Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De Verborgen Tuin**
Er was eens een jongen genaamd Luca. Hij woonde in een klein huis aan de rand van een groot bos. Het bos was vol met hoge bomen, vrolijke vogels en schattige dieren. Luca hield van het bos. Hij speelde er elke dag, klom in bomen en zocht naar mooie stenen.
Op een dag, terwijl hij door het bos liep, hoorde hij iets vreemds. Het klonk als gelach, maar dan heel ver weg. Luca was nieuwsgierig en besloot het geluid te volgen. Hij liep verder het bos in, langs de grote eiken en de kleine dennenbomen.
Na een tijdje kwam hij bij een open plek. Daar zag hij iets wat hem verraste: een vrolijke astronaut! De astronaut had een glanzend pak aan dat schitterde in de zon. Zijn helm was groot en rond, en zijn gezicht was vriendelijk.
"Hallo daar!" zei de astronaut met een brede glimlach. "Ik ben Aziz! Ik ben op zoek naar mijn verborgen tuin."
Luca keek verbaasd. "Een verborgen tuin? Wat is dat?"
Aziz lachte weer. "Het is een speciale plek waar alles mooi is en waar ik kan ontspannen na mijn avonturen in de ruimte."
Luca vond het idee van een verborgen tuin geweldig. "Kan ik je helpen zoeken?" vroeg hij enthousiast.
"Dat zou fantastisch zijn!" zei Aziz. "Laten we samen op avontuur gaan!"
Ze begonnen te lopen door het bos, terwijl ze praatten over sterren en planeten. Aziz vertelde over zijn reizen naar verre werelden en hoe hij altijd terugkwam naar deze aarde om te genieten van de natuur.
Na een tijdje kwamen ze bij een grote boom met dikke takken die als armen leken te reiken naar de lucht. "Misschien is de verborgen tuin hier?" stelde Luca voor.
Aziz knikte en samen keken ze omhoog naar de takken. Maar er was niets bijzonders te zien, alleen maar bladeren die ritselden in de wind.
"Misschien moeten we verder zoeken," zei Aziz optimistisch.
Ze liepen verder en kwamen bij een helder beekje dat vrolijk kabbelde over stenen. De zon scheen op het water en maakte het glinsterend als diamanten.
"Wat als we hier even pauzeren?" vroeg Luca terwijl hij zich op een steen liet plonzen.
Aziz knikte goedkeurend en ging naast hem zitten. Ze keken naar het water en luisterden naar het geluid van de natuur om hen heen.
Na hun pauze stonden ze weer op om verder te zoeken naar de verborgen tuin. Ze liepen door dichte struiken en langs kleurrijke bloemen die bloeiden in alle kleuren van de regenboog.
Plotseling zagen ze iets glinsteren tussen de bladeren. Luca rende ernaartoe en ontdekte dat het een oude sleutel was! "Kijk eens!" riep hij enthousiast.
Aziz nam de sleutel in zijn hand en keek ernaar met grote ogen. "Dit kan wel eens belangrijk zijn voor onze zoektocht!"
Ze besloten verder te zoeken met de sleutel in hun handen, hopend dat deze hen zou leiden naar de verborgen tuin.
Uiteindelijk kwamen ze bij een oude schutting die half bedekt was met klimop. De schutting zag er oud uit, maar er was iets magisch aan deze plek – of misschien gewoon heel bijzonder!
"Wat als we deze sleutel gebruiken?" vroeg Luca terwijl hij naar het slot keek dat op de schutting zat.
Aziz knikte weer enthousiast en stak voorzichtig de sleutel in het slot. Met één draai klikte het slot open! De schutting ging langzaam open met een krakend geluid, alsof hij al jaren niet meer was aangeraakt.
Achter de schutting lag… ja hoor! Een prachtige tuin! Het gras was groen als smaragd, bloemen bloeiden overal om hen heen, en er stonden zelfs enkele fruitbomen vol sappige vruchten!
"Dit is geweldig!" riep Luca terwijl hij rondkeek met grote ogen vol verwondering.
Aziz lachte blij terwijl hij door de tuin liep. "Dit is mijn verborgen tuin! Hier kan ik ontspannen na al mijn avonturen."
Ze liepen samen door deze prachtige plek, plukten fruit van de bomen en genoten van alles wat ze zagen: vlinders die fladderden, vogels die zongen, en zelfs kleine konijntjes die speelden tussen de bloemen.
Luca voelde zich gelukkig in deze bijzondere tuin samen met zijn nieuwe vriend Aziz, die zo vrolijk was ondanks dat hij soms wat moeite had om alles goed te horen door zijn lichte gehoorverlies.
Na uren spelen besloten ze dat het tijd was om terug te gaan naar huis voordat het donker werd. Maar voordat ze gingen, beloofden ze elkaar dat ze snel weer zouden terugkomen naar deze verborgen tuin vol vreugde.
En zo gingen Luca en Aziz hand in hand terug door het bos, hun harten vol blijdschap over hun avontuur samen – twee vrienden uit verschillende werelden die elkaar hadden gevonden in dit stukje natuur vol wonderen.
En wie weet? Misschien zou er nog veel meer moois wachten achter andere schuttingen in dit betoverende bos…
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes