Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Een vriend voor altijd**
Op een klein eiland, ver weg van de drukte van de stad, woonde een jongen genaamd Niels. Niels was een vrolijke jongen met een grote glimlach. Hij had altijd veel energie en hield van avontuur. Maar er was iets bijzonders aan Niels: hij zat in een rolstoel. Dat weerhield hem er echter niet van om elke dag buiten te spelen en nieuwe dingen te ontdekken.
Niels had een beste vriendin, Fleur. Fleur was een meisje met lange, blonde haren en sprankelende ogen. Ze was altijd optimistisch en kon iedereen aan het lachen maken. Samen waren ze een geweldig team. Ze speelden vaak in het park, waar ze hun fantasie gebruikten om spannende verhalen te verzinnen.
Op een dag, terwijl ze aan het spelen waren, zagen ze iets vreemds in het park. Een man met een kaal hoofd en een grote baard stond daar met allemaal spullen om zich heen. Hij droeg sportkleding en leek erg onhandig. De man probeerde iets uit zijn tas te halen, maar alles viel op de grond.
"Wat doet hij?" vroeg Fleur nieuwsgierig.
"Geen idee," antwoordde Niels. "Laten we gaan kijken!"
Ze rolden naar de man toe. Toen ze dichterbij kwamen, zagen ze dat hij goochelaar was! Er lagen kaarten, ballonnen en zelfs een paar hoeden op de grond.
"Hallo daar!" zei de man met een zware Duitse accent. "Ik ben Otto, de goochelaar! Maar ik ben niet zo goed in goochelen."
Niels en Fleur keken elkaar aan en lachten. "Dat maakt niet uit!" zei Niels vrolijk. "We vinden het leuk om te kijken!"
Otto glimlachte breed en begon zijn trucs te laten zien. Maar elke keer als hij iets wilde doen, ging het mis! De kaarten vlogen alle kanten op, de ballonnen knapten en de hoed viel telkens van zijn hoofd.
"Ik ben echt heel onhandig," zei Otto terwijl hij zijn schouders ophaalde.
"Dat geeft niet!" zei Fleur bemoedigend. "Je moet gewoon blijven proberen!"
Niels knikte enthousiast. "Ja! Iedereen maakt fouten! Kijk maar naar ons! We vallen ook wel eens om als we spelen."
Otto keek hen aan met grote ogen. "Jullie zijn heel vriendelijk," zei hij zachtjes.
De dagen gingen voorbij en Niels en Fleur bleven Otto helpen met zijn trucs. Ze gaven hem tips over hoe hij beter kon goochelen en hielpen hem opruimen als alles weer eens op de grond lag.
Langzaam maar zeker werd Otto beter in goochelen. Hij leerde nieuwe trucs en begon zelfs kleine optredens te geven in het park voor andere kinderen. Iedereen vond het leuk om naar hem te kijken!
Maar soms voelde Otto zich neerslachtig als dingen niet gingen zoals hij wilde. Op die dagen kwam Niels naar hem toe en zei: "Het is oké om je soms verdrietig te voelen, Otto! Maar vergeet niet dat je vrienden hebt die je steunen."
Fleur voegde eraan toe: "Ja! Wij geloven in jou!"
Met hun steun voelde Otto zich sterker dan ooit tevoren. Hij begon zelfs schaken te leren van Niels, die er heel goed in was. Elke zaterdag zaten ze samen op een bankje in het park om schaakpartijen te spelen terwijl Fleur hen aanmoedigde.
Op een dag vroeg Otto: "Waarom zijn jullie zo aardig tegen mij? Ik ben gewoon maar een onhandige goochelaar."
Niels antwoordde: "Omdat iedereen vrienden nodig heeft! En jij bent onze vriend."
Fleur knikte enthousiast: "Ja! Vriendschap is belangrijker dan perfectie!"
Otto voelde zich warm van binnen bij hun woorden. Hij besefte dat vriendschap niet alleen gaat om wat je kunt doen of hoe goed je bent in iets; het gaat erom dat je elkaar steunt.
De weken verstreken en Otto werd steeds beter in goochelen én schaken. Op een dag besloot hij dat hij iets speciaals wilde doen voor Niels en Fleur als dank voor hun steun.
Hij organiseerde een groot optreden in het park met veel kinderen uit de buurt erbij! Het werd een geweldige show vol lachen, magie (en nog wat onhandigheid). Iedereen genoot ervan!
Na afloop kwam Otto naar Niels en Fleur toe met glinsterende ogen: "Dank jullie wel voor alles! Jullie hebben me geholpen mijn dromen waar te maken."
Niels grijnsde breed: "Dat is wat vrienden doen!"
Fleur voegde eraan toe: "En we zullen altijd vrienden blijven!"
Otto knikte enthousiast: “Ja! Een vriend voor altijd!”
En zo gebeurde het dat drie bijzondere vrienden samen plezier maakten op hun kleine eilandje, waar vriendschap belangrijker was dan perfectie of succes.
Ze leerden elkaar dat fouten maken oké is, zolang je maar blijft proberen én elkaar steunt door dik en dun.
En zo eindigt ons verhaal over Niels, Fleur en Otto – drie vrienden die samen lachen, leren én groeien!
**Einde**
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes