Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De verborgen wereld**
Er was eens een jongen genaamd Luca. Hij woonde in een drukke stad, vol met hoge gebouwen en veel verkeer. Maar Luca had een geheim. Elke zaterdag ging hij naar het grote bos aan de rand van de stad. Dit bos was niet zomaar een bos. Het was een plek vol magie en avontuur.
Luca had bruin haar en droeg altijd zijn favoriete blauwe T-shirt en een paar oude, versleten sneakers. Hij hield van het bos omdat het zo stil was. In de stad hoorde je altijd geluiden: auto’s, mensen die praatten, en soms zelfs sirenes. Maar in het bos was het rustig. Je hoorde alleen de vogels fluiten en de bladeren ritselen in de wind.
Op een dag, terwijl Luca door het bos liep, zag hij iets vreemds tussen de bomen. Het leek wel een glinsterende deur! Nieuwsgierig liep hij ernaartoe. De deur was klein en had mooie versieringen erop. Luca duwde voorzichtig tegen de deur en tot zijn verbazing ging deze open!
Achter de deur bevond zich een verborgen wereld. Het was alsof hij in een andere dimensie stapte! De lucht was helderblauw en er waren kleurrijke bloemen overal om hem heen. De bomen waren groter dan in zijn eigen wereld en hun bladeren glinsterden als sterren.
Terwijl Luca verder het pad volgde, kwam hij iemand tegen. Het was een vrolijke astronaut! Hij droeg een wit pak met allemaal gekleurde sterren erop. Zijn naam was Livia, en ze had slank bruin haar dat onder haar helm vandaan kwam.
"Hallo daar!" zei Livia met een grote glimlach. "Wat doe jij hier in deze verborgen wereld?"
Luca vertelde Livia over zijn ontdekking van de deur in het bos. Livia knikte enthousiast en zei: "Dit is mijn favoriete plek! Ik kom hier vaak om te ontspannen na mijn ruimte-avonturen."
Livia vertelde dat ze van koken hield en dat ze heerlijke Marokkaanse gerechten maakte. "Wil je iets proeven?" vroeg ze terwijl ze naar haar rugzak reikte.
Luca knikte snel, zijn ogen glinsterend van opwinding. Livia haalde een klein potje tevoorschijn met daarin couscous met groenten en kruiden. "Dit is mijn speciale recept," zei ze trots.
Ze gingen samen op een groot grasveld zitten onder een boom die vol met kleurrijke vruchten hing. Terwijl ze aten, vertelde Livia over haar reizen naar andere planeten en hoe zij daar vreemde wezens had ontmoet.
"Maar soms," zei ze met een serieuze blik, "is het moeilijk om alles te horen wat die wezens zeggen." Ze legde uit dat ze licht gehoorverlies had door al die harde geluiden in de ruimte.
"Dat maakt niet uit," zei Luca nuchter, "want je kunt nog steeds goed praten!" Livia lachte om zijn opmerking.
Na hun maaltijd besloten ze samen verder te verkennen in deze verborgen wereld. Ze kwamen bij een grote rivier waar vissen sprongen als acrobaten uit het water.
"Wow!" riep Luca verrast terwijl hij naar de vissen keek die schitterden als regenbogen in het zonlicht.
Livia glimlachte weer breeduit: "Dit is echt magisch! Hier kun je alles vergeten wat er buiten gebeurt."
Ze speelden bij de rivier, maakten grappige geluiden na die van de vissen kwamen, en renden over het gras alsof ze nooit moe zouden worden.
Uiteindelijk begon de zon onder te gaan en werd alles om hen heen goudkleurig. "Ik moet terug," zei Luca met spijt in zijn stem, "maar ik wil hier zeker weer terugkomen!"
Livia knikte begrijpend: "Dat kan! Deze verborgen wereld is altijd hier voor jou." Ze gaf hem haar speciale sterretjesarmband als aandenken aan hun avontuur samen.
Met veel plezier nam Luca afscheid van Livia en liep terug naar de glinsterende deur die hem naar huis zou brengen.
Toen hij weer thuis kwam, voelde hij zich blijer dan ooit tevoren. Hij kon niet wachten om zijn vrienden over deze verborgen wereld te vertellen – maar misschien zou hij ook gewoon zelf teruggaan zonder iemand iets te zeggen!
En zo gebeurde het dat elke zaterdag Luca weer naar het bos ging om nieuwe avonturen te beleven met zijn vrolijke astronautenvriendin Livia in hun geheime plek vol magie.
En wie weet? Misschien zou jij ook wel eens zo’n verborgen wereld ontdekken… als je maar goed kijkt!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes