Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Een reis door de tijd**
Op een mooie, zonnige dag zat Jasper op de top van een heuvel. De lucht was blauw en de zon scheen fel. Jasper was een nieuwsgierige jongen met een grote liefde voor uitvindingen. Hij had altijd al willen weten hoe dingen werkten en hoe hij ze kon verbeteren. Vandaag had hij iets bijzonders in gedachten.
Jasper had zijn gereedschap meegenomen. Hij had een oude koffer vol met schroeven, moeren en andere spullen. Zijn ogen glinsterden van opwinding terwijl hij naar beneden keek. De heuveltop bood een prachtig uitzicht over het landschap. Maar dat was niet wat hem bezig hield. Nee, vandaag wilde hij iets maken dat nog nooit eerder was gemaakt: een tijdmachine.
Terwijl Jasper aan het werk was, kwam er iemand aanlopen. Het was Zara, een meisje dat vaak in de buurt speelde. Ze zag Jasper met zijn gereedschap en vroeg nieuwsgierig: “Wat ben je aan het doen?”
“Ik maak een tijdmachine!” zei Jasper vol enthousiasme.
Zara keek hem met grote ogen aan. “Een tijdmachine? Hoe werkt dat?”
Jasper haalde zijn schouders op. “Dat weet ik nog niet precies, maar ik heb ideeën! Ik wil naar het verleden reizen en misschien zelfs naar de toekomst!”
Zara vond het idee spannend, maar ze vroeg zich af of het wel mogelijk was. “Maar hoe ga je dat doen?” vroeg ze.
Jasper grijnsde en wees naar zijn koffer vol spullen. “Met deze dingen! Ik heb al wat plannen in mijn hoofd.”
Zara knikte en besloot hem te helpen. Samen gingen ze aan de slag. Ze schroefden en timmerden, terwijl ze hun fantasie gebruikten om te bedenken hoe de tijdmachine eruit moest zien.
Na een tijdje kwamen ze een man tegen die hen in de gaten hield vanuit de verte. Het was meneer Kowalski, een krachtige man die vaak op de heuvel kwam om te trainen. Hij was kaal, had een baard en droeg sportieve kleding die zijn gespierde lichaam accentueerde.
“Wat zijn jullie aan het doen?” vroeg meneer Kowalski met zijn zware Poolse accent.
“We maken een tijdmachine!” riep Jasper enthousiast.
Meneer Kowalski lachte hartelijk. “Een tijdmachine? Dat is interessant! Maar weet je wel zeker dat je dat kunt maken?”
Jasper knikte vastberaden. “Ja! We gaan het proberen!”
Meneer Kowalski boog zich voorover om beter te kijken naar hun project. “Ik ben benieuwd,” zei hij terwijl hij zijn rug even rechtte om zijn chronische rugpijn te verlichten.
Zara merkte op dat meneer Kowalski altijd zo sterk leek, ondanks zijn pijnlijke rug. Ze vroeg zich af hoe hij dat deed.
“Als je krachttraining doet,” zei meneer Kowalski met een glimlach, “dan voel je je beter, ook al heb je soms pijn.”
Jasper en Zara luisterden aandachtig terwijl hij vertelde over zijn trainingen en hoe belangrijk het is om door te zetten, zelfs als dingen moeilijk worden.
Na uren werken waren ze eindelijk klaar met hun tijdmachine – of tenminste wat zij dachten dat er één zou moeten zijn! Het zag eruit als een grote doos met veel knoppen en lampjes erop.
“Wat nu?” vroeg Zara terwijl ze naar de machine keek.
“Nu moeten we gewoon drukken op deze knop,” zei Jasper terwijl hij naar één van de felgekleurde knoppen wees.
Zara voelde haar hart sneller kloppen van spanning toen Jasper op de knop drukte. Er gebeurde niets… even later weer niets… maar toen begon er ineens licht te flitsen!
“Het werkt!” riep Jasper blij uit.
Meneer Kowalski keek verbaasd toe terwijl er rook uit de machine kwam en er vreemde geluiden klonken zoals ‘bzzzz’ en ‘woooosh’. Zara kon haar ogen niet geloven; dit was echt spannend!
Maar na enkele minuten stopte alles weer abrupt en viel er stilte over hen heen.
“Is dit alles?” vroeg Zara teleurgesteld terwijl ze naar de machine keek die nu stil stond.
Jasper krabde achter zijn oor en zuchtte diep: “Misschien hebben we iets verkeerd gedaan.”
Meneer Kowalski lachte opnieuw: “Soms moet je gewoon blijven proberen! Wil je hulp?”
Jasper knikte enthousiast; misschien kon meneer Kowalski hen helpen om hun uitvinding nog beter te maken!
Ze besloten samen verder te werken aan hun tijdmachine onder leiding van meneer Kowalski die hen leerde over krachttraining en doorzettingsvermogen tijdens hun project.
De dagen gingen voorbij waarin ze samen werkten op de heuveltop onder de stralende zon, steeds meer leren over techniek én elkaar beter leren kennen als teamgenoten in deze bijzondere onderneming.
Uiteindelijk waren ze tevreden met hun creatie – ook al werkte het misschien niet zoals gepland – maar voor hen voelde het als iets heel bijzonders: samen dromen over reizen door de tijd!
En zo eindigde hun avontuur op die mooie heuveltop waar dromen werkelijkheid konden worden… of in ieder geval bijna!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes