Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Het mysterie van de verdwenen kleuren**
Aan de rand van een groot, helder meer woonde een jongen genaamd Bram. Hij was een nieuwsgierige jongen met een grote liefde voor de natuur. Elke ochtend, als de zon opkwam, ging hij naar het meer om te kijken naar de weerspiegeling van de lucht in het water. Het meer was zijn favoriete plek. De kleuren waren altijd zo levendig: het blauw van de lucht, het groen van de bomen en het goud van de zon.
Op een dag, terwijl Bram naar het meer keek, merkte hij iets vreemds op. De kleuren waren verdwenen! Het water was grijs en somber. De lucht leek niet meer zo blauw en zelfs de bomen leken hun groene glans te hebben verloren. Bram voelde een rilling over zijn rug lopen. Wat was er aan de hand? Waarom waren alle kleuren weg?
Bram besloot dat hij dit mysterie moest oplossen. Hij liep langs het meer en zag Feline zitten op een bankje. Feline was een ambitieuze en enthousiaste meid met golvend bruin haar. Ze droeg zakelijke kleding en sprak altijd met veel flair. Ze had Indonesisch-Nederlandse roots en kon geweldig vertellen over haar dromen en plannen.
“Feline!” riep Bram terwijl hij naar haar toe liep. “Heb jij ook gezien dat alle kleuren zijn verdwenen?”
Feline keek op van haar notities en knikte ernstig. “Ja, ik heb het gezien,” zei ze met haar heldere stem. “Het is echt vreemd! Ik had net een presentatie voorbereid over hoe belangrijk kleuren zijn voor onze wereld.”
Bram knikte enthousiast. “Laten we samen uitzoeken wat er aan de hand is! Misschien kunnen we iets doen om de kleuren terug te krijgen.”
Feline glimlachte breed en stond op. “Dat klinkt als een goed plan! Laten we beginnen bij die muzikant daar.” Ze wees naar een man die naast het meer zat te spelen op zijn gitaar.
De muzikant was ondeugend en had altijd wel iets geks in gedachten. Zijn naam was Joris, en hij had vaak rare ideeën die niet altijd goed uitpakten. Maar vandaag leek hij in goede stemming.
“Joris!” riep Bram terwijl ze dichterbij kwamen. “Heb jij iets gemerkt van de verdwenen kleuren?”
Joris stopte met spelen en keek hen beide aan met twinkeling in zijn ogen. “Oh ja,” zei hij met een grijns, “ik heb ze allemaal verzameld!”
Bram keek geschrokken naar Feline, maar Joris lachte alleen maar harder.
“Wat bedoel je?” vroeg Feline nieuwsgierig.
“Ik heb ze in mijn muziek gestopt!” zei Joris terwijl hij weer begon te spelen op zijn gitaar. “Als je goed luistert, hoor je misschien wel wat kleuren terug.”
Bram schudde zijn hoofd. “Maar dat is niet hoe het werkt! We moeten ze terugbrengen naar het meer!”
Joris stopte weer met spelen en dacht na. “Misschien moet je gewoon kijken wat je zelf kunt doen om kleur terug te brengen.”
Feline knikte enthousiast, zoals ze altijd deed als ze nieuwe ideeën kreeg. “Laten we gaan schilderen!” stelde ze voor.
Bram vond dat een geweldig idee! Ze gingen snel naar Felines huis waar ze verf konden vinden. Toen ze terugkwamen bij het meer, hadden ze verschillende potten verf bij zich: rood, geel, blauw en groen.
“Wat als we samen schilderen?” vroeg Feline terwijl ze haar kwast pakte.
Bram knikte instemmend en begon ook te schilderen op een groot stuk papier dat hij had meegenomen.
Terwijl ze schilderden, praatten ze over hun dromen voor de toekomst: Feline wilde ooit haar eigen bedrijf starten waar mensen konden leren spreken zoals zij deed; Bram droomde ervan om natuuronderzoeker te worden zodat hij alles kon leren over planten en dieren.
Uren gingen voorbij terwijl ze zich concentreerden op hun kunstwerken aan de oever van het meer. De zon begon onder te gaan en wierp prachtige gouden stralen over hen heen.
Toen Bram even opkeek van zijn schilderij, zag hij iets wonderlijks gebeuren: langzaam maar zeker begonnen er weer kleuren terug te komen in het water! Het blauw werd helderder, het groen sprankelde weer tussen de bomen en zelfs de lucht kreeg weer die mooie tinten oranje tijdens zonsondergang.
“Feline! Kijk!” riep Bram enthousiast terwijl hij wees naar het water.
Ze keken samen vol verwondering toe hoe hun schilderijen leken samen te smelten met de natuur om hen heen.
“Misschien hebben we wel geholpen,” zei Feline blij terwijl ze haar kwast omhoog hield als een overwinningsteken.
Joris kwam dichterbij staan om mee te kijken naar wat er gebeurde bij het meer. Hij lachte breed toen hij zag hoe blij Bram en Feline waren.
“Zie je? Soms moet je gewoon zelf actie ondernemen,” zei Joris wijsjes terwijl hij opnieuw zijn gitaar oppakte om vrolijke muziek te spelen.
De avond viel langzaam in bij het meer, maar nu waren er weer zoveel kleuren zichtbaar dat alles leek te stralen onder de sterrenhemel die zich boven hen ontvouwde.
Bram voelde zich gelukkig; niet alleen omdat de kleuren terug waren gekomen, maar ook omdat hij samen met Feline iets moois had gedaan dat hen verbond met hun omgeving – zonder geheimen of magie; gewoon door creatief bezig te zijn.
En zo eindigde hun avontuur aan het meer – niet met grote plotwendingen of geheimen – maar simpelweg door enthousiasme, ambitieus handelen en vooral door plezier maken in wat je doet.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes