Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Het Meisje dat de Sterren Telde**
Fleur zat op een grote, gladde steen naast de waterval. Het water viel met een donderend geraas naar beneden en spatte in duizenden druppels omhoog. De zon scheen fel en maakte de lucht warm. Fleur had haar camera bij zich, altijd klaar om het perfecte moment vast te leggen. Ze hield van fotografie, vooral van de natuur om haar heen.
Haar kort zwarte haar zat in een bun bovenop haar hoofd. Vandaag droeg ze een casual chic outfit: een lichte blouse met bloemen en een spijkerbroek die perfect zat. Ze was gemiddeld van postuur, maar dat maakte haar niet uit. Wat wel telde, was dat ze zich vrij voelde hier, naast de waterval.
Fleur had ADHD, wat betekende dat ze soms moeilijk stil kon zitten. Maar hier, met het geluid van het water en de zon op haar huid, voelde ze zich kalm. Ze keek omhoog naar de lucht en telde de sterren die ze kon zien, ook al was het nog daglicht. "Eén, twee, drie..." fluisterde ze tegen zichzelf.
Plotseling hoorde ze muziek. Het klonk vrolijk en ondeugend. Fleur draaide zich om en zag Niels aan komen lopen met zijn gitaar op zijn rug. Hij was een muzikant die altijd in was voor een grapje of een liedje. Zijn lange haren dansten in de wind terwijl hij dichterbij kwam.
"Wat doe jij hier zo alleen?" vroeg Niels met een brede glimlach.
"Ik tel sterren," antwoordde Fleur zonder op te kijken.
Niels lachte hardop. "Maar het is nog dag! Hoe kun je sterren tellen als je ze niet kunt zien?"
Fleur haalde haar schouders op en keek weer naar boven. "Ik weet het niet precies," zei ze eerlijk. "Maar ik vind het leuk."
Niels ging naast haar zitten op de steen en haalde zijn gitaar tevoorschijn. "Wil je dat ik een lied voor je speel? Misschien helpt dat je beter te concentreren."
Fleur knikte enthousiast. Niels begon te spelen en zijn vingers dansten over de snaren alsof hij met magie werkte. De muziek vulde de lucht rondom hen en Fleur voelde zich gelukkig terwijl ze luisterde.
Na een tijdje stopte Niels met spelen en keek naar Fleur. "Dus vertel eens meer over die sterren die je telt."
Fleur zuchtte even voordat ze antwoord gaf. "Ik vind sterren mooi omdat ze zo ver weg zijn maar toch zo helder schijnen," zei ze terwijl ze naar de waterval wees die glinsterde in het zonlicht.
"Dat klinkt poëtisch," zei Niels met een knipoog.
"Ja, maar ik ben geen dichter," antwoordde Fleur snel terwijl ze haar camera pakte om foto's van de waterval te maken.
Niels leunde achterover op zijn handen en keek toe hoe Fleur gefocust bezig was met fotograferen. Hij vond het fascinerend hoe zij zich kon verliezen in iets zo eenvoudigs als het vastleggen van beelden.
"Wat fotografeer je eigenlijk?" vroeg hij nieuwsgierig.
"De natuur," zei Fleur zonder op te kijken van haar camera. "En soms mensen als ik hun verhalen kan vertellen door middel van foto's."
Niels knikte begrijpend terwijl hij dacht aan al die verhalen die hij zelf had gehoord tijdens zijn muzikale avonturen.
Na een tijdje besloot Niels weer te spelen, deze keer iets vrolijks dat hem deed denken aan dansende sterren in de nachtelijke lucht. Fleur stopte even om naar hem te luisteren en begon langzaam mee te bewegen op de muziek.
De tijd vloog voorbij terwijl zij samen daar zaten: zij met haar camera en hij met zijn gitaar, beiden verloren in hun eigen wereldjes maar toch samen in dit moment bij de waterval.
Toen Niels stopte met spelen, keek hij naar Fleur die nu weer bezig was met fotograferen. “Heb je ooit geprobeerd om nachtfoto’s te maken?” vroeg hij nieuwsgierig.
“Ja,” zei Fleur enthousiast terwijl ze door haar foto’s scrolde op haar camera. “Maar ik heb nooit echt goede nachtfoto’s kunnen maken.”
“Misschien moeten we samen gaan,” stelde Niels voor met twinkeling in zijn ogen. “We kunnen wachten tot het donker is!”
Fleur glimlachte breed bij het idee om samen foto’s te maken onder de sterrenhemel terwijl Niels zou spelen voor inspiratie.
“Dat klinkt geweldig!” riep ze uit terwijl ze nog steeds door haar foto’s bladerde.
De zon begon langzaam onder te gaan achter de bergen, waardoor alles om hen heen in gouden kleuren werd gehuld. De waterval glinsterde nog steeds prachtig in dit licht en Fleur kon niet wachten om dit moment vast te leggen voordat het helemaal donker werd.
“Laten we nu alvast oefenen,” zei Niels speels terwijl hij weer zijn gitaar oppakte voor nog een klein optreden voor Fleur voordat zij hun plannen verder zouden uitwerken voor later die avond.
Terwijl hij speelde, dacht Fleur na over hoe fijn deze dag was geweest – gewoon zij tweeën bij de waterval zonder zorgen of geheimen; alleen muziek, fotografie en dromen over sterren tellen onder een heldere nachtelijke hemel.
En zo gingen hun dagen voorbij; telkens opnieuw kwamen zij terug naar deze plek waar muziek klonk en waar dromen konden groeien als sterren aan de hemel – simpelweg omdat zij er waren om elkaar aan te moedigen zonder enige druk of verwachtingen.
Uiteindelijk zou er geen moraal of les komen uit hun ontmoetingen; alleen herinneringen vol vreugde gemaakt naast die prachtige waterval waar alles begon – gewoon omdat Fleur graag sterren telde.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes