Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De kracht van een droom**
Op een klein eiland, omringd door de zee, woonde een jongen genaamd Niels. Hij had krullend haar dat als een wolk op zijn hoofd danste. Niels was niet bijzonder groot of sterk, maar hij had iets dat hem anders maakte: zijn dromen. Elke nacht als hij sliep, reisde hij naar verre landen en ontdekte nieuwe werelden. Maar overdag was hij gewoon Niels, die met zijn gedachten vaak ver weg was.
Niels hield van schilderen. Met verf in alle kleuren maakte hij de mooiste beelden op het canvas. Soms waren het landschappen vol bomen en bergen, soms waren het mensen die dansten in de zon. Maar vaak voelde hij zich neerslachtig als hij naar zijn schilderijen keek. Ze leken niet helemaal te kloppen met wat hij in zijn hoofd had.
Op een dag zat Niels op het strand te schilderen. De zon scheen fel en de zee glinsterde als duizenden diamanten. Terwijl hij bezig was met zijn penseel, kwam er een vrouw aanlopen. Ze droeg kleurrijke kleding die flonkerde in het licht van de zon. Haar naam was Tess.
Tess had ook krullend haar en ze leek vrolijker dan Niels zich voelde. Ze kwam naast hem zitten en keek nieuwsgierig naar wat hij aan het maken was.
"Wat schilder je?" vroeg Tess met een glimlach.
Niels keek naar zijn doek en zuchtte. "Ik weet het niet precies," zei hij zachtjes. "Het is niet zoals ik het wil."
Tess knikte begrijpend. "Soms is dat moeilijk," zei ze terwijl ze naar de zee keek. "Maar misschien moet je gewoon blijven proberen."
Niels dacht na over haar woorden terwijl hij verder schilderde. Tess begon ook te schilderen, maar haar stijl was heel anders dan die van hem. Ze gebruikte felle kleuren en maakte vrolijke vormen die leken te dansen op het doek.
"Waarom gebruik je zoveel kleur?" vroeg Niels nieuwsgierig.
"Ik hou van kleur," antwoordde Tess eenvoudigweg. "Het maakt me blij."
Niels knikte, maar voelde zich nog steeds somber over zijn eigen werk. Hij kon de vreugde die Tess in haar schilderijen legde niet vinden in de zijne.
Die avond, toen de zon onderging en de lucht vol sterren stond, vertelde Tess verhalen over haar leven in Suriname, waar ze vandaan kwam. Haar verhalen waren vol leven en avontuur, met mensen die lachten en dansten onder de sterrenhemel.
"Daar is alles zo levendig," zei ze met glinsterende ogen. "De kleuren van de natuur zijn zo fel! En iedereen zingt en danst samen."
Niels luisterde aandachtig naar haar woorden, maar ergens voelde hij dat er iets ontbrak in zijn eigen wereldje op het eiland.
De volgende dagen bleven Niels en Tess samen schilderen op het strand. Soms praatten ze over hun dromen; andere keren waren ze stil terwijl ze hun penselen over het doek lieten glijden.
Tess merkte dat Niels soms moeite had om dingen goed te horen als de golven luid klotsten tegen de kust of als er veel mensen om hen heen waren. Ze hielp hem door duidelijker te praten of dichterbij te komen zodat hij beter kon luisteren.
Op een dag besloot Tess om samen met Niels een groot doek te maken voor hun gezamenlijke droom: een kleurrijk eiland waar iedereen gelukkig zou zijn.
Ze begonnen met grote vegen verf: blauw voor de lucht, groen voor de bomen en geel voor de zon die altijd scheen op hun eiland van dromen. Terwijl ze samenwerkten, merkte Niels dat zijn somberheid langzaam verdween; er ontstond iets moois onder hun handen.
"Dit is leuk!" riep Tess uit terwijl ze een grote rode bloem schilderde die uitgroeide tot iets groots op hun canvas.
Niels glimlachte voor het eerst echt sinds lange tijd terwijl hij verder werkte aan hun gezamenlijke kunstwerk.
Na enkele weken hard werken was hun grote doek eindelijk af: een levendig eiland vol kleur waar iedereen welkom was om te spelen en te dansen onder de zon.
Toen ze klaar waren, keken ze samen naar hun werk en voelden zich trots. Het doek straalde vreugde uit; elke kleur vertelde een verhaal van hoop en dromen die samenkwamen.
"Dit is onze kracht," zei Tess terwijl ze naar het kunstwerk wees. "De kracht van onze dromen."
Niels knikte instemmend; nu begreep hij wat zij bedoelde met kleur en vreugde in kunst brengen.
Die avond gingen ze naar het strand om hun doek tentoon te stellen voor iedereen op het eiland: vrienden, buren en zelfs voorbijgangers kwamen kijken naar wat zij hadden gemaakt.
Iedereen bewonderde hun werk; kinderen lachten bij het zien van alle vrolijke kleuren terwijl volwassenen herinneringen ophaalden aan hun eigen dromen uit vervlogen tijden.
Niels voelde zich gelukkig tussen al deze mensen; dit moment vulde hem met warmte die zelfs sterker was dan elke droom die hij ooit had gehad tijdens zijn nachtelijke reizen.
En zo groeide er iets moois uit twee eenvoudige harten: geen geheim of magie nodig om deze kracht te voelen—alleen maar creativiteit, liefde voor kunst en natuurlijk… dromen!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes