Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Het geheim van de oude klok**
Er was eens een jongen genaamd Tijs. Tijs woonde in een klein appartement aan de rand van een groot meer. Het meer was mooi en glinsterde in de zon. Tijs hield van het meer. Hij ging er vaak naartoe om te spelen en te vissen. Maar er was iets bijzonders aan het meer: er stond een oude klok aan de oever.
De klok was groot en gemaakt van brons. Hij had een robuuste uitstraling en zag eruit alsof hij al heel lang daar stond. De wijzers waren roestig, en het glas was gebroken. Tijs vond de klok interessant, maar hij wist niet waarom hij daar stond.
Op een dag ging Tijs naar het meer met zijn beste vriendin Elara. Elara had mooie, lange haren en altijd een glimlach op haar gezicht. Ze droeg vintage kleding die haar goed stond. Samen waren ze altijd op zoek naar avontuur.
“Wat denk je dat er met die oude klok is?” vroeg Elara terwijl ze naar de klok keek.
“Ik weet het niet,” zei Tijs. “Misschien is het wel een geheim.”
Elara lachte. “Een geheim? Dat klinkt spannend! Laten we het ontdekken!”
Tijs voelde zich moedig, maar ook een beetje angstig. Wat als ze iets engs zouden vinden? Toch besloot hij om met Elara mee te gaan.
Ze liepen naar de klok toe en keken goed rond. De grond was bedekt met gras en kleine bloemen bloeiden overal om hen heen. Tijs bukte zich om iets op te rapen dat glinsterde in het gras.
“Wat heb je gevonden?” vroeg Elara nieuwsgierig.
“Een munt!” zei Tijs blij. “Hij is oud.”
Elara nam de munt van hem aan en bekeek hem goed. “Misschien heeft deze munt wel iets te maken met de klok,” zei ze.
Tijs knikte, maar hij voelde ook wat angst in zijn buik kriebelen. Wat als ze nu echt iets raars zouden ontdekken?
“Laten we verder kijken,” stelde Elara voor.
Ze keken rond de klok en zagen dat er kleine gaatjes waren in de zijkanten ervan. “Wat denk je dat daar zit?” vroeg Elara terwijl ze naar de gaatjes wees.
“Ik weet het niet,” zei Tijs, “maar misschien kunnen we erin kijken.”
Elara knikte enthousiast en samen gingen ze dichterbij staan. Ze keken door een gaatje en zagen iets glinsteren binnenin de klok.
“Wat is dat?” vroeg Tijs verbaasd.
“Ik weet het niet, maar ik wil het weten!” zei Elara vastberaden.
Tijs voelde zijn hart sneller kloppen, maar hij wilde niet laten zien dat hij bang was. Ze besloten om samen te kijken of ze de achterkant van de klok konden bereiken.
Ze liepen om de klok heen en ontdekten een deur! De deur was klein, maar open genoeg voor hen beiden om doorheen te kruipen.
“Zou dit veilig zijn?” vroeg Tijs aarzelend.
“Ja! We kunnen dit samen doen!” zei Elara moedig.
Tijs nam een diepe ademhaling en knikte toen langzaam ja. Ze duwden voorzichtig tegen de deur, die krakend open ging.
Binnenin was het donker, maar hun ogen moesten wennen aan het licht dat binnenkwam via kleine gaten in de muur. Ze zagen allemaal oude dingen: boeken, foto's en zelfs kookgerei!
“Dit lijkt wel op een keuken!” riep Elara enthousiast uit terwijl ze naar enkele potten keek die op een plank stonden.
Plotseling hoorden ze iemand achter zich praten! Het klonk als iemand die kookte!
Ze draaiden zich snel om en zagen een man staan met een grote baard en vintage kledingstijl die hen vriendelijk aankeek.
“Hoi daar! Wat doen jullie hier?” vroeg hij met een brede glimlach.
“We… eh… we keken naar deze oude klok,” stamelde Tijs verlegen.
“Oh, deze klok? Die is al heel oud! Ik ben Ali, de kok hier,” zei hij terwijl hij zijn handen afveegde aan zijn schort vol bloemmeel.
Ali vertelde hen dat hij al jaren in deze oude plek woonde omdat hij dol was op koken voor mensen die langs het meer kwamen wandelen of vissen vangen.
“Ik maak heerlijke gerechten met verse ingrediënten uit deze omgeving,” vertelde Ali trots terwijl hij enkele potten liet zien vol kruiden en groenten uit zijn tuin naast de klok.
Tijs vond Ali's verhalen geweldig! Hij vertelde over hoe moedig je moest zijn om nieuwe recepten uit te proberen, zelfs als je soms bang was dat ze niet lekker zouden smaken of als je pijn had tijdens het koken vanwege zijn chronische klachten in zijn handen door al dat snijden van groenten!
Ali leerde hen ook hoe belangrijk fotografie was voor hem; elke maaltijd die hij maakte fotografeerde hij voordat iemand at! Zo kon iedereen zien hoe mooi eten kan zijn!
Elara vond dit allemaal zo leuk! “Kunnen we helpen?” vroeg ze enthousiast terwijl ze naar alle ingrediënten keek die Ali had verzameld voor zijn volgende maaltijd.
Ali lachte weer breeduit: “Natuurlijk! Jullie kunnen helpen snijden of mengen!”
En zo begonnen Tijs en Elara samen met Ali te koken in de oude keuken achter de klok. Ze sneden groenten, roerden in pannen en maakten zelfs hun eigen foto’s van wat ze maakten!
Na uren werken hadden ze samen heerlijke gerechten gemaakt: kleurrijke salades, geurige soepen en zelfs zoete toetjes!
Toen alles klaar was, nodigde Ali hen uit om samen te eten aan tafel buiten bij de klok onder de sterrenhemel.
Terwijl ze aten, vertelde Ali verhalen over zijn leven als kok in verschillende landen zoals Turkije waar hij vandaan kwam.
Tijs voelde zich gelukkig; dit avontuur had hem geleerd dat moed soms betekent gewoon iets nieuws proberen zonder bang te zijn voor wat anderen denken.
Elara knikte instemmend; zij had ook veel geleerd vandaag.
Na hun maaltijd bedankten zij Ali voor alles wat zij hadden geleerd.
“We komen zeker terug!” beloofden zij beiden.
En zo gingen Tijs en Elara terug naar huis met nieuwe herinneringen aan hun avontuur bij ‘het geheim van de oude klok’.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes