Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Een Zomer vol Avontuur**
Het was een warme zomerdag in de stad. De zon scheen fel en de lucht was blauw. Joris zat op zijn balkon en keek naar beneden. Hij zag mensen lopen, fietsen en spelen. Maar Joris voelde zich een beetje verveeld. Wat moest hij doen? Hij had geen zin om binnen te blijven, maar hij wist niet wat hij buiten kon doen.
Plotseling hoorde hij muziek. Het klonk vrolijk en energiek. Joris stond op en liep naar de rand van het balkon. Daar, in het park onder hem, zag hij een meisje dansen. Ze had lang blond haar dat in een staart zat en droeg sportkleding. Ze danste met veel enthousiasme en sprong vrolijk op en neer.
“Wie is dat?” vroeg Joris zich af. Hij besloot naar beneden te gaan om het beter te bekijken.
Toen Joris het park binnenliep, zag hij dat er meer mensen waren die naar het meisje keken. Ze danste met zoveel energie dat iedereen glimlachte. Joris voelde zijn verveling verdwijnen. Hij ging dichterbij staan en keek aandachtig toe.
Het meisje merkte hem op en stopte even met dansen. “Hallo! Ik ben Nina!” zei ze met een grote glimlach.
“Hallo, ik ben Joris,” antwoordde hij verlegen.
“Wil je meedoen?” vroeg Nina enthousiast terwijl ze haar hand uitstak.
Joris aarzelde even, maar toen knikte hij. “Ja, waarom niet?”
Nina begon weer te dansen, en Joris deed zijn best om haar bewegingen na te volgen. Het was moeilijker dan het leek! Maar Nina hielp hem door te lachen en hem aan te moedigen.
“Je kunt het! Gewoon springen!” riep ze terwijl ze zelf hoog de lucht in sprong.
Joris voelde zich vrijer worden terwijl hij danste. De muziek vulde de lucht om hen heen, en voor even vergat hij alles om zich heen.
Na een tijdje stopte Nina weer met dansen. “Dat was leuk!” zei ze terwijl ze naar Joris keek met glinsterende ogen.
“Ja! Ik heb nooit zo gedanst,” zei Joris blij.
Nina knikte enthousiast. “Ik hou van dansen! Het maakt me gelukkig.”
Joris vond het fijn om Nina zo blij te zien. “Wat ga je nu doen?” vroeg hij nieuwsgierig.
“Ik ga naar de waterval!” zei Nina met glanzende ogen. “Wil je mee?”
De waterval was niet ver weg van het park waar ze waren. Het was een plek waar water van hoge rotsen viel in een helderblauwe vijver eronder. Veel kinderen kwamen daar om te spelen of gewoon te kijken naar het mooie uitzicht.
“Dat klinkt leuk!” zei Joris snel.
Samen liepen ze naar de waterval, pratend over van alles en nog wat onderweg. Nina vertelde over haar liefde voor dansen en hoe ze elke dag oefende om beter te worden.
“Ik kom uit Duitsland,” vertelde ze terwijl ze vrolijk voor zich uit huppelde. “Daar heb ik ook veel gedanst.”
“Dat is cool!” zei Joris terwijl hij haar volgde.
Toen ze bij de waterval aankwamen, stonden ze stil van verbazing. Het water viel met veel kracht naar beneden en spatte overal rond hen heen kleine druppels water omhoog die glinsterden in de zon.
“Wauw!” riep Joris uit terwijl hij zijn handen omhoog hield om de druppels te vangen.
Nina lachte luidop en begon rondjes te draaien bij de rand van de vijver, alsof zij zelf ook deel uitmaakte van de waterval.
“Kom je ook draaien?” vroeg ze terwijl ze stopte en hem aankeek met twinkelende ogen.
Joris grijnsde breed en deed mee met haar draaiende bewegingen. Ze draaiden samen totdat alles om hen heen begon te zwijmelen als een grote kleurige droom.
Na een tijdje stopten ze allebei omdat hun hoofden draaiden van al dat draaien!
“We moeten iets anders doen,” zei Nina lachend terwijl ze haar lange haren achter haar schouders gooide.
Ze keken rond bij de waterval en zagen dat er stenen waren waar je op kon springen zonder nat te worden van het water dat eromheen stroomde.
“Laten we springen!” stelde Joris voor vol enthousiasme.
Ze begonnen samen over de stenen te springen, steeds verder weg van de kant tot aan het punt waar het water viel als een witte sluier voor hen langs raasde.
Nina sprong als eerste over een grotere steen die net iets verder weg lag dan alle andere stenen.
“Ik kan dit!” riep ze blij toen zij veilig aan de andere kant kwam.
Joris volgde haar voorbeeld maar viel bijna toen zijn voet niet goed landde.
“Oeps!” lachte hij terwijl hij zich weer oprichtte.
Maar al snel sprongen zij samen verder over alle stenen tot zij aan de andere kant kwamen waar niemand meer kon komen zonder nat te worden.
Ze zaten daar op een grote steen die half boven het water hing.
“We hebben dit gedaan!” zei Nina trots.
Joris knikte instemmend maar voelde ook iets anders: vermoeidheid.
“Ik ben moe,” gaf hij toe.
Nina lachte weer: “Dat is goed! We hebben hard gewerkt vandaag!”
Ze keken samen naar het vallende water dat zo mooi klaterde onder hen.
De zon begon langzaam onder te gaan achter de bomen rondom hen.
“We moeten teruggaan voordat het donker wordt,” zei Nina na even stil gezeten te hebben.
Joris knikte weer maar wilde eigenlijk nog niet teruggaan; deze dag was zo leuk geweest!
Toch stonden zij op, schudden hun kleren af die nat waren geworden door alle spetters tijdens hun avontuur bij de waterval.
Teruglopend praatten zij nog steeds over hun dag vol avontuur; over dansen in het park tot aan springen over stenen bij de waterval.
En hoewel deze zomer vol avontuur bijna ten einde kwam wisten zij beiden dat deze herinneringen altijd zouden blijven hangen zoals glinsterende druppels water in hun harten zouden blijven bestaan; altijd klaar voor nieuwe avonturen samen of alleen!
Zo eindigde hun dag vol vreugde; twee kinderen die elkaar hadden gevonden door simpelweg buiten spelen zonder enige zorgen of geheimen – alleen maar plezier maken onder een stralende zon!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes