Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Het geheim van de sterren**
Er was eens een jongen genaamd Milan. Hij woonde in een klein huis aan de rand van een grote stad. Milan was een dromer. Hij keek vaak naar de lucht en zag de sterren twinkelen. De sterren maakten hem blij, maar soms ook een beetje neerslachtig. Hij vroeg zich af wat er achter die sterren zat. Wat zouden ze willen zeggen?
Milan had ook een vriendin, Mara. Mara had lang haar dat in mooie vlechten zat. Ze droeg altijd kleurrijke kleding, met vrolijke patronen en felle kleuren. Mara hield van schilderen, net als Milan. Ze zaten vaak samen in de tuin en maakten kunstwerken met verf en papier.
Op een dag besloten Milan en Mara om naar de waterval te gaan. De waterval lag niet ver van hun huis, en het water viel met een prachtig geluid naar beneden. Het was hun favoriete plek om te schilderen. Ze pakten hun spullen en gingen op weg.
Toen ze bij de waterval aankwamen, waren ze verrast door het mooie uitzicht. Het water glinsterde in de zon en er waren veel kleuren te zien: blauw, groen, wit en zelfs een beetje goud als het licht erop viel.
Milan zette zijn schilderspullen neer en keek naar het water dat naar beneden stroomde. "Kijk, Mara," zei hij met zijn zachte stem, "de sterren lijken wel op het water."
Mara knikte enthousiast. "Ja! En als we goed kijken, kunnen we misschien wel onze eigen sterren maken." Ze pakte haar penseel en begon te schilderen.
Milan vond het leuk om te zien hoe Mara haar penseel over het papier liet glijden. Haar schilderijen waren altijd vol kleur en leven. Maar Milan voelde iets anders in zijn hartje. Hij wilde ook iets maken, maar hij wist niet goed hoe.
Terwijl Mara druk bezig was met haar schilderij, keek Milan naar de waterval en dacht aan de sterren boven hen. "Wat als ik de sterren op het water kan schilderen?" dacht hij bij zichzelf.
Hij nam zijn penseel en begon te werken aan zijn eigen kunstwerk. Hij schilderde grote cirkels die leken op sterren boven het water. Maar toen hij klaar was, voelde hij zich niet tevreden. Zijn sterren leken niet echt op die in de lucht.
Mara kwam naast hem staan en keek naar zijn schilderij. "Wat mooi!" zei ze met blije ogen. "Je hebt je eigen sterren gemaakt!"
Maar Milan schudde zijn hoofd. "Nee, ze zijn niet mooi genoeg," zei hij somber.
Mara legde haar hand op zijn schouder. "Iedereen maakt kunst op zijn eigen manier," zei ze zachtjes. "Jouw sterren zijn speciaal omdat jij ze hebt gemaakt."
Milan voelde zich beter door haar woorden, maar toch bleef er iets knagen in zijn hoofdje.
Ze bleven nog even bij de waterval zitten terwijl ze hun schilderijen afmaakten. Het geluid van het vallende water vulde de lucht om hen heen met rustgevende klanken.
Na een tijdje stonden ze op om hun kunstwerken te bekijken onder het zonlicht dat langzaam begon te verdwijnen achter de bomen.
"Ik vind jouw schilderij heel mooi," zei Mara terwijl ze naar Milan's werk keek.
"En ik vind jouw kleuren zo vrolijk!" antwoordde Milan met een glimlachje.
De zon begon onder te gaan en maakte plaats voor de avondsterretjes die één voor één verschenen aan de hemel.
"Zou je willen dat we hier vaker komen?" vroeg Mara terwijl ze omhoog keek naar de sterrenhemel.
"Ja," zei Milan zachtjes, "maar ik wil ook leren om beter te schilderen."
Mara knikte enthousiast weer: "Dat kan! We kunnen samen oefenen!"
Ze besloten om elke week terug te komen naar deze plek bij de waterval om samen te schilderen onder de sterrenhemel.
En zo gebeurde het dat Milan elke week weer terugkwam naar dezelfde plek met Mara aan zijn zijde, waar zij samen hun dromen konden uitdrukken op papier met verf in alle kleuren van de regenboog.
De waterval werd hun speciale plek waar zij konden leren en groeien als kunstenaars zonder enige druk of angst voor fouten maken.
En hoewel er geen geheimen of magie waren bij deze waterval, voelde alles toch bijzonder voor hen beiden – zoals elk sterretje dat twinkelde aan de hemel boven hen; elk moment vol kleur en creativiteit was uniek zoals zijzelf waren: twee dromers die samen hun weg vonden in deze grote wereld vol mogelijkheden.
Zo leefden zij verder met hun dromen onder de sterrenhemel – altijd nieuwsgierig naar meer kleuren om toe te voegen aan hun levensechte kunstwerken!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes