Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De puzzel van het verdwenen boek**
Op een zonnige dag zat Bram op een open veld. Het gras was groen en de lucht was blauw. Hij had zijn favoriete boek meegenomen, een spannend verhaal over een dappere held. Terwijl hij las, hoorde hij plotseling een raar geluid. Het klonk als iemand die iets zocht.
Bram keek op en zag een meisje dat druk aan het zoeken was in het gras. Ze had steil grijs haar dat in een paardenstaart zat en droeg zakelijke kleding. Bram vond het vreemd om zo’n outfit op het veld te zien, maar hij besloot om te vragen wat er aan de hand was.
“Hallo! Wat ben je aan het doen?” vroeg Bram nieuwsgierig.
Het meisje draaide zich om en keek hem met grote ogen aan. “Ik ben Tess,” zei ze met een scherpe stem. “Ik zoek mijn boek! Het is verdwenen!”
Bram voelde meteen dat er iets bijzonders aan de hand was. “Welk boek?” vroeg hij.
“Het is geen gewoon boek,” antwoordde Tess terwijl ze haar handen over het gras liet glijden. “Het is een boek vol verhalen die ik zelf heb geschreven. Ik ben Joods-Argentijns en schrijf graag fantasieverhalen.”
Bram knikte, geïnteresseerd in wat ze vertelde. “Wat voor verhalen?”
“Verhalen over avonturen, magie en geheimen,” zei Tess met glinsterende ogen. “Maar nu is mijn boek weg! En zonder dat boek kan ik niets meer schrijven.”
Bram voelde medelijden met Tess. Hij kon zich voorstellen hoe boos en verdrietig ze moest zijn zonder haar verhalen. “Misschien kunnen we samen zoeken,” stelde hij voor.
Tess keek hem even aan, haar gezicht nog steeds strak van frustratie. “Dat zou helpen,” zei ze uiteindelijk, maar haar stem klonk nog steeds boos.
Ze begonnen samen te zoeken op het veld. Bram keek goed om zich heen terwijl Tess met haar handen door het gras ging. Ze praatten niet veel, maar Bram merkte dat Tess heel analytisch was. Ze dacht na over waar ze het laatst haar boek had gezien.
“Ik had het hier neergelegd toen ik even ging zitten,” zei ze terwijl ze naar een plek wees waar het gras platgedrukt was.
Bram knikte en begon ook daar te zoeken. Hij voelde zich nuttig, ook al kon hij niet veel doen zonder zijn eigen boeken bij zich.
Na een tijdje vond Bram iets glinsteren tussen de grassprieten. Hij bukte zich en haalde er iets uit: het was een pen! Maar geen gewoon pen; deze pen leek wel magisch te zijn, met sterren erop getekend.
“Wat is dit?” vroeg Bram verwonderd.
Tess kwam dichterbij en keek naar de pen met grote ogen. “Dat is mijn speciale schrijfpunt!” riep ze uit, nu vol enthousiasme in plaats van boosheid. “Met deze pen kan ik mijn verhalen tot leven brengen!”
Bram glimlachte terwijl hij de pen aan Tess gaf. Maar hun zoektocht naar het verdwenen boek ging door.
Ze keken onder stenen en tussen bloemen, maar er was geen spoor van het boek te vinden. Na een tijdje begon Tess weer gefrustreerd te raken.
“Waarom kan ik niets vinden?” mopperde ze terwijl ze in haar rolstoel zat, duidelijk moe van alle inspanning.
Bram wilde iets zeggen om haar op te vrolijken, maar wist niet goed wat hij moest zeggen. Toen kreeg hij ineens een idee: “Misschien moeten we denken als schrijvers! Waar zou jij je verhaal verstoppen?”
Tess dacht even na en zei toen: “Als ik mijn verhaal zou verstoppen… dan zou ik het misschien onder iets leggen dat belangrijk voor me is.”
Bram knikte enthousiast en vroeg: “Wat is belangrijk voor jou?”
Tess dacht diep na en zei: “Mijn computer! Daar schrijf ik al mijn verhalen op.”
Ze keken rond op het veld totdat Tess’ ogen plotseling groot werden van inzicht: “Wacht! Mijn computer staat daar!” Ze wees naar de schaduw van een grote boom verderop in het veld.
Ze rolden snel naar de boom toe, hun harten klopten snel van spanning en hoop. Toen ze bij de boom aankwamen, zag Tess tot haar grote vreugde dat haar laptop daar lag – maar er lag ook iets anders naast!
“Mijn boek!” riep Tess uit terwijl ze naar voren reikte om het op te pakken.
Bram glimlachte breed toen hij zag hoe blij Tess was nu alles weer compleet was. Ze hielden samen even stil om naar hun vondsten te kijken; de laptop die vol stond met verhalen en nu ook weer haar kostbare boek erbij.
“Dank je wel voor je hulp,” zei Tess stralend terwijl ze voorzichtig door de pagina’s van haar boek bladerde.
“Geen probleem,” antwoordde Bram blij dat hij had kunnen helpen.
Terwijl de zon langzaam onderging achter de horizon, zaten Bram en Tess samen onder de boom met hun boeken en verhalen om hen heen – twee jonge schrijvers die elkaar hadden geholpen in hun zoektocht naar creativiteit en avontuur op dit open veld vol mogelijkheden.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes