Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Het geheim van de oude klok**
Het was een zonnige dag aan de oever van de rivier. De lucht was blauw en de vogels floten vrolijk. Milan en Zara zaten op een groot, gladde steen, met hun voeten in het koele water. Milan had steil blond haar dat glansde in de zon, en hij droeg sportieve kleding. Zara had een stralende lach en haar ogen glinsterden van nieuwsgierigheid.
Milan was een uitvinder. Hij hield van het maken van dingen. Soms waren zijn uitvindingen gek, maar vaak ook heel slim. Zara vond het leuk om naar hem te kijken terwijl hij werkte. Ze hielp hem soms met zijn ideeën, ook al begreep ze niet altijd alles wat hij deed.
“Wat ga je vandaag maken?” vroeg Zara terwijl ze naar Milan keek.
“Ik wil iets bouwen dat de tijd kan meten,” zei Milan enthousiast. “Een klok! Maar niet zomaar een klok. Een klok die ons kan vertellen wanneer het tijd is om te spelen of om te werken.”
Zara knikte enthousiast. “Dat klinkt leuk! Maar hoe ga je dat doen?”
Milan haalde zijn schouders op. “Ik weet het nog niet precies, maar ik heb wat oude spullen gevonden in mijn schuur. Misschien kan ik die gebruiken.”
Ze besloten samen naar Milans schuur te gaan om te kijken wat ze konden vinden. De schuur stond vlakbij hun huis, aan de andere kant van de rivier. Ze moesten over een smalle brug lopen om er te komen.
In de schuur was het donker en vol met oude spullen: houten planken, blikken dozen en zelfs een oude fiets zonder wielen. Milan begon te graven tussen al die dingen.
“Wat is dit?” vroeg Zara terwijl ze een grote, stoffige doos opendeed.
Binnenin lag een oude klok, bedekt met spinnenwebben en stof. Het was geen gewone klok; het had ingewikkelde versieringen en leek wel eeuwenoud.
“Wow! Kijk eens naar deze klok!” riep Milan verrast.
Zara keek met grote ogen naar de klok. “Is hij nog steeds werkend?”
Milan knikte terwijl hij voorzichtig de klok oppakte. “Laten we hem schoonmaken!”
Ze gingen aan de slag met doeken en water om de klok weer mooi te maken. Terwijl ze bezig waren, merkte Zara iets vreemds op aan de achterkant van de klok: er zat een klein slotje op.
“Milan, kijk!” zei ze terwijl ze naar het slotje wees.
Milan boog zich voorover en inspecteerde het slotje nauwkeurig. “Wat zou erin zitten?” vroeg hij zich af.
Zara voelde zich ineens neerslachtig bij die gedachte. Wat als er niets bijzonders in zat? Wat als ze nooit zouden ontdekken wat het geheim was? Maar toen dacht ze aan hoe leuk het zou zijn als er iets magisch in zat.
“We moeten het proberen open te maken,” zei Milan vastberaden.
Ze zochten in de schuur naar iets dat als sleutel kon dienen, maar vonden niets dat paste bij het slotje van de klok.
“Misschien kunnen we iemand vragen,” stelde Zara voor.
“Wie dan?” vroeg Milan terwijl hij nadenkte.
“Misschien meneer Jansen? Hij weet veel over oude dingen,” zei Zara hoopvol.
Milan knikte instemmend en samen besloten ze naar meneer Jansen te gaan, die in een klein huisje aan de andere kant van het dorp woonde.
Toen ze bij meneer Jansen aankwamen, zaten zijn handen vol met boeken over geschiedenis en klokken. Hij keek op toen hij hen zag binnenkomen met hun vondst.
“Wat hebben jullie daar?” vroeg hij nieuwsgierig toen hij naar de oude klok keek.
“We willen weten wat er achter dit slotje zit,” zei Milan terwijl hij trots de klok omhoog hield.
Meneer Jansen glimlachte breed en nam de klok voorzichtig van hen over. “Ah, dit is een bijzondere klok! Hij komt uit Suriname.”
Zara’s ogen werden groot van verbazing. “Suriname? Wat maakt hem zo speciaal?”
Meneer Jansen legde uit dat deze klokken vaak werden gemaakt door ambachtslieden die hun eigen geheimen in hun werk verwerkten. “Soms bevatten ze verborgen boodschappen of zelfs kleine schatten.”
Milan voelde zijn hart sneller kloppen bij deze woorden. “Hoe kunnen we het slotje openen?”
Meneer Jansen dacht even na en zei toen: “Ik heb misschien wel iets dat kan helpen.” Hij liep naar zijn werkbank en kwam terug met een kleine sleutel die glinsterde in het licht.
Met trillende handen stak Milan de sleutel in het slotje van de oude klok. Het klikte zachtjes open! Ze keken vol spanning toe hoe meneer Jansen langzaam het klepje opendeed.
Binnenin vonden ze geen goud of juwelen, maar iets veel waardevollers: papieren vol tekeningen en notities over tijdreizen!
“Milan! Kijk!” riep Zara blij terwijl ze door de papieren bladerde. Er stonden allemaal ideeën op geschreven over hoe je tijd kon manipuleren!
“Dit is geweldig!” riep Milan enthousiast terwijl hij alles bestudeerde.
Zara voelde zich optimistisch nu alles zo goed ging; samen hadden ze iets bijzonders ontdekt! Ze spraken af om elke week terug te komen bij meneer Jansen om meer over deze geheimen te leren en misschien zelfs hun eigen uitvindingen te maken geïnspireerd door wat ze hadden gevonden.
En zo begon hun avontuur langs de rivier met nieuwe dromen en ontdekkingen over tijd – allemaal dankzij één oude klok vol geheimen!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes