuwe dingen te ontdekken in deze grote wereld vol verrassingen!

Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes