Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Het geheim van de sterren**
Op een mooie, warme dag zat Tijs op de heuveltop. De zon scheen helder en de lucht was blauw. Tijs hield van deze plek. Hij kon hier goed nadenken en dromen. De heuveltop was zijn favoriete plek om te zitten met zijn schetsboek en kleurpotloden.
Tijs had krullend haar dat in de wind danste. Hij droeg een kleurrijk T-shirt met een grote zon erop. Tijs hield van kleuren, net als zijn vriendinnetje Mara. Mara had ook krullend haar en droeg altijd vrolijke kleren. Ze waren vaak samen op de heuveltop.
Mara kwam aanlopen met een grote glimlach op haar gezicht. "Tijs! Kijk eens wat ik heb!" riep ze terwijl ze een paar verfkwasten omhooghield. "Ik heb ze geleend van mijn moeder."
"Wat leuk!" zei Tijs enthousiast. "Wat gaan we schilderen?"
Mara dacht even na. "Laten we de sterren schilderen! Ik wil weten hoe ze eruitzien als het donker is."
Tijs knikte. "Ja, dat is een goed idee! Maar we moeten het nu doen, want het wordt snel donker."
Ze gingen aan de slag met hun verf en kwasten. Tijs had geen verf, maar hij gebruikte zijn kleurpotloden om mooie sterren te tekenen op het papier. Mara begon met haar kwasten en verfde grote, gele sterren op haar doek.
"Waarom vind je sterren zo mooi?" vroeg Tijs terwijl hij zijn potlood over het papier liet glijden.
Mara keek naar de lucht en zei: "Omdat ze zo ver weg zijn en toch zo helder schijnen! Ze maken me blij."
Tijs knikte begrijpend. Hij vond het ook fijn om naar de sterren te kijken, vooral als hij zich soms neerslachtig voelde. Dan leek alles beter als hij naar die kleine lichtjes keek.
Terwijl ze schilderden, vertelde Mara over haar dromen. "Ik wil later een beroemde schilder worden," zei ze vol enthousiasme. "Ik wil dat iedereen mijn kunst ziet!"
Tijs glimlachte naar haar dromen, maar hij voelde iets anders in zijn hartje. Hij wilde ook iets doen met kunst, maar hij wist niet precies wat.
"Wat als we samen een tentoonstelling houden?" stelde Tijs voor.
Mara's ogen glinsterden van blijdschap. "Dat is een geweldig idee! We kunnen onze schilderijen laten zien aan iedereen!"
Ze werkten hard aan hun kunstwerken totdat de zon onderging en de eerste sterren verschenen aan de hemel. Het was tijd om naar huis te gaan, maar niet voordat ze hun schilderijen bewonderden.
"Wow, kijk eens naar die sterren!" zei Mara terwijl ze omhoog keek.
"Ja," antwoordde Tijs dromerig, "ze lijken wel te dansen."
De volgende dagen kwamen Tijs en Mara elke middag terug naar de heuveltop om te schilderen en te dromen over hun tentoonstelling. Ze maakten veel mooie dingen: kleurrijke bloemen, vrolijke dieren en natuurlijk veel sterren.
Op een dag kwam er een dromerige schilder voorbij lopen op zoek naar inspiratie voor zijn nieuwe werk. Hij zag Tijs en Mara druk bezig met hun schilderijen.
"Hallo daar!" zei de man met een vriendelijke glimlach. Zijn kleding was vol kleuren en verfspatten.
"Hallo!" riepen Tijs en Mara tegelijk.
De man kwam dichterbij en keek naar hun kunstwerken. "Wat maken jullie hier?" vroeg hij nieuwsgierig.
"We schilderen sterren!" zei Mara trots.
De man knikte goedkeurend. "Dat is prachtig! Jullie hebben veel talent."
Tijs voelde zich blij door die woorden van de man. Misschien was er toch iets speciaals aan wat zij deden!
De dromerige schilder vertelde hen over zijn eigen werk en hoe belangrijk het was om je gevoelens in je kunst te stoppen. “Soms voel ik me neerslachtig,” zei hij zachtjes, “maar dan ga ik gewoon weer schilderen.”
Mara luisterde aandachtig terwijl ze haar kwast in de verf doopte voor nog meer sterren op haar doek.
“Jullie moeten echt die tentoonstelling houden,” zei de man uiteindelijk met een glimlachje op zijn gezicht voordat hij verder liep om meer inspiratie te vinden.
Die avond gingen Tijs en Mara weer naar huis met blije harten vol ideeën voor hun tentoonstelling.
De dagen gingen voorbij en eindelijk was het zover: hun tentoonstelling zou plaatsvinden op de heuveltop! Ze nodigden al hun vrienden uit om te komen kijken naar hun kunstwerken onder de sterrenhemel.
Op de avond van de tentoonstelling waren er veel kinderen gekomen om te kijken naar wat Tijs en Mara hadden gemaakt. Iedereen was enthousiast over hun kleurrijke schilderijen vol bloemen, dieren én natuurlijk heel veel sterren!
“Dit is zo leuk!” riep één van hun vrienden terwijl hij naar een groot doek wees waarop tientallen glinsterende sterren stonden geschilderd door Mara.
Tijs voelde zich trots toen hij zag hoe blij iedereen was met hun kunstwerken.
Na afloop zaten ze samen onder de sterrenhemel, moe maar gelukkig na al dat harde werken voor hun tentoonstelling.
“Dit was echt geweldig,” zei Mara stralend terwijl ze omhoog keek naar alle twinkelende sterretjes boven hen.
“Ja,” antwoordde Tijs dromerig, “ik kan niet wachten tot we weer gaan schilderen.”
En zo bleef het geheim van de sterren bij hen: dat je altijd kunt blijven dromen, zelfs als je soms neerslachtig bent of niet weet wat je wilt doen in het leven; gewoon blijven creëren zoals zij deden op die mooie heuveltop onder die schitterende sterrenhemel.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes