Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Vriendschap in moeilijke tijden**
Het was een warme zomerdag in de stad. De zon scheen fel en het meer glinsterde als een grote spiegel. Bram zat op de rand van het meer, zijn voeten bungelend boven het water. Hij had zijn skateboard naast zich liggen en keek naar de mensen die voorbijliepen. Het was een drukke dag, maar Bram voelde zich alleen.
Bram was een gewone jongen van twaalf jaar. Hij had kort, bruin haar en droeg een simpel T-shirt met een skateboardmerk erop. Hij hield van skaten, maar vandaag had hij geen zin om te rijden. Zijn gedachten dwaalden af naar Nola, zijn beste vriendin. Ze waren al jaren vrienden, maar de laatste tijd leek ze wat afstandelijker.
Nola was anders dan Bram. Ze had slank haar dat altijd in een staart zat en droeg casual kleding die haar goed stond. Ze kwam uit een Marokkaanse familie en vertelde vaak verhalen over haar cultuur. Maar nu leek ze minder te lachen en meer te piekeren.
Bram besloot dat hij Nola moest opzoeken. Misschien kon hij haar aan het lachen maken. Hij pakte zijn skateboard en reed naar haar huis, dat niet ver van het meer lag.
Toen hij bij Nola's huis aankwam, zag hij dat ze buiten zat op de stoep, met haar hoofd gebogen over een boek. "Hey Nola!" riep Bram vrolijk.
Nola keek op en glimlachte zwakjes. "Hey Bram," zei ze terwijl ze haar boek dichtklapte.
"Wat lees je?" vroeg hij nieuwsgierig.
"Gewoon iets over muziek," antwoordde ze met een zucht.
Bram knikte begrijpend. Muziek was belangrijk voor Nola; ze speelde gitaar en zong vaak in de tuin. Maar vandaag leek ze niet in de stemming om te spelen.
"Kom op," zei Bram enthousiast, "laten we naar het meer gaan! Het is veel leuker daar."
Nola twijfelde even, maar uiteindelijk stond ze op. "Oké, laten we gaan."
Bij het meer aangekomen, voelde Nola zich al iets beter door de frisse lucht en het geluid van spelende kinderen om hen heen. Bram begon wat rondjes te skaten terwijl Nola toekeek met een glimlach die langzaam terugkwam.
Plotseling hoorde Bram muziek komen uit de richting van de andere kant van het meer. Een ondeugende muzikant speelde vrolijke tonen op zijn gitaar en zong luidkeels mee. Zijn lange haren wapperden in de wind terwijl hij danste tussen de mensen die hem aanmoedigden.
“Wie is dat?” vroeg Nola nieuwsgierig.
“Geen idee,” antwoordde Bram met een grijns, “maar hij lijkt ons wel wat plezier te brengen!”
Ze liepen naar de muzikant toe en al snel stonden ze vooraan bij het kleine publiek dat zich had verzameld. De muzikant merkte hen op en begon hen aan te moedigen om mee te doen met dansen.
“Kom op! Laat je zorgen achter je!” riep hij met een brede lach.
Bram keek naar Nola en zag hoe haar ogen gingen glinsteren bij het horen van de muziek. “Laten we dansen!” zei hij enthousiast.
Nola aarzelde even, maar toen begon ze te lachen en deed mee met de dansbewegingen van Bram. Ze sprongen samen op en neer terwijl de muzikant vrolijk verder speelde.
De tijd vloog voorbij terwijl ze dansten en lachten samen met andere kinderen rondom hen heen. De zorgen leken even helemaal weg te zijn; alleen muziek en vriendschap telden nog.
Na een tijdje stopte de muzikant om water te drinken en kwam toen naar Bram en Nola toe met een grote glimlach op zijn gezicht. “Jullie hebben talent! Jullie moeten vaker komen kijken!”
“Dank je!” zei Bram blij terwijl hij nog steeds aan het nagenieten was van hun danspartij.
Nola knikte enthousiast: “Ja! Je maakt ons echt blij!”
De muzikant stelde zich voor als Samir, een reizende muzikant die door verschillende steden trok om mensen blij te maken met zijn muziek. Hij vertelde verhalen over zijn avonturen in andere steden waar hij had gespeeld; elke plek had iets unieks gehad dat hem inspireerde.
Bram luisterde aandachtig terwijl Nola steeds enthousiaster werd over Samirs verhalen over muziekfestivals waar iedereen samenkwam om plezier te maken zonder zorgen of problemen.
“Misschien kunnen we ook eens samen spelen?” stelde Samir voor toen hij merkte hoe gepassioneerd Nola was over muziek.
Nola’s ogen lichtten op bij die woorden: “Dat zou geweldig zijn!”
Ze spraken af om elkaar volgende week weer te ontmoeten bij het meer zodat Samir hen wat trucs kon leren op gitaar terwijl Bram zou skaten naast hen door hun nieuwe vriendschap verder uit te bouwen.
Die avond gingen Bram en Nola weer terug naar huis met blije harten vol nieuwe plannen voor hun vriendschap én hun liefde voor muziek die hen dichterbij elkaar bracht dan ooit tevoren.
De dagen verstreken snel; elke keer als ze elkaar zagen bij het meer of thuis speelden ze samen of luisterden naar Samirs verhalen over andere plekken waar hij had gespeeld – altijd vol vreugde zonder enige druk of verwachtingen.
En zo groeide hun vriendschap sterker in deze moeilijke tijden waarin alles soms zwaar leek; samen konden zij lachen, dansen én genieten van elk moment zonder enige zorgen.
Want soms is vriendschap alles wat je nodig hebt om gelukkig te blijven – zelfs als er geen magie of geheimen aan verbonden zijn.
En zo eindigde deze zomer vol vreugde naast het glinsterende meer – waar twee vrienden elkaar vonden door middel van muziek én onvoorwaardelijke steun in moeilijke tijden.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes