Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De reis naar het verre eiland**
Op een zonnige dag, in een klein stadje aan de rand van de zee, woonde een jongen genaamd Sven. Sven was een dromer. Hij had altijd zijn hoofd in de wolken en zijn hart vol avonturen. Zijn beste vriendin Fleur was het tegenovergestelde. Fleur was slim en praktisch, met lang en slank krullend zwart haar dat glansde in de zon. Ze droeg altijd kleurrijke jurken die dansten als ze liep. Samen waren ze een perfect team.
Op een dag besloten Sven en Fleur om naar de waterval te gaan. De waterval was beroemd in hun stadje. Het water viel met een daverend geluid naar beneden en vormde een sprankelende plas onderaan. De lucht was gevuld met mist en regenboogkleuren, wat het tot een magische plek maakte.
"Wat als we naar dat verre eiland gaan?" vroeg Sven terwijl hij naar de horizon wees, waar het eiland vaag zichtbaar was.
"Dat klinkt leuk!" zei Fleur enthousiast. "Maar hoe komen we daar?"
Sven dacht na. "Misschien kunnen we een boot maken!"
Fleur lachte. "Een boot? Jij kunt toch niet eens goed tekenen! Hoe wil je dan iets bouwen?"
Sven trok zijn schouders op. "Ik heb wel ideeën! We kunnen hulp vragen aan de architect hier in de stad."
De architect heette Amir en hij was beroemd om zijn prachtige ontwerpen. Hij had zelfs een paar gebouwen gemaakt die leken te zweven! Toen ze Amir vonden, zat hij op een bankje bij de waterval, met zijn schetsboek op schoot.
"Hallo, Amir!" riep Sven vrolijk. "Kun je ons helpen om een boot te maken?"
Amir keek op van zijn tekeningen en glimlachte breed. "Een boot? Dat klinkt als een geweldig idee! Maar ik heb wel wat hulp nodig."
Fleur knikte enthousiast. "Wat kunnen wij doen?"
Amir legde uit dat ze materialen moesten verzamelen: hout, touwen en misschien zelfs oude vaten om drijvers te maken. Terwijl ze aan het werk gingen, vertelde Amir ook over zijn leven in Iran voordat hij naar Nederland kwam.
"Ik mis soms mijn thuis," zei Amir terwijl hij met zijn handen gebaarde. "Maar hier heb ik ook veel geleerd."
Fleur luisterde aandachtig en vroeg: "Wat is het leukste dat je hier hebt gedaan?"
Amir lachte en zei: "Stand-up comedy! Ik heb ooit geprobeerd om grappen te maken over mijn geheugenproblemen." Hij maakte een komische gezichtsuitdrukking die zowel Sven als Fleur aan het lachen maakte.
"Vertel ons meer!" riep Sven terwijl hij zich voorbereidde om te luisteren.
Amir vertelde over hoe hij soms vergat waar hij zijn sleutels had gelaten of zelfs welke kant van de straat hij op moest lopen. “Ik ben zo vaak verdwaald,” zei hij lachend, “dat ik dacht dat ik misschien wel mijn eigen eiland moest bouwen!”
Fleur kon niet stoppen met lachen toen Amir deed alsof hij verdwaald was tussen bomen van papier in zijn schetsboek.
Na uren hard werken hadden ze eindelijk hun boot afgemaakt: een kleurrijke vlot van takken en touwen, versierd met bloemen die Fleur had geplukt bij de waterval.
“Dit is geweldig!” zei Sven vol trots terwijl ze hun vlot bewonderden.
“Ja,” zei Fleur met twinkeling in haar ogen, “maar nu moeten we nog leren peddelen.”
Ze stapten voorzichtig op het vlot en begonnen te peddelen richting het verre eiland dat hen zo fascineerde. Het water glinsterde onder de zon terwijl ze vooruitgingen.
“Dit is net als in mijn dromen!” riep Sven blij.
“Of zoals in mijn stand-up comedy!” voegde Amir toe vanuit het strand waar hij hen had uitgezwaaid.
Na enige tijd peddelen kwamen ze dichterbij het eiland. Het leek wel uit een sprookje te komen: palmbomen wiegden zachtjes in de wind en er waren kleurrijke vogels die vrolijk floten.
Toen ze aan land gingen, voelden ze zich vrijer dan ooit tevoren. Ze verkenden het eiland samen, lachten om elkaars grappen en genoten van elk moment.
“Dit is echt ons avontuur,” zei Fleur terwijl ze naar de horizon keek waar de zon onderging.
Sven knikte instemmend maar merkte toen iets vreemds op: “Wacht eens even… waar is onze boot?”
Ze keken om zich heen maar hun vlot was verdwenen! Ze barstten in lachen uit toen ze beseften dat hun vlot door de golven was meegenomen.
“Oh nee!” riep Fleur tussen haar lachbuien door. “We zitten vast!”
Sven grijnsde breed: “Dat betekent meer avontuur!”
Ze besloten om samen terug te zwemmen naar hun stadje, waarbij ze elkaar hielpen door elkaar vast te houden terwijl ze door het water dobberden.
Uiteindelijk bereikten ze veilig de oever bij hun stadje, uitgeput maar vol vreugde over hun avontuur naar het verre eiland.
“Wat zullen we morgen doen?” vroeg Fleur nieuwsgierig terwijl ze haar jurk uitwrongen.
Sven dacht even na voordat hij antwoord gaf: “Misschien kunnen we weer naar Amir gaan? Ik wil meer leren over stand-up comedy!”
Fleur knikte enthousiast: “En misschien kunnen we hem vragen om ons opnieuw te helpen bouwen… maar deze keer iets dat niet kan wegdrijven!”
En zo eindigde hun dag vol avontuur bij de waterval, maar voor hen begon er nog veel meer plezier – samen met nieuwe dromen voor morgen!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes