Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Het avontuur in het onbekende bos**
Op een zonnige dag besloten Bram en Fenna om naar het onbekende bos te gaan. Het was een bos dat ze vaak van verre hadden gezien, maar nooit echt waren binnengelopen. Ze waren nieuwsgierig en vol energie. Bram had zijn rolstoel meegenomen, want hij kon niet goed lopen. Maar dat maakte hem niet minder vastberaden. Hij was sterk en had kort geknipt haar dat glansde in de zon. Fenna vond hem dapper en knap, met zijn casual chic kleding die perfect bij hem paste.
Ze vertrokken vroeg in de ochtend, met een rugzak vol lekkernijen en hun favoriete spelletjes. Bram hield van gamen; hij kon urenlang in andere werelden duiken. Fenna vond het leuk om samen met hem te spelen, maar vandaag wilden ze iets anders doen.
"Wat als we de oude molen in het bos vinden?" vroeg Fenna enthousiast terwijl ze door het gras liepen.
"Dat klinkt goed!" antwoordde Bram met een glimlach. "Ik heb gehoord dat die molen heel oud is en dat er veel verhalen over zijn."
Ze reden verder het bos in, langs hoge bomen en kleurrijke bloemen. Het was stil, op het gezang van vogels na. De lucht rook fris en de zon scheen door de bladeren heen.
Na een tijdje kwamen ze bij een open plek waar de oude molen stond. Hij was groot en leek wel te vertellen over vroeger. De wieken draaiden langzaam in de wind, alsof ze hen verwelkomden.
"Wow," zei Fenna terwijl ze naar de molen keek. "Hij is nog mooier dan ik dacht!"
Bram knikte instemmend. "Laten we dichterbij gaan."
Ze reden naar de molen toe en keken naar de grote houten deur die half openstond. Bram duwde zichzelf vooruit, zijn handen stevig op de armleuningen van zijn rolstoel.
"Zou je naar binnen willen?" vroeg Fenna nieuwsgierig.
"Ja, laten we gaan," zei Bram vastberaden.
Binnenin was het donker en koel. De muren waren bedekt met stof, maar overal lagen oude boeken en papieren verspreid over de vloer. Het leek wel een plek waar verhalen tot leven kwamen.
"Dit is echt een schrijversplek," zei Fenna terwijl ze een boek oppakte dat vol krabbels stond.
Bram lachte: "Misschien woont hier wel een fantasierijke schrijver!"
Ze keken rond en ontdekten meer boeken over avonturen, draken en verre landen. Fenna bladerde door een boek met prachtige tekeningen van vreemde wezens.
"Wat als we ons eigen verhaal schrijven?" stelde ze voor.
Bram's ogen glinsterden van enthousiasme. "Ja! We kunnen onze avonturen hier opschrijven!"
Ze vonden papier en pennen tussen de rommel op de vloer en gingen zitten op een grote houten kist die vol zat met oude spullen.
Fenna begon te schrijven: "Er waren eens twee vrienden die op avontuur gingen in het onbekende bos." Bram keek over haar schouder mee terwijl ze verder schreef over hun reis naar de molen.
Terwijl ze schreven, vertelde Bram over zijn dromen om te gamen in andere werelden waar hij kon rennen en springen zonder beperkingen. Fenna luisterde aandachtig; ze vond het mooi hoe hij sprak over zijn verlangens.
Na een tijdje stopten ze even om iets te drinken uit hun rugzakje. Ze zaten naast elkaar op de kist, hun blikken gericht op het raam waar zonlicht naar binnen viel.
"Bram," begon Fenna voorzichtig, "ik vind je echt heel dapper."
Bram bloosde lichtjes onder haar complimentje. "Dank je! Jij bent ook geweldig."
Hun ogen ontmoetten elkaar even langer dan normaal, maar al snel keken ze weer weg, verlegen lachend om hun woorden.
Na hun pauze gingen ze weer aan het werk met hun verhaal. Ze verzonnen avonturen waarin zijzelf helden waren die samen tegen monsters vochten of verborgen schatten vonden in het bos.
De tijd vloog voorbij terwijl ze schreven en lachten om elkaars ideeën. Het voelde alsof alles mogelijk was in deze oude molen vol verhalen.
Toen de zon begon onder te gaan, besefte Fenna dat het tijd was om terug te gaan naar huis.
"We moeten snel terug voordat het donker wordt," zei ze terwijl ze haar spullen opruimde.
Bram knikte: "Ja, laten we onze verhalen meenemen."
Ze verlieten de molen met hun papieren vol avonturen onder hun armen en reden terug door het bos dat nu steeds donkerder werd rondom hen.
Toen ze weer bij de rand van het bos kwamen, draaide Bram zich om naar Fenna: "Dit was echt leuk! We moeten dit vaker doen."
Fenna glimlachte breed: "Zeker weten! En wie weet wat voor andere avonturen we nog kunnen beleven."
Met die woorden keerden ze terug naar huis, vol nieuwe ideeën voor verhalen die nog geschreven moesten worden – samen als vrienden in dit onbekende bos vol mogelijkheden.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes