Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De Verborgen Wereld**
Er was eens een jongen genaamd Luca. Hij woonde in een klein huis aan de rand van een groot, groen bos. Het bos was vol met hoge bomen, vrolijke vogels en schattige dieren. Luca hield van het bos. Elke dag na school ging hij erheen om te spelen en te ontdekken.
Op een zonnige dag besloot Luca om dieper het bos in te gaan dan ooit tevoren. Hij had gehoord dat er een verborgen wereld was, maar niemand wist precies waar die was. "Misschien vind ik het wel!" dacht hij enthousiast.
Luca liep en liep. De zon scheen door de bladeren en maakte mooie patronen op de grond. Hij zag een eekhoorn die snel over een tak sprong en hoorde de zang van een merel. Alles voelde goed en vrolijk.
Na een tijdje kwam Luca bij een open plek in het bos. Daar zag hij iets heel bijzonders: een vrolijke astronaut! De astronaut had slank, kort haar en droeg casual kleding met sterren erop. Hij glimlachte breed naar Luca.
"Hallo daar!" zei de astronaut met een blije stem. "Ik ben Astronaut Ali! Wat doe jij hier in dit mooie bos?"
Luca kon zijn ogen niet geloven. "Ik ben op zoek naar de verborgen wereld!" zei hij enthousiast.
Astronaut Ali lachte. "Ah, de verborgen wereld! Die is heel dichtbij, maar je moet goed kijken." Hij gebaarde naar de bomen om hen heen.
"Wat bedoel je?" vroeg Luca nieuwsgierig.
Ali knielde neer en wees naar de grond. "Kijk goed naar deze boom," zei hij. "Wat zie je?"
Luca keek aandachtig naar de boom. Het had knoesten en gaten, maar toen zag hij iets glinsteren tussen de takken: kleine, kleurrijke stenen! "Wauw! Wat zijn dat voor stenen?" vroeg hij verbaasd.
"Dat zijn geen gewone stenen," zei Ali met twinkeling in zijn ogen. "Ze zijn speciaal voor deze verborgen wereld."
Luca sprong op van blijdschap. "Hoe kom ik daar?" vroeg hij snel.
Ali glimlachte weer en zei: "Je moet gewoon volgen wat je voelt." Hij stond op en begon te lopen richting een groep bomen aan de andere kant van de open plek.
Luca volgde hem snel, zijn hart klopte van opwinding. Ze liepen verder het bos in, langs bloemen die zo fel waren als snoepjes en bijen die druk aan het zoemen waren.
Na een tijdje kwamen ze bij een grote boom met brede takken die als armen leken te zwaaien. “Dit is het!” riep Ali blij.
“Wat nu?” vroeg Luca nieuwsgierig.
“Nu moeten we samen iets doen,” zei Ali terwijl hij zijn handen omhoog hield alsof hij iets wilde pakken uit de lucht.
“Wat dan?” vroeg Luca weer.
Ali grijnsde breed en zei: “We gaan improviseren! We maken samen muziek!”
Luca keek verbaasd maar ook enthousiast. “Hoe dan?”
Ali begon te klappen met zijn handen op verschillende ritmes terwijl hij zong over alles wat ze zagen: over eekhoorns die dansen, over bloemen die lachen, over vogels die vliegen!
Luca deed mee! Hij klapte ook in zijn handen en zong zo hard als hij kon, zelfs al klonk het soms niet helemaal goed omdat hij niet altijd alles kon horen wat Ali deed door het gehoorverlies dat hij had sinds zijn geboorte.
Maar dat maakte niet uit! Ze hadden plezier samen! De bomen leken mee te dansen op hun muziek en zelfs de dieren kwamen kijken naar deze twee vrolijke vrienden.
Na hun muzikale avontuur zaten ze samen onder de grote boom uit te rusten. “Dit is echt leuk!” zei Luca met glinsterende ogen.
“Ja,” antwoordde Ali met een glimlach, “soms is het fijn om gewoon te doen wat je leuk vindt.”
Ze keken naar boven waar de zon door de bladeren scheen als gouden stralen licht. Het voelde alsof ze in hun eigen verborgen wereld waren beland, ver weg van alles wat normaal was.
Uiteindelijk stond Ali op en zei: “Het is tijd om terug te gaan.”
“Moet je echt weg?” vroeg Luca teleurgesteld.
“Ja,” zei Ali vriendelijk, “maar je kunt altijd terugkomen hierheen.”
Luca knikte begrijpend terwijl ze samen terugliepen door het bos vol kleuren en geluiden van blije dieren.
Toen ze bij de open plek kwamen waar ze begonnen waren, gaf Astronaut Ali hem nog één laatste glimlach voordat hij zich omdraaide om weg te gaan tussen de bomen.
“Tot ziens!” riep Luca terwijl hij wuifde naar zijn nieuwe vriend.
“Tot ziens!” riep Ali terug zonder zich om te draaien, maar zijn stem klonk nog steeds vrolijk in het bos.
Luca voelde zich gelukkig toen hij terug naar huis liep. Hij had geen geheim ontdekt of magie gezien, maar dat maakte niet uit; wat belangrijk was dat hij plezier had gehad met Astronaut Ali in hun verborgen wereld vol muziek en vreugde!
En zo ging Luca elke dag opnieuw naar het bos, wetende dat er altijd iets bijzonders zou kunnen gebeuren als je gewoon jezelf bleef en plezier maakte met vrienden – zelfs als ze soms uit andere werelden komen!
En zo eindigt ons verhaal over Luca en Astronaut Ali in 'De Verborgen Wereld'.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes