Kinderverhaaltje: de verloren schat (door een dromerige schilder)



Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes

**De Verloren Schat**

Er was eens een jongen genaamd Jasper. Hij woonde in een klein huisje aan de rand van een prachtig meer. Het water glinsterde als sterren in de zon. Jasper hield van het meer. Hij speelde er vaak met zijn vrienden en zwom in het frisse water.

Op een dag, terwijl hij aan het spelen was, zag hij iets glinsteren onder water. Het leek wel een schat! Jasper riep zijn beste vriendin Mireille. Mireille had bruin haar dat altijd in een staart zat. Ze droeg kleurrijke kleding die haar vrolijk maakte. Mireille was niet alleen mooi, ze was ook een uitstekende kok. Ze maakte de lekkerste couscous en tajine.

“Mireille! Kijk!” riep Jasper enthousiast terwijl hij naar het meer wees.

Mireille kwam snel naar hem toe. “Wat is er, Jasper?” vroeg ze nieuwsgierig.

“Daar onder water! Ik zie iets glinsteren!” zei Jasper met grote ogen.

Mireille knikte en samen keken ze naar het water. “Laten we het onderzoeken!” zei ze met een glimlach.

Jasper en Mireille trokken hun schoenen uit en stapten voorzichtig in het koele water. Ze zwommen naar de plek waar het glinsterende voorwerp lag. Het was moeilijk om goed te zien, maar ze waren vastbesloten om de schat te vinden.

Na een tijdje zoeken, voelde Jasper iets hards onder zijn hand. Hij trok het omhoog en tot zijn verbazing was het een oude kist! De kist was bedekt met algen en zand, maar je kon nog steeds de mooie versieringen zien.

“Wow! Wat is dit?” vroeg Mireille vol verwondering.

“Een schatkist!” zei Jasper blij.

Ze zetten de kist op de oever van het meer en openden hem samen. Binnenin vonden ze geen goud of juwelen, maar iets anders: oude schilderijen en tekeningen van mensen die bij het meer waren geweest.

“Dit zijn mooie schilderijen,” zei Mireille terwijl ze naar de kleuren keek. “Ze vertellen verhalen.”

Jasper knikte enthousiast. “Misschien is dit wel de schat van een dromerige schilder!”

Mireille dacht even na en zei: “Laten we deze schilderijen aan iedereen laten zien! Misschien kunnen we ontdekken wie deze schilderen heeft gemaakt.”

Ze besloten om hun vrienden te roepen en hen te vertellen over hun ontdekking. Al snel kwamen er kinderen uit de buurt naar hen toe: Sam, Lotte en Noor waren ook nieuwsgierig.

“Kijk wat wij hebben gevonden!” riep Jasper terwijl hij trots de kist liet zien.

De kinderen kwamen dichterbij en keken vol verwondering naar de schilderijen. Iedereen begon te praten over wat ze zagen.

“Ik zie hier iemand die aan het vissen is,” zei Sam enthousiast.

“En hier is iemand die bloemen plukt,” voegde Lotte toe met een glimlach.

Noor, die soms moeite had om goed te horen, kwam dichterbij om beter te kijken. “Het lijkt wel alsof deze mensen gelukkig zijn,” zei ze zachtjes.

Mireille knikte instemmend. “Ja, kijk naar hun gezichten! Ze lachen allemaal.”

De kinderen besloten dat ze iets moesten doen met deze mooie vondst. Ze wilden iedereen laten weten over de dromerige schilder en zijn prachtige kunstwerken.

“We moeten een tentoonstelling organiseren!” stelde Jasper voor.

Iedereen vond dat een geweldig idee! Ze gingen aan de slag om alles voor te bereiden. Mireille zorgde ervoor dat er lekkere hapjes waren voor iedereen die zou komen kijken naar de schilderijen.

Op de dag van de tentoonstelling kwamen veel mensen uit de buurt naar het meer om te kijken naar de kunstwerken die Jasper en Mireille hadden gevonden. De kinderen stonden trots naast hun kist vol schilderijen terwijl iedereen bewonderend keek.

“Mireille heeft heerlijke couscous gemaakt!” riep Lotte blij terwijl ze enkele hapjes ronddeelde aan bezoekers.

De mensen lachten en genoten van het eten terwijl ze naar de schilderijen keken. Iedereen vertelde verhalen over wat zij zagen op elk kunstwerkje dat in de kist zat.

Na afloop van de tentoonstelling bedankten alle bezoekers Jasper en Mireille voor hun geweldige idee en hun ontdekking van de verloren schat van de dromerige schilder.

“Dit was zo leuk!” zei Noor met blije ogen toen iedereen weer weg ging.

Jasper glimlachte breed: “Ja, we hebben niet alleen mooie dingen gevonden, maar ook veel vrienden gemaakt!”

Mireille knikte enthousiast: “En ik heb geleerd dat delen nog leuker is dan alleen genieten!”

Vanaf die dag gingen Jasper en Mireille vaak terug naar het meer om nieuwe avonturen te beleven samen met hun vrienden. En hoewel ze geen echte gouden schat hadden gevonden, wisten ze nu dat vriendschap ook heel waardevol kon zijn – net als kunst!

En zo leefden zij gelukkig verder aan het prachtige meer, altijd op zoek naar nieuwe ontdekkingen samen met elkaar.


Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes