Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Het mysterie van de verloren sleutel**
Op een zonnige middag zat Daan op het plein. Het plein was groot en had een fontein in het midden. Kinderen speelden met een bal, terwijl ouderen op bankjes zaten te kletsen. Daan keek om zich heen en zag hoe de zon weerkaatste op het water van de fontein. Hij had geen zin om te spelen, dus besloot hij maar wat rond te kijken.
Plotseling hoorde hij muziek. Het klonk vrolijk en ondeugend. Daan draaide zich om en zag een muzikant met lang golvend bruin haar. De man droeg zakelijke kleding, maar zijn gitaar was versierd met kleurrijke stickers. Hij speelde een vrolijk deuntje dat iedereen op het plein liet glimlachen.
"Wie is die man?" vroeg Nina, die naast Daan stond. Ze had haar handen in haar zakken gestoken en keek nieuwsgierig naar de muzikant.
"Geen idee," antwoordde Daan. "Maar hij lijkt wel leuk."
De muzikant merkte dat hij aandacht kreeg en begon nog harder te spelen. Hij danste zelfs een beetje terwijl hij zijn gitaar bespeelde. De mensen op het plein klapten in hun handen en genoten van de show.
Na een tijdje stopte de muzikant met spelen en boog diep voor het publiek. "Dank jullie wel!" riep hij met een brede glimlach. "Ik ben Leo, de ondeugende muzikant!"
Daan en Nina klapten ook, maar toen ze weer naar Leo keken, zagen ze iets vreemds gebeuren. Leo zocht in zijn zakken, maar zijn gezicht veranderde van blij naar bezorgd.
"Wat is er aan de hand?" vroeg Nina.
"Ik kan mijn sleutel niet vinden!" zei Leo paniekerig. "Zonder die sleutel kan ik mijn spullen niet opruimen!"
Daan voelde dat er iets moest gebeuren. "Misschien kunnen we helpen zoeken," stelde hij voor.
"Ja! Dat klinkt goed!" zei Nina enthousiast.
Leo knikte dankbaar en samen gingen ze op zoek naar de verloren sleutel. Ze begonnen bij de fontein waar Leo net had gespeeld.
Daan keek goed rond terwijl Nina onder de bankjes door kroop. "Hier is niets," zei ze teleurgesteld.
"Misschien is het verderop," zei Daan terwijl hij naar het andere einde van het plein wees.
Ze liepen naar een groepje kinderen die met hun bal speelden. "Hebben jullie toevallig een sleutel gezien?" vroeg Daan.
De kinderen schudden hun hoofd en gingen verder met hun spelletje.
"Dit gaat moeilijk worden," zuchtte Nina terwijl ze haar handen in haar zij zette.
Daan dacht na over waar Leo geweest was voordat hij begon te spelen. "Misschien heeft hij hem laten vallen toen hij zijn gitaar pakte."
Ze besloten terug te gaan naar waar Leo stond toen hij begon te spelen. Terwijl ze daar aankwamen, zag Daan iets glinsteren tussen de stenen van het plein.
"Wacht eens even!" riep hij uit terwijl hij zich bukkend om het glinsterende voorwerp pakte.
Het was inderdaad een sleutel! Daan hield hem omhoog als een trofee.
"Kijk! Ik heb hem gevonden!" riep hij blij.
Nina sprong op en neer van blijdschap, terwijl Leo met grote ogen naar hen toe kwam gerend. "Dat is mijn sleutel!" zei hij opgelucht toen hij dichterbij kwam.
Daan gaf Leo de sleutel en die glimlachte breed terwijl hij hem aannam. "Jullie zijn geweldig! Dank jullie wel!"
Nina keek trots naar Daan, die zich nu ook trots voelde omdat ze hadden geholpen bij het oplossen van dit kleine mysterie zonder enige magie of geheimen erbij te betrekken.
Leo bedankte hen nogmaals en zei: "Als dank geef ik jullie een privéconcert!"
Daan kon zijn geluk niet op; dit was beter dan alles wat ze hadden kunnen hopen! Terwijl Leo opnieuw zijn gitaar oppakte, verzamelden steeds meer mensen zich rond hen om te luisteren naar zijn vrolijke muziek.
De zon scheen nog steeds fel boven hen, en voor even vergaten ze alles om zich heen terwijl ze genoten van de muziek van Leo, de ondeugende muzikant die hen had meegenomen op deze onverwachte zoektocht naar een verloren sleutel op het plein zonder geheimen of magie – gewoon plezier in het moment zelf!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes