Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Het Vergeten Eiland**
Op een mooie, zonnige dag zat Tijs op de heuveltop. Hij keek uit over de stad. De huizen waren klein en de straten druk. Maar boven alles uit, zag hij de lucht. De lucht was blauw en vol met wolken die leken te dansen. Tijs had altijd al van dromen gehouden. Dromen over verre landen en avonturen.
Tijs was een jongen met veel energie. Hij kon niet stilzitten. Hij sprong van de heuvel af en rende naar het park beneden. Daar zag hij Mireille, een meisje met krullend haar en een grote glimlach. Ze zat op een bankje en tekende in haar schetsboek.
“Wat teken je?” vroeg Tijs nieuwsgierig.
“Een eiland,” zei Mireille enthousiast. “Een vergeten eiland, vol met palmbomen en zandstranden.”
Tijs zijn ogen glinsterden van opwinding. “Dat klinkt geweldig! Laten we het gaan zoeken!”
Mireille lachte en zei: “Maar dat eiland bestaat niet echt.”
“Dat maakt niet uit!” riep Tijs terwijl hij zijn armen in de lucht stak. “We kunnen doen alsof!”
Mireille vond het idee leuk. Ze sprongen op hun fietsen en reden naar het meer aan de rand van de stad. Het meer was groot en blauw, net als de lucht boven hen.
“Dit is ons eiland!” zei Tijs terwijl hij zijn fiets parkeerde aan de oever.
Mireille keek om zich heen. “Ja! En dit is het strand!” Ze gooide haar schoenen uit en liep met blote voeten over het gras dat als zand voelde.
Tijs deed hetzelfde en samen renden ze rond het meer, alsof ze op hun eigen eiland waren. Ze maakten geluiden als golven die tegen de kust sloegen en lachten luid.
Na een tijdje stopten ze om even uit te rusten. Tijs plofte neer op het gras en keek naar de lucht. “Ik wil later ook schilder worden,” zei hij dromerig.
“Echt waar?” vroeg Mireille terwijl ze haar potlood neerlegde.
“Ja! Ik wil schilderijen maken van avonturen,” antwoordde Tijs enthousiast.
Op dat moment kwam er een man voorbij lopen. Hij had een lange baard, tattoos op zijn armen, en droeg sportkleding die hem goed stond. In zijn handen had hij een camera.
“Hallo daar!” zei de man met een vriendelijke stem.
“Hoi!” riepen Tijs en Mireille tegelijk terug.
“Ik ben Daan,” stelde hij zich voor terwijl hij hen aankeek met twinkelende ogen. “Wat zijn jullie aan het doen?”
“We spelen dat we op een vergeten eiland zijn!” zei Mireille blij.
Daan lachte hardop. “Dat klinkt leuk! Ik ben ook dol op avontuur.” Hij maakte een foto van hen terwijl ze daar zaten, vol energie en plezier.
“Wat doe jij hier?” vroeg Tijs nieuwsgierig.
“Ik ben fotograaf,” antwoordde Daan trots. “Ik leg mooie momenten vast.”
Tijs dacht na over wat Daan zei. “Kun je ons helpen om ons eiland nog mooier te maken?”
Daan knikte enthousiast. “Natuurlijk! Laten we samen iets moois maken.”
Ze begonnen samen te spelen, Daan maakte foto's terwijl Tijs en Mireille zich verbeeldden dat ze schatten zochten op hun eilandje van gras bij het meer.
Na een tijdje stelde Daan voor om hen te helpen bij hun schilderijideeën voor het vergeten eiland van Mireille. Ze gingen zitten onder een grote boom die schaduw gaf tegen de zonnestralen die door de bladeren kwamen vallen.
Mireille pakte haar schetsboek weer op en begon te tekenen terwijl Daan haar vertelde over kleuren en vormen in fotografie die ook in schilderijen mooi zouden zijn.
Tijs luisterde aandachtig naar Daan’s verhalen over hoe je dingen kunt vastleggen zoals je ze ziet of hoe je ze kunt laten voelen in je kunstwerken.
De middag vloog voorbij terwijl ze samen werkten aan hun ideeën voor het vergeten eiland dat alleen in hun verbeelding bestond maar zo echt voelde als ze erover spraken.
Toen de zon begon onder te gaan, keken ze naar elkaar met blije gezichten vol inspiratie voor nieuwe avonturen die nog moesten komen.
“Dit was echt leuk,” zei Mireille terwijl ze haar schetsboek dichtklapte.
“Ja! We moeten dit vaker doen!” riep Tijs enthousiast terwijl hij omhoog sprong van blijdschap.
Daan glimlachte breed toen hij hen zag stralen van vreugde, wetende dat deze dag hen iets bijzonders had gebracht: creativiteit, plezier, én nieuwe dromen om na te jagen!
En zo eindigde hun dag bij het meer, maar in hun harten wisten ze dat dit avontuur nog lang niet voorbij was; er waren nog veel meer vergeten eilanden om te ontdekken in hun dromen!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes