Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De Schatkaart van de Zee**
Het was een zonnige dag in de stad. De lucht was blauw en de vogels floten vrolijk. Milan en Zara zaten op een bankje bij de rivier. Milan was klein van stuk, met lang steil haar dat altijd in de war zat. Hij droeg zijn favoriete spijkerbroek en een T-shirt met een stripfiguur erop. Zara had ook een T-shirt aan, maar haar spijkerbroek was iets lichter van kleur. Ze waren beste vrienden en hielden ervan om samen avonturen te beleven.
Milan had een bijzondere eigenschap: hij zat in een rolstoel. Maar dat weerhield hem er niet van om nieuwsgierig te zijn naar alles om hem heen. Hij had altijd vragen en ideeën. Zara vond het leuk om met hem te praten over zijn uitvindingen en dromen.
"Wat als we een schatkaart vinden?" vroeg Milan op een dag terwijl hij naar de rivier keek. "Een echte schatkaart, met aanwijzingen en alles!"
Zara lachte. "Dat klinkt leuk! Maar waar zouden we die kunnen vinden?"
Milan dacht even na. "Misschien kunnen we naar het oude havengebied gaan? Daar zijn vast nog wel dingen te vinden."
Zara knikte enthousiast. "Laten we gaan! Ik ben benieuwd wat we daar tegenkomen."
Ze maakten zich klaar voor hun avontuur. Milan zorgde ervoor dat zijn rolstoel goed was afgesteld, zodat hij gemakkelijk over de stoep kon rijden. Zara hielp hem waar nodig, maar ze wist dat hij het zelf ook kon.
Bij het oude havengebied zagen ze veel oude boten en kranen die niet meer gebruikt werden. Het rook er naar zout water en olie, maar dat vond Milan juist leuk.
"Dit is echt een spannende plek!" zei hij terwijl hij rondkeek.
Ze reden verder langs de kade en kwamen bij een grote stapel houten kisten die er oud uitzagen.
"Wat zou erin zitten?" vroeg Zara nieuwsgierig.
Milan glimlachte breed. "Misschien wel schatten! Laten we kijken!"
Ze keken goed naar de kisten, maar ze waren zwaar en moeilijk te openen. Milan probeerde het met al zijn kracht, maar het lukte niet.
"Ik heb een idee!" zei hij plotseling. "Wat als ik mijn gereedschap gebruik? Ik heb altijd wat bij me."
Zara keek verbaasd naar hem. "Echt waar? Wat heb je dan?"
Milan opende zijn rugzak en haalde verschillende kleine gereedschappen tevoorschijn: schroevendraaiers, tangen en zelfs een kleine hamer.
"Wow! Je bent echt voorbereid!" zei Zara bewonderend.
Met veel geduld begon Milan aan de eerste kist te werken. Hij draaide, trok en duwde totdat er eindelijk een plof klonk en het deksel open sprong.
Binnenin vonden ze geen goud of juwelen, maar wel iets anders: oude boeken vol kaarten!
"Dit is geweldig!" riep Zara terwijl ze door de boeken bladerde. "Kijk! Dit lijkt wel een schatkaart!"
Milan leunde dichterbij om mee te kijken. Inderdaad, er stond iets op geschreven over 'de verborgen schat van de zee'. Het leek erop dat ze aanwijzingen hadden gevonden die hen konden leiden naar iets bijzonders!
"Wat nu?" vroeg Zara enthousiast.
"We moeten deze kaart volgen," zei Milan vastberaden. "Laten we kijken waar deze aanwijzingen ons naartoe leiden."
Ze besloten om elke aanwijzing zorgvuldig te volgen, net zoals echte avonturiers zouden doen. De eerste aanwijzing leidde hen naar een oude vuurtoren aan het einde van de kade.
Toen ze bij de vuurtoren aankwamen, zagen ze dat deze nog steeds in gebruik was, maar niemand leek binnen te zijn.
"We moeten voorzichtig zijn," zei Zara terwijl ze rondkeken.
Milan knikte instemmend en samen reden ze naar binnen via de brede deur die openstond.
Binnenin was het donker en stil, maar aan de muur hing weer een kaart met meer aanwijzingen!
"Dit is echt spannend!" fluisterde Zara terwijl ze las wat er stond: 'Zoek onder de stenen bij het water.'
Ze gingen snel weer naar buiten richting het water waar grote stenen lagen verspreid over het zand.
"Milan, kijk daar!" riep Zara terwijl ze naar één van de grotere stenen wees.
Ze rolden dichterbij en begonnen onder de steen te zoeken totdat hun handen iets hards raakten.
"Wat is dit?" vroeg Milan nieuwsgierig terwijl hij voorzichtig verder groef met zijn handen.
Na enkele minuten kwamen ze uit bij een kleine metalen doos die bedekt was met roestige plekken.
Zara's ogen glinsterden van opwinding toen Milan voorzichtig het doosje opendeed met behulp van zijn gereedschap opnieuw.
Binnenin vonden ze geen goud of juwelen zoals in sprookjes, maar wel iets heel bijzonders: oude munten uit verschillende landen!
"Wauw! Dit is onze schat!" riep Zara blij terwijl ze enkele munten omhoog hielden om beter te bekijken.
Milan lachte breeduit: "We hebben echt iets gevonden! Dit is beter dan ik had gedacht!"
Ze besloten om hun vondst mee naar huis te nemen als herinnering aan hun avontuur bij de rivier en hun zoektocht naar 'de verborgen schat van de zee'.
Terug bij hun bankje keken ze samen naar hun munten onder het zonlicht dat langzaam onderging achter de horizon van hun stad.
"Milan," zei Zara zachtjes, "ik vind je ideeën altijd zo leuk."
Milan bloosde lichtjes door haar complimentje: "Dank je! Jij maakt alles nog leuker."
En zo eindigde hun avontuur voor vandaag; twee vrienden die samen genoten van elk moment in hun eigen wereld vol creativiteit en ontdekkingen aan de rivier – zonder geheimen of magie – gewoon puur plezier in elk moment samen.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes