Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De Kleuren van de Herfst**
Het was een heldere ochtend in de stad. De zon scheen fel en de lucht was blauw, maar de bladeren aan de bomen begonnen al te verkleuren. Joris zat op het dak van zijn gebouw, met zijn benen over de rand. Hij keek naar beneden, naar de drukte van de straat. Auto's gaven toeterende geluiden en mensen haastten zich voorbij. Maar hier, op het dak, was het stil.
Joris had altijd al een liefde voor fotografie gehad. Hij vond het heerlijk om momenten vast te leggen. Vandaag had hij zijn camera meegenomen om de kleuren van de herfst te fotograferen. De oranje, gele en rode bladeren waren prachtig tegen de blauwe lucht. Hij wilde ze vangen in zijn lens.
Terwijl hij bezig was met het instellen van zijn camera, hoorde hij een stem achter zich. "Hé! Wat ben je aan het doen?" Het was Tess, een meisje uit de buurt met kort bruin haar en casual kleding. Ze had altijd een glimlach op haar gezicht en straalde energie uit.
"Ik maak foto's van de herfst," antwoordde Joris terwijl hij zijn camera omhoog hield om een foto te maken van een boom die vol kleur zat.
"Dat klinkt leuk! Mag ik helpen?" vroeg Tess enthousiast.
Joris knikte en samen begonnen ze te fotograferen. Tess had een goed oog voor compositie en gaf Joris tips over hoe hij bepaalde hoeken kon vastleggen. Ze lachte veel en maakte grapjes terwijl ze samen werkten.
"Wat vind jij het mooiste aan deze tijd van het jaar?" vroeg Joris terwijl hij een foto nam van Tess die poseerde naast een boom vol bladeren.
Tess dacht even na. "Ik hou van de kleuren," zei ze uiteindelijk. "Ze maken me blij." Ze keek naar boven naar de lucht die zo helder was dat het leek alsof alles mogelijk was.
Joris knikte instemmend. "Ja, ik ook," zei hij terwijl hij nog een paar foto's maakte.
Na een tijdje merkte Joris dat Tess niet alleen goed kon fotograferen, maar ook geweldig kon koken. Ze vertelde hem over haar favoriete Marokkaanse gerechten en hoe ze vaak voor haar familie kookte. "Ik maak echt heerlijke tajine," zei ze trots.
"Dat klinkt lekker!" zei Joris met glinsterende ogen. "Misschien moet je me eens uitnodigen om te proeven."
Tess lachte weer en knikte enthousiast. "Dat is goed! Maar dan moet jij ook iets voor mij maken."
Ze spraken af dat ze elkaar zouden helpen met hun kookkunsten als beloning voor hun fotosessie op het dak.
De uren gingen voorbij terwijl ze samen werkten aan hun fotografieprojecten en verhalen deelden over hun leven in de stad. De zon begon langzaam onder te gaan, waardoor alles in gouden tinten werd gehuld.
"Dit is echt mooi," zei Joris terwijl hij naar het uitzicht keek dat zich voor hen uitstrekte: daken, gebouwen en bomen die allemaal veranderden door het licht van de ondergang.
"Ja," antwoordde Tess terwijl ze naast hem stond en ook naar beneden keek. "Het lijkt wel alsof alles samenkomt in deze kleuren."
Ze maakten nog meer foto's totdat het donker werd en de sterren één voor één verschenen aan de hemel boven hen.
"Dit was leuk," zei Joris toen ze hun spullen bij elkaar verzamelden om naar beneden te gaan.
"Ja! We moeten dit vaker doen," zei Tess met enthousiasme in haar stem.
Ze spraken af om volgende week weer samen te komen op het dak, waar ze meer foto's zouden maken en misschien zelfs wat zouden koken als het weer dat toeliet.
Terwijl Joris naar beneden liep, voelde hij zich blij en tevreden over hun dag vol kleuren en creativiteit. De herfst had zijn magie niet alleen in de natuur gebracht, maar ook in hun ontmoeting op dat dak boven de stad.
De dagen gingen voorbij en elke keer als ze elkaar zagen, ontdekten ze nieuwe dingen over fotografie én over koken. Hun gesprekken waren eenvoudig maar vol vreugde; er waren geen geheimen of ingewikkelde plannen—alleen twee jonge mensen die genoten van wat hen verbond: hun liefde voor beelden én smaken.
Uiteindelijk werd dit seizoen niet alleen gekenmerkt door veranderende bladeren maar ook door nieuwe herinneringen die zij samen maakten—op dat dak waar alles zo simpel leek maar tegelijkertijd zo bijzonder was geweest.
En zo ging de herfst verder met al zijn kleuren—een tijd waarin alles veranderde maar waar ook zoveel moois ontstond tussen twee mensen die elkaar vonden bovenop hun stedelijke wereld.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes