Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De reis naar de toekomst**
Het was een zonnige dag aan de rivier. De lucht was blauw en de vogels floten vrolijk. Jasper, een jongen met bruin haar en een grote glimlach, zat op een grote steen aan de oever van de rivier. Hij keek naar het water dat rustig stroomde. Naast hem zat Elin, een meisje met blond haar in een staart. Ze droeg sportkleding en had altijd zin in avontuur.
“Wat gaan we vandaag doen?” vroeg Jasper enthousiast.
“Ik weet het niet,” zei Elin terwijl ze naar het water keek. “Misschien kunnen we iets spannends vinden.”
Plotseling zagen ze iets glinsteren in het gras aan de andere kant van de rivier. Het leek wel een soort machine! Jasper sprong op en zei: “Laten we kijken!”
Elin knikte en samen renden ze naar de rand van het water. Ze keken om zich heen en zagen dat er geen brug was. “Hoe komen we daar?” vroeg Elin.
Jasper dacht even na. “We kunnen zwemmen!” zei hij met blije ogen.
Elin lachte. “Ja, dat is een goed idee! Maar ik hoop dat het niet te koud is.”
Ze trokken hun schoenen uit en renden het water in. Het was fris, maar ook heel leuk! Ze zwommen snel naar de andere kant van de rivier en klommen op het droge gras.
Daar stond de glimmende machine. Het was een vreemde uitvinding met veel knoppen en lampjes die knipperden. “Wat is dit?” vroeg Elin nieuwsgierig.
“Ik weet het niet,” zei Jasper terwijl hij dichterbij kwam. “Misschien is het wel een tijdmachine!”
“Een tijdmachine?” herhaalde Elin met grote ogen. “Dat klinkt spannend!”
Jasper drukte op één van de knoppen en ineens begon de machine te trillen! Lampjes flitsten sneller en er kwam een zacht zoemgeluid uit de machine.
“Wat heb je gedaan?” vroeg Elin nerveus.
“Ik weet het niet!” riep Jasper terug terwijl hij zich vasthield aan de machine.
Plotseling voelde alles om hen heen draaien, alsof ze in een grote draaimolen zaten. En toen… stopte alles weer.
Ze keken om zich heen en zagen dat ze niet meer bij de rivier waren! Voor hen lag een prachtige stad vol hoge gebouwen en kleurrijke voertuigen die door de lucht vlogen.
“Waar zijn we?” vroeg Elin verwonderd.
“Ik denk… in de toekomst!” zei Jasper vol ongeloof.
Ze liepen verder en keken hun ogen uit. Mensen liepen rond in vreemde kleding, met gadgets die ze nog nooit eerder hadden gezien. Een vrouw met glanzende schoenen liep voorbij en groette hen vriendelijk.
“Dit is geweldig!” zei Elin enthousiast terwijl ze haar ogen niet kon geloven.
Jasper knikte instemmend. “Laten we meer ontdekken!”
Ze besloten om naar het midden van de stad te lopen waar veel mensen verzameld waren bij een groot scherm dat beelden toonde van spannende sporten zoals vliegend skateboarden en zweeffietsen.
“Dat wil ik proberen!” riep Elin terwijl ze naar het scherm wees. Haar hart klopte snel van opwinding.
“Ja, laten we gaan!” zei Jasper terwijl hij haar volgde.
Ze kwamen bij een plek waar mensen les kregen in deze nieuwe sporten. Een vriendelijke instructeur met een grote glimlach heette hen welkom: “Welkom in onze sportarena! Willen jullie leren vliegen?”
Elin sprong op van blijdschap, maar Jasper was iets voorzichtiger. “Vliegen? Is dat veilig?”
“Natuurlijk!” zei de instructeur geruststellend. “Met onze speciale uitrusting ben je helemaal veilig.”
Elin keek naar Jasper met twinkelende ogen. “Kom op, laten we het proberen!”
Na wat aarzeling stemde Jasper toe, want hij wilde niets liever dan samen met Elin deze nieuwe wereld verkennen. Ze kregen speciale helmen op en stapten op hun vliegende skateboards.
“Druk gewoon op deze knop,” legde de instructeur uit, “en je zult omhoog stijgen.”
Elin drukte vol vertrouwen op haar knop en tot haar verbazing steeg ze langzaam omhoog! Ze gilde van blijdschap terwijl ze door de lucht zweefde als een vogel.
Jasper volgde haar voorbeeld en al snel zweefden ze samen boven de stad, kijkend naar alles wat er beneden gebeurde.
“Dit is fantastisch!” schreeuwde Elin terwijl ze rondjes draaide in de lucht.
Jasper lachte hardop; hij voelde zich vrijer dan ooit tevoren!
Na enige tijd landden ze weer veilig op aarde, vol adrenaline en vreugde over hun avontuur in deze nieuwe wereld.
“We moeten terug naar onze tijd,” zei Jasper toen ze weer bij elkaar waren na hun vlucht door de lucht.
Elin knikte maar haar ogen straalden nog steeds van enthousiasme: “Ja, maar dit was zo leuk! Wat als we hier nog even blijven?”
Maar Jasper herinnerde zich ineens iets belangrijks: “De machine! We moeten teruggaan voordat iemand anders hem vindt!”
Ze renden terug naar waar ze de tijdmachine hadden achtergelaten aan de rand van deze futuristische stad. Toen ze aankwamen, zagen ze dat niemand anders daar was; gelukkig!
“We moeten dezelfde knop indrukken,” zei Jasper terwijl hij nerveus naar alle lampjes keek die nog steeds flitsten.
Samen drukten ze opnieuw op dezelfde knop die hen hierheen had gebracht, hopend dat alles goed zou komen…
En toen draaide alles weer om hen heen totdat alles stil werd…
Toen zij hun ogen open deden stonden zij weer aan dezelfde oever van hun geliefde rivier!
“We zijn terug!” riep Elin blij terwijl zij om zich heen keek naar alles wat zo vertrouwd leek: bomen, gras en natuurlijk… hun eigen wereld!
Jasper lachte opgelucht: “Dat was echt geweldig!”
Elin knikte enthousiast: "Ja! Maar ik ben blij dat we weer thuis zijn."
Ze keken samen naar het water dat rustig stroomde zoals altijd; maar nu wisten zij dat er zoveel meer te ontdekken viel dan alleen hun eigen wereld…
En wie weet? Misschien zouden zij ooit weer teruggaan naar die spannende toekomst!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes