Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De Vergeten Tuin**
Aan de rand van een groot meer, waar de zon elke ochtend zijn gouden stralen op het water liet dansen, lag een vergeten tuin. De tuin was omringd door hoge muren van baksteen, en niemand leek zich nog te herinneren wie deze tuin ooit had verzorgd. Het gras groeide wild en de bloemen bloeiden in alle kleuren van de regenboog, maar er was niemand om er naar te kijken.
In een klein appartement niet ver van het meer woonde een jongen genaamd Tijs. Tijs had steil blond haar dat altijd in een rommelige paardenstaart zat. Hij droeg hippe kleding en had vaak zijn koptelefoon op. Muziek was zijn grootste liefde. Soms maakte hij zelf muziek met zijn oude keyboard, maar vaak luisterde hij naar zijn favoriete nummers om even te ontsnappen aan de drukte van de stad.
Tijs had ADHD, wat betekende dat hij soms moeite had om stil te zitten of zich te concentreren. Zijn hoofd zat vol met ideeën en gedachten die als vlinders rondfladderden. Soms voelde hij zich gevoelig en gestrest door alles om hem heen. De stad was druk en lawaaierig, en soms verlangde hij naar rust.
Op een dag besloot Tijs om een wandeling te maken langs het meer. Terwijl hij liep, hoorde hij het geluid van water dat zachtjes tegen de oever klotste. De zon scheen helder en de lucht was blauw. Het leek wel een perfecte dag voor avontuur.
Terwijl Tijs langs het meer wandelde, viel zijn oog op iets vreemds: een kleine deur in de hoge muur van de vergeten tuin. De deur was bedekt met klimop en zag er oud uit, maar iets trok hem aan. Hij duwde tegen de deur en tot zijn verbazing ging deze open.
Tijs stapte voorzichtig naar binnen en vond zichzelf in een prachtige tuin vol bloemen, bomen en zelfs enkele fruitstruiken. Het was alsof hij in een andere wereld was beland! De kleuren waren levendig en de lucht rook zoet naar bloesems.
Terwijl Tijs rondkeek, hoorde hij iemand zingen. Het klonk vrolijk en avontuurlijk. Hij volgde het geluid en kwam bij een klein huisje dat midden in de tuin stond. Voor het huisje stond een vrouw met krullend haar die druk bezig was met koken.
"Hallo daar!" zei ze met een brede glimlach toen ze Tijs zag staan. "Ik ben Elin! Welkom in mijn tuin!"
Tijs voelde zich meteen op zijn gemak bij Elin. Ze droeg kleurrijke kleding die net zo vrolijk was als haar persoonlijkheid. "Wat doe je hier?" vroeg ze nieuwsgierig.
"Ik ben gewoon aan het wandelen," antwoordde Tijs verlegen. "En ik zag deze deur."
Elin knikte begrijpend. "Deze tuin is mijn geheime plek," zei ze terwijl ze weer terug naar haar kookpot keek. "Ik maak altijd lekkere dingen hier."
Tijs' ogen glinsterden bij het horen van dit nieuws. "Wat maak je?" vroeg hij enthousiast.
"Vandaag maak ik pannenkoeken!" zei Elin terwijl ze glimlachte. "Wil je helpen?"
Tijs kon zijn geluk niet op! Samen gingen ze aan de slag in de keuken van het huisje in de tuin. Elin leerde hem hoe je beslag maakte voor pannenkoeken terwijl ze zong over avonturen die ze had beleefd in andere landen.
Terwijl ze samen kookten, vertelde Tijs over zijn liefde voor muziek en hoe hij soms moeite had om stil te zitten of zich te concentreren op schoolwerk vanwege zijn ADHD.
"Dat herken ik," zei Elin terwijl ze het beslag roerde. "Soms heb ik ook dagen waarop alles chaotisch voelt." Ze vertelde hem dat muziek ook haar hielp om rustig te blijven.
Na enige tijd waren de pannenkoeken klaar! Ze waren goudbruin en rookten heerlijk toen Elin ze opdiende met vers fruit uit haar tuin.
Ze zaten samen aan een houten tafel onder een grote boom terwijl ze genoten van hun maaltijd en lachten over kleine dingen die hen blij maakten.
Na hun heerlijke lunch vertelde Elin dat deze vergeten tuin eigenlijk heel speciaal was voor haar omdat ze hier altijd kon ontsnappen aan de drukte van buitenaf.
"Dit is mijn plek waar ik kan creëren," zei Elin terwijl ze naar haar keuken keek vol potten met kruiden en ingrediënten voor nieuwe recepten.
Tijs voelde zich gelukkig hier in deze vergeten tuin vol kleur en leven, ver weg van alle stress van de stad.
De dagen gingen voorbij, en elke keer als Tijs zich overweldigd voelde door school of andere dingen, ging hij terug naar Elins tuin om samen muziek te maken of pannenkoeken te bakken.
Elin leerde hem dat creativiteit geen grenzen kent; je kunt altijd iets moois maken uit wat je hebt – of dat nu muziek is of eten!
En zo groeide hun vriendschap tussen pannenkoeken bakken, muziek maken en lachen onder de zon in hun eigen stukje paradijs aan het meer – ver weg van zorgen of stress.
De vergeten tuin werd hun geheime plek waar alles mogelijk leek; waar elke dag opnieuw begon met avontuur, creativiteit én vooral veel plezier!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes