Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De verloren schat in het bos**
Op een zonnige dag in de stad, waar de huizen dicht op elkaar stonden, besloten Tijs en Sophie om naar het bos te gaan. Het was een groot bos met hoge bomen en een brede rivier die erdoorheen stroomde. Tijs was altijd al nieuwsgierig geweest naar wat er in het bos te vinden was. Hij had gehoord dat er een verloren schat lag, diep in het bos. Sophie vond het idee spannend en wilde graag mee.
Tijs was een sportieve jongen met kort geschoren haar. Hij droeg altijd sportkleding, klaar voor avontuur. Sophie was iets rustiger, maar ze hield ook van buiten zijn en nieuwe dingen ontdekken. Ze pakten hun rugzakken en gingen op pad.
Toen ze bij de rand van het bos kwamen, zagen ze een man staan. Hij had een grote hoed op en droeg een labjas. Het was een uitvinder! Zijn naam was Herr Müller. Hij kwam uit Duitsland en had veel spannende ideeën. Tijs en Sophie keken nieuwsgierig naar hem.
“Hallo daar!” zei Herr Müller met een dikke Duitse accent. “Wat doen jullie hier in het bos?”
“We willen de verloren schat vinden!” riep Tijs enthousiast.
“Ah, de verloren schat!” zei Herr Müller met glinsterende ogen. “Ik heb daar ook over gehoord! Maar ik heb geen tijd om te zoeken, ik ben bezig met mijn uitvinding.”
Sophie vroeg: “Wat voor uitvinding?”
Herr Müller glimlachte trots en liet hen zijn nieuwste uitvinding zien: een kleine parachute voor speelgoedauto’s! “Kijk,” zei hij terwijl hij de auto liet vallen van een boomtak. De auto viel langzaam naar beneden met de parachute open.
“Dat is geweldig!” zei Tijs vol bewondering.
“Ja,” zei Herr Müller, “maar nu moet ik verder werken.” Hij zwaaide hen gedag en ging weer aan zijn werk.
Tijs en Sophie liepen verder het bos in. De bomen waren hoog en de lucht rook fris. Ze volgden het pad langs de rivier, waar het water rustig stroomde. Soms zagen ze vissen springen of vogels fluiten.
Na een tijdje kwamen ze bij een open plek in het bos. Daar lag iets glinsterends tussen de bladeren! Tijs rende ernaartoe en tilde het op. Het bleek een oude munt te zijn!
“Dit is misschien wel deel van de schat!” riep hij blij.
Sophie keek om zich heen. “Misschien moeten we verder zoeken,” stelde ze voor.
Ze besloten om langs de rivier te blijven lopen, want dat leek hen logisch. Terwijl ze liepen, vertelde Tijs over zijn dromen om avonturen te beleven zoals paragliden boven bergen of zwemmen in diepe zeeën.
“Ik wil ook avonturen beleven,” zei Sophie enthousiast, “maar dan zonder al te veel gevaar!”
Ze lachten samen terwijl ze verder zochten naar meer munten of andere dingen die hen konden helpen bij hun zoektocht naar de schat.
Na enige tijd vonden ze nog meer oude munten en zelfs wat kleine juwelen! Hun rugzakken raakten vol met glinsterende vondsten.
“Dit is echt leuk!” zei Tijs terwijl hij sprongetjes maakte van blijdschap.
Sophie knikte instemmend maar merkte dat ze moe begon te worden van al dat rennen en zoeken. “Misschien moeten we even pauzeren,” stelde ze voor.
Ze gingen zitten op een grote steen aan de oever van de rivier en keken naar het water dat kabbelde over de stenen. De zon scheen warm op hun gezichten terwijl ze even uitrusten van hun avontuur.
Na hun pauze stonden ze weer op om verder te zoeken naar meer aanwijzingen over de schat. Ze besloten om dieper het bos in te gaan dan ooit tevoren.
Plotseling hoorden ze iets achter zich bewegen! Ze draaiden zich snel om maar zagen alleen maar een konijn dat snel weg sprong tussen de bomen.
“Dat gaf me wel even een schrik!” lachte Sophie terwijl haar hart nog steeds snel klopte.
Tijs grinnikte ook maar voelde zich weer vol energie om door te gaan met zoeken naar meer schatten!
Uiteindelijk kwamen ze bij een oude boomstronk die eruitzag als iets bijzonders. Tijs ging eropaf en begon voorzichtig takken weg te duwen die erop lagen.
Tot hun verbazing vonden ze onder de stronk nog meer munten! Dit keer waren het gouden munten!
“We hebben echt goud gevonden!” riep Tijs blij terwijl hij zijn handen omhoog stak in vreugde.
Sophie kon haar ogen niet geloven: “Dit is ongelooflijk!”
Ze vulden hun rugzakken tot aan de rand met alle munten die ze hadden gevonden tijdens hun avontuur in het bos bij de rivieroevers.
Toen ze terugliepen richting huis, voelden Tijs en Sophie zich trots op wat ze hadden bereikt: niet alleen hadden ze veel mooie dingen gevonden, maar ook veel plezier gehad samen tijdens hun zoektocht naar avontuur!
Bijna thuis gekomen keken ze nog één keer achterom naar het bos waar zoveel geheimen verborgen lagen tussen bomen en rivieren – misschien zouden zij ooit terugkomen voor nog meer avonturen!
En zo eindigde hun spannende dag vol ontdekkingen – met blije gezichten vol dromen over nieuwe avonturen die nog moesten komen!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes