Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De reis naar de sterren**
Op een mooie dag, toen de zon hoog aan de lucht stond, zat Jasper op een heuveltop. Hij keek naar de wolken die langzaam voorbij dreven. Het was een rustige plek, ver weg van het drukke leven in de stad. De heuvel was bedekt met zacht gras en er stonden enkele bomen die schaduw gaven. Jasper hield van deze plek. Hier kon hij dromen en zijn gedachten laten zwijmelen.
Jasper was een jongen met een gemiddelde lengte en kort bruin haar. Hij had altijd veel vragen in zijn hoofd. Wat zou er boven de wolken zijn? Hoe zouden de sterren eruitzien als je er dichtbij kwam? Hij kon urenlang naar de lucht kijken en zich voorstellen dat hij op reis ging naar de sterren.
Op een dag kwam Mira naar de heuveltop. Mira had lang zwart krullend haar dat in het zonlicht glansde. Ze droeg kleurrijke kleding die vrolijk danste in de wind. Mira was een dromerige schilder. Ze maakte prachtige schilderijen van alles wat ze zag: bloemen, bomen, en soms zelfs van de sterren.
Mira zag Jasper zitten en liep naar hem toe. "Wat doe je hier?" vroeg ze met een glimlach.
"Ik kijk naar de wolken," zei Jasper. "Ik vraag me af wat er boven is."
Mira knikte begrijpend. "Ik ook! Soms denk ik dat er sterren zijn die ons aankijken."
Jasper vond het leuk om met Mira te praten. Ze begrepen elkaar goed, ook al waren ze heel verschillend. Mira had dyslexie, wat betekende dat lezen soms moeilijk voor haar was. Maar als ze schilderde, vergat ze alles om zich heen.
"Zullen we samen iets maken?" vroeg Mira enthousiast.
Jasper keek nieuwsgierig naar haar grote tas vol verf en penselen. "Wat wil je maken?" vroeg hij.
"Een schilderij van onze reis naar de sterren!" zei Mira met glinsterende ogen.
Ze gingen zitten op het gras en Mira haalde haar spullen tevoorschijn. Ze begon te schilderen terwijl Jasper toekeek. De kleuren spatten op het doek: blauw voor de lucht, wit voor de wolken en goud voor de sterren.
"Wat als we echt naar de sterren konden gaan?" vroeg Jasper terwijl hij naar haar schilderij keek.
Mira lachte zachtjes. "Dat zou geweldig zijn! We zouden in een raket kunnen stappen."
Jasper stelde zich voor hoe het zou zijn om in een raket te zitten, hoog boven alles uit te stijgen en door het heelal te vliegen.
"We zouden dan over planeten kunnen zweven," zei hij dromerig.
"Ja!" riep Mira enthousiast terwijl ze verder schilderde. "En we zouden kunnen dansen op een ster!"
Ze lachten samen terwijl ze hun fantasieën deelden over hun reis naar de sterren. De tijd vloog voorbij terwijl ze samen werkten aan het schilderij.
Na een tijdje stopte Mira met schilderen en keek tevreden naar hun werk. Het doek was gevuld met kleuren die leken te stralen zoals echte sterren aan de nachtelijke hemel.
"Het is mooi," zei Jasper bewonderend.
Mira bloosde een beetje van blijdschap. "Dank je! Maar zonder jou had ik dit niet kunnen maken."
Jasper voelde zich trots dat hij had geholpen, ook al had hij niet echt geschilderd.
De zon begon onder te gaan en kleurde de lucht in prachtige tinten oranje en roze. Het leek wel alsof hun droom om naar de sterren te reizen werkelijkheid werd in die kleurenpracht.
"We moeten dit vaker doen," zei Jasper terwijl hij omhoog keek naar het veranderende licht aan de hemel.
"Ja," antwoordde Mira met twinkeling in haar ogen, "we kunnen elke keer weer nieuwe avonturen bedenken."
Ze pakten hun spullen bij elkaar en keken nog één keer naar hun schilderij voordat ze teruggingen naar huis.
Die avond droomde Jasper over raketten en verre sterrenstelsels, terwijl Mira droomde over nieuwe kleuren en vormen voor haar volgende kunstwerk. De heuveltop bleef stil achter hen liggen, maar hun dromen waren groot als het heelal zelf.
En zo gingen ze elke week terug naar hun speciale plek op de heuveltop om samen te dromen, te praten en te creëren wat hun harten verlangden: verhalen over reizen die hen meenamen tot aan de sterrenhemel.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes