Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Het raadsel van de verdwenen schilderijen**
In een drukke stad, aan de voet van een grote berg, woonde een jongen genaamd Ruben. Ruben was niet zomaar een jongen. Hij was klein van stuk en had kort zwart haar dat altijd in een bun zat. Hij zat in een rolstoel, maar dat weerhield hem er niet van om avonturen te beleven. Ruben hield van fotografie en maakte graag foto's van alles wat hij zag.
Ruben had een beste vriendin, Nina. Nina was altijd vrolijk en vol energie. Ze had lange, golvende haren en droeg vaak kleurrijke kleren die haar vrolijke persoonlijkheid weerspiegelden. Samen waren ze een geweldig team. Maar op deze dag voelde Ruben zich verveeld.
"Wat gaan we vandaag doen?" vroeg Nina terwijl ze naar de bergen keek.
"Ik weet het niet," zuchtte Ruben. "Ik heb het gevoel dat we iets moeten ontdekken."
Nina knikte enthousiast. "Laten we naar het kunstmuseum gaan! Daar zijn altijd interessante dingen te zien."
Ruben vond het idee leuk en samen maakten ze zich klaar om naar het museum te gaan. Het museum lag niet ver weg en ze konden er gemakkelijk naartoe rijden met de rolstoel.
Eenmaal aangekomen bij het museum, zagen ze dat er veel mensen waren. De lucht was gevuld met opwinding en nieuwsgierigheid. Maar toen ze binnenkwamen, merkte Ruben iets vreemds op: de muren waren leeg! De schilderijen die normaal aan de muren hingen, waren verdwenen.
"Waar zijn alle schilderijen?" vroeg Nina verbaasd.
Ruben haalde zijn schouders op. "Dat is vreemd... Misschien is er iets aan de hand."
Ze besloten om rond te vragen bij de medewerkers van het museum. Terwijl ze door de gangen reden, kwamen ze een bezorgde tuinier tegen die in de tuin van het museum werkte.
"Wat is er aan de hand?" vroeg Nina aan de tuinier.
De tuinier keek somber. "De schilderijen zijn verdwenen! Niemand weet waar ze zijn gebleven."
Ruben voelde zijn nieuwsgierigheid groeien. "Heb je iets gezien of gehoord?"
De tuinier schudde zijn hoofd. "Nee, ik was bezig met het verzorgen van de bloemen toen ik merkte dat alles weg was."
Nina keek naar Ruben met glinsterende ogen. "Dit klinkt als een mysterie! Laten we zelf op onderzoek uitgaan!"
Ruben knikte enthousiast en samen gingen ze op zoek naar aanwijzingen over waar de schilderijen konden zijn.
Ze begonnen in de grote hal van het museum, waar bezoekers normaal gesproken rondliepen om naar kunstwerken te kijken. Maar nu was alles leeg en stil.
"Misschien kunnen we kijken of er ergens sporen zijn," stelde Ruben voor terwijl hij zijn camera pakte om foto's te maken van hun zoektocht.
Ze keken goed rond en ontdekten al snel iets vreemds: er lagen voetafdrukken op de vloer die leidden naar een achterdeur.
"Zullen we daarheen gaan?" vroeg Nina terwijl ze naar de deur wees.
"Ja! Laten we voorzichtig zijn," zei Ruben terwijl hij vooruit rolde.
Toen ze door de deur gingen, kwamen ze in een donkere gang terecht die leidde naar een andere ruimte in het museum. De gang was stil en spannend tegelijk.
Plotseling hoorden ze stemmen aan het einde van de gang. Ze kropen dichterbij om beter te luisteren.
"Ik zeg je dat niemand ons zal vinden!" zei een stem vol zelfvertrouwen.
"Maar wat als iemand ons ziet? We moeten snel handelen!" antwoordde iemand anders nerveus.
Ruben en Nina keken elkaar aan met grote ogen. Dit klonk als iets dat hen verder kon helpen!
Ze besloten om dichterbij te sluipen en zagen twee mannen staan bij een grote doos vol schilderijen!
"We hebben geluk gehad," zei één man terwijl hij één van de schilderijen omhoog hield. "Als we dit verkopen, kunnen we veel geld verdienen!"
Nina fluisterde tegen Ruben: "We moeten hen stoppen!"
Ruben knikte vastberaden en pakte snel zijn camera om bewijs vast te leggen van wat hij zag.
Met één druk op de knop maakte hij een foto van hen met alle schilderijen in hun handen. De flits ging af en beide mannen draaiden zich geschrokken om!
"Snel! We moeten weg!" riep één man terwijl ze zich haastig terugtrokken in de schaduw van de gang.
"Nina, laten we hen volgen!" zei Ruben terwijl hij snel achter hen aan rolde.
Ze volgden hen door verschillende gangen totdat ze eindelijk buiten kwamen in de tuin waar de bezorgde tuinier nog steeds bezig was met bloemen planten.
"Nina! Roep hem!" zei Ruben terwijl hij probeerde sneller te rollen dan ooit tevoren.
Nina riep luid: "Hé! Tuinier! Kom snel helpen!"
De tuinier draaide zich om en zag wat er gaande was. Hij sprintte naar hen toe toen hij zag dat er iets mis was met die mannen die probeerden weg te komen met kunstwerken!
Samen stonden zij sterk tegenover hen, waardoor beide mannen zich gedwongen voelden om hun plannen op te geven en zonder schilderijen weg te rennen!
De tuinier belde meteen 112 voor hulp terwijl Ruben nog steeds foto's maakte als bewijs voor later.
Even later arriveerden politieagenten die alles onderzochten en ervoor zorgden dat alles weer veilig werd gesteld in het museum.
Dankzij hun moedige actie werden alle verdwenen schilderijen teruggevonden.
Toen alles weer rustig was in het museum bedankten zowel Nina als Ruben hun nieuwe vriend -de tuinier- voor zijn hulp.
"We hebben echt iets bijzonders meegemaakt vandaag," zei Nina blij.
Ruben glimlachte breed: "Ja! En ik heb zelfs foto's gemaakt voor mijn album!"
En zo eindigde hun avontuur onderaan die grote berg; maar wie weet wat voor spannende dingen morgen zouden komen?
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes