Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De kracht van dromen**
Op een zonnige dag in de stad, waar de gebouwen hoog waren en de straten druk, zat Niels op een open veld. Het was een groot grasveld, omringd door hoge muren van beton en staal. Maar op dit veld voelde Niels zich vrij. Hij had zijn favoriete plek gevonden, ver weg van het lawaai van de stad. Hier kon hij dromen.
Niels was een introverte jongen. Hij hield niet van grote groepen mensen en drukte situaties. Hij had kort geknipt zwart haar en droeg altijd comfortabele kleding. Zijn favoriete outfit bestond uit een zachte hoodie en een paar losse joggingschoenen. Niels was klein en stevig gebouwd, maar dat maakte hem niet minder bijzonder.
Naast hem zat Sienna. Sienna was zijn beste vriendin. Ze had lang, golvend haar en altijd een glimlach op haar gezicht. Ze was het tegenovergestelde van Niels: sociaal en vol energie. Maar ze begreep Niels goed, vooral als hij weer eens in zijn eigen wereld zat te dromen.
“Wat denk je aan?” vroeg Sienna terwijl ze met haar vingers door het gras streek.
Niels keek naar de lucht, waar de wolken langzaam voorbij dreven. “Ik denk aan verhalen,” zei hij zachtjes.
“Verhalen?” vroeg Sienna nieuwsgierig.
“Ja,” antwoordde Niels terwijl hij zijn hoofd schudde om weer in het moment te komen. “Verhalen over avonturen en dingen die ik zou willen doen.”
Sienna leunde naar voren, geïnteresseerd. “Vertel!”
Niels begon te praten over zijn dromen. Hij vertelde over een wereld waarin hij kon vliegen, waar hij met draken kon praten en waar puzzels levens konden veranderen. Puzzels waren zijn grote passie; ze gaven hem rust en maakten hem gelukkig.
“Ik zie mezelf als een schrijver,” zei Niels met glinsterende ogen. “Een schrijver die verhalen maakt voor anderen.”
Sienna knikte enthousiast. “Dat zou geweldig zijn! Je hebt altijd zulke leuke ideeën.”
Niels bloosde een beetje bij het compliment, maar ging verder: “Ik wil dat mensen mijn verhalen lezen en zich kunnen voorstellen dat ze in die wereld zijn.”
Sienna dacht even na voordat ze vroeg: “Waarom schrijf je niet gewoon iets?”
Niels keek naar de grond en zuchtte zachtjes. “Ik weet het niet… Ik ben bang dat niemand het leuk zal vinden.”
Sienna legde haar hand op zijn schouder. “Maar je moet het gewoon proberen! Wat heb je te verliezen?”
Niels dacht na over wat Sienna zei. Misschien had ze gelijk? Misschien moest hij gewoon beginnen met schrijven.
“Oké,” zei hij uiteindelijk vastberaden, “ik ga het doen!”
De volgende dagen bracht Niels veel tijd door op het veld met Sienna aan zijn zijde. Ze hielp hem om ideeën te bedenken voor zijn verhaal terwijl ze samen in het gras lagen te kijken naar de wolken die voorbij dreven.
“Wat als je hoofdpersoon iemand is die puzzels oplost?” stelde Sienna voor op een dag.
“Ja!” riep Niels enthousiast uit. “En elke puzzel leidt naar een nieuw avontuur!”
Ze begonnen samen te brainstormen over personages en plaatsen in Niels’ verhaal: een slimme jongen die puzzels oploste om vrienden te maken, of misschien zelfs om geheimen van de stad te ontdekken.
Op een dag besloot Niels dat hij genoeg ideeën had verzameld om echt te gaan schrijven. Met pen en papier ging hij zitten onder de grote boom aan de rand van het veld terwijl Sienna naast hem zat met haar schetsboek.
Terwijl hij schreef, voelde Niels zich gelukkig en vrijer dan ooit tevoren. De woorden stroomden uit zijn pen alsof ze al die tijd hadden gewacht om op papier gezet te worden.
Sienna keek af en toe op van haar tekeningen om naar hem te glimlachen of om hem aan te moedigen met woorden zoals: "Dat is geweldig!" of "Blijf doorgaan!"
Na enkele weken had Niels eindelijk zijn eerste verhaal afgemaakt: "De Puzzelheld". Het was geen meesterwerk, maar voor hem voelde het als iets heel bijzonders.
Op een dag besloot Sienna dat ze iets speciaals moesten doen met het verhaal van Niels. Ze organiseerde een kleine bijeenkomst voor hun vrienden in het park vlakbij hun veld.
“Natuurlijk is er geen geheim of magie,” zei Sienna tegen hun vrienden terwijl ze hen vertelde over wat Niels had geschreven, “maar dit is wel heel cool!”
Niels voelde zich nerveus toen iedereen zich verzamelde rond hen op het grasveld, maar ook blij dat hij dit moment kon delen met mensen die belangrijk voor hem waren.
Toen hij begon voor te lezen uit "De Puzzelheld", merkte hij dat iedereen aandachtig luisterde. Hun gezichten straalden nieuwsgierigheid uit terwijl ze zich lieten meevoeren door zijn woorden.
Na afloop klapte iedereen enthousiast in hun handen, inclusief Sienna die juichte: “Je hebt het gedaan! Iedereen vond het leuk!”
Niels voelde zich trots maar ook verlegen tegelijk; dit was iets wat hij nooit eerder had gedaan – iets wat alleen maar mogelijk was geworden door de kracht van dromen én door steun van vrienden zoals Sienna.
Die dag leerde Niels dat dromen meer kunnen worden dan alleen gedachten in je hoofd; soms kunnen ze werkelijkheid worden als je er hard genoeg voor werkt – zelfs zonder magie of geheimen!
En zo bleef Niels schrijven onder de grote boom op hun open veld terwijl Sienna naast hem zat met haar schetsboek vol ideeën voor nieuwe avonturen – samen ontdekten ze steeds meer over zichzelf én elkaar door middel van verhalen vol fantasie!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes